~ 9 ~
တက္ကသိုလ်ကျောင်းဝန်းကြီးထဲမှာ ဥဒဟို သွားလာနေကြတဲ့ ရောင်စုံလူငယ်လေးတွေကြား အကြည့်တို့ ဖြန့်ကျက်ထားကာ မျက်လုံးတို့က ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက်ကြည့်ရင်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရှာဖွေနေတဲ့ Park Sunghoon...
ရောင်စုံအလှလေးတွေ ပေါများနေလည်းပဲ သူ့မျက်လုံးထဲ မတိုး... သူ ရှာဖွေနေတာက ဘာအရောင်တွေမှ စွန်းထင်းမနေတဲ့ အဖြူရောင်လေးကိုသာ....
ကန်တင်းတွေမှာ စာသင်ခန်းတွေမှာ အကုန်လိုက်ကြည့်ခဲ့ပေမယ့် သူတွေ့ချင်နေတဲ့အရာလေးကို မတွေ့။ နောက်ဆုံး Toilet ပါ မကျန်လိုက်ရှာတော့မှ အဖြူရောင်လေးရဲ့ တွဲဖက်ဖြစ်တဲ့ မျက်မှန်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
အကျိုးအကြောင်းပြောပြကာ မေးကြည့်တော့မှ အဖြူရောင်လေး ကျောင်းကို မရောက်သေးပါ တဲ့။
ဒါနဲ့ဆို သူ အဖြူရောင်လေးကို ကျောင်းမှာ လာရှာတာ လေးရက်မြောက်ခဲ့ပြီ။ တစ်ရက်တွေ့နိုး တစ်ရက် တွေ့နိုးနဲ့ပေါ့....
တစ်ရက်ကနေ နှစ်ရက် မျှော်နေသူက ကျောင်းကို မလာတော့ လူကလဲ ဘာလုပ်လုပ် စိတ်မပါတော့။
Skate ကျင့်တာတောင် အလွဲလွဲ အချော်ချော်တွေနဲ့ ရေခဲပြင်ပေါ် လဲ လဲ ကျတာ အခါခါ။
ကျောင်းမှာ လာရှာလို့ မတွေ့တိုင်း အပြန်လမ်းမှာ တိတ်ဆိတ်သွားကာ ဘာစကားမှ မပြောဘဲ တစ်ယောက်ထဲ အတွေးတွေနဲ့ ခေါင်းယမ်းခေါင်းခါ လုပ်မိတိုင်းလဲ Niki နဲ့ Jake က သတိပေးပါရဲ့... ဒီနေ့မလာ နောက်ရက်လာမှာပေါ့ အဲ့လောက် ဖြစ်မနေစမ်းပါနဲ့တဲ့...
သူတို့ဘယ်လို ပြောပြော ကိုယ် စိုးရိမ်နေတာ ကိုယ်သာ အသိဆုံးမလား....
အိမ်ပြန်ချိန်တွေ နောက်ကျခဲ့လို့ ပြာယာခတ်သွားတဲ့ အဖြူရောင်လေး အဆင်မှ ပြေပါ့မလား...
တစ်ခုခု ဖြစ်နေလို့များ ကျောင်းကို ရောက်မလာတာလား ....
ဆက်သွယ်စရာလဲ တစ်စုံတစ်ရာမရှိလေတော့ ခက်သားလား....
