The Time Of Flower Is Blooming Because Of Maung [Complete]

Part 3

Unicode

စိတ်ကောက်နေတဲ့သားက သူနဲ့ကိုကို့ကို စကားမပြောပေ။ ထမင်းစားချိန်ဆင်းလာပြီး ပိုးသား ကိုယ်တိုင်သားကို ထမင်းပြင်ပေးတော့ စကားမပြောပေမယ့် ငြိမ်ပြီးစားသည်။ သူ့ကိုမပြောပဲ နှစ်ယောက်ထဲထွက်လို့ ဖြစ်နေတာ။ သူ့အဖွားကို သွားတိုင်တယ်တဲ့လေ။ ဖေဖေနဲ့ပါးပါးက လူပျိုတွေကြနေတာပဲတဲ့။ ကလေးတစ်ယောက်လုံး ၈ တန်းရောက်နေတာတောင် ထားခဲ့ပြီး လူပျိုလိုက်လုပ်နေတယ်တဲ့လေ။ ဒါက ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း မေမေကရယ်ပြီးပြောလာတာဖြစ်သည်။ ထမင်းစားနေတာတော့ စူပုတ်ခြင်းမရှိပဲ သေချာစားနေသည်။

“သား ပါးပါး ဘာထည့်ပေးရမလဲ”

စကားမပြောပဲ ခေါင်းခါပြ၏။ တကယ်ကို သားကစိတ်ကောက်နေတာ။ ပိုးသား ကိုကို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုက ရယ်ပြသည်။ မေမေကတော့ သူ့မြေးကိုကြည့်ရယ်နေသည်။ သူတို့ပြန်ရောက်တုန်းက မာမီနဲ့ဖွားဖွား ဖုန်းဆက်သေးတာဖြစ်သည်။ သားက သူ့အဖွားနဲ့ ဖွားဖွားကြီးပါ ဖုန်းဆက်ပြီး တိုင်သေးတာတဲ့လေ။

“သား ဝပြီ”

တကယ်ကောက်စိန်လေး။

“အဲ့ဒါ ကလေးနဲ့တူတာ”

“မဟုတ်ပဲနဲ့”

“ဘာလို့မဟုတ်ရမှာလဲ ကောက်တာမှတစ်ပုံစံထဲ”

ကောက်တာကပဲ သူနဲ့တူတာဖြစ်ရသေးတယ်။ ကိုကိုတို့က ပြောလိုက်ရရင်။ အားလုံးသိမ်းပြီး သားအခန်းကို ပိုးသား ဝင်သွားလိုက်သည်။ ပြတင်းပေါက်တွေ ပိတ်ပေးကာ

“သား ပြီးရင် သွားတိုက်တော့နော်”

“ဟုတ်”

ကောက်စိန်လေးက သူ့ကိုကြည့်ဖြေတာမဟုတ်ပေ။ စာအုပ်ကိုကြည့်နေရင်း ဖြေနေတာဖြစ်သည်။ ပိုးသား သားခေါင်းလေးကိုသွားနမ်းပြီး

“ပါးပါး ဆေးကြောပြီး လာခဲ့မယ်နော်”

ဒီတစ်ခါတော့ သူ့ကိုပြန်မဖြေပေ။ အခန်းထဲကျန်ခဲ့တဲ့ ဂုဏ်ရှိန်မြင့်မိုရ်ကြိုင်ကတော့ ပါးပါးထွက်သွားမှ ခေါင်းမော့လိုက်သည်။ သူတကယ် အပြင်ထွက်ပြီးချိန်းတွေ့တဲ့ ဖေဖေနဲ့ပါးပါးကိုစိတ်ဆိုးနေတာ။ တစ်ရက်လုံလျှောက်သွားပြီးတော့ သူ့ကိုတောင်လာကြိုဖော်မရ။ သူ အားလုံးကို ပတ်တိုင်ထားတာ။ ဖေဖေနဲ့ပါးပါးအကြောင်းကိုပေါ့။ သူစိတ်ကောက်နေမှန်းသိရဲ့သားနဲ့လဲ ချော့တဲ့စကားတစ်လုံးမှ မပြောသေး။

ဂျောက်!

တံခါးဖွင့်သံကြားတာနဲ့ သူစာကိုမျက်နှာအပ်လိုက်သည်။

“ကိုကိုတို့ ဒီမှာအိပ်ရင်ကောင်းမလား”

“အင်း ကောင်းသားပဲ၊ သားနဲ့အတူမအိပ်ရတာကြာပြီ”

ထည်ဝါ ပိုးသားနဲ့တိုင်ပင်ပြီး သားငယ်ငယ်က ရိုက်ထားတဲ့ record လေးကိုယူလာတာဖြစ်သည်။ ထည်ဝါ သားကုတင်ပေါ်တက်ကာ ခေါင်းအုန်းလိုက်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။ ပိုးသားကတော့ သားဆီချဉ်းကပ်သွားကာ

“လာပါအုန်း ပါးပါးနဲ့ခဏလောက် လာလှဲပေးပါးအုန်း၊ ပါးပါးက သားကိုလိုအပ်နေလို့ဗျာ”

သားက စကားမပြောပေမယ့်အသာတကြည့်လိုက်သည်။ သားကိုတွန်းတင်ပြီး အလည်မှာထားကာ လှဲချလိုက်ပြီး ပိုးသား သားနဲ့အတူ ကပ်အိပ်လိုက်သည်။ သိပ်မကြာဘူး မျက်နှာကျက်ပေါ်မှာ လင်းလာတော့သည်။ ကိုကိုက ဖုန်းထဲကနေ ဒါကိုပြင်ဆင်ထားတာမလား။ ကိုကို့ဖုန်းကနေဖွင့်ထားပြီး မျက်နှာကျက်ကို projector ထိုးထားတဲ့ဆီမှာ ပေါ်နေတာ သားရေချိုးကန်ထဲမှာ ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေနဲ့ တခစ်ခစ်ရယ် ဆော့နေတဲ့ ဗီီဒယိုဖြစ်သည်။

“သား တော်ပြီ”

“တော်ဘူး ဖွားဖွား ထည့်ထည့်”

သားက ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေများအောင်ထပ်ထည့်နေတာ။ ဖြူဖြူတုတ်တုတ်သားက အပေါ်အောက်သွားလေးနှစ်ချောင်းပေါ်အောင် ရယ်ပြီး လက်ဝါးဖောင်းဖောင်းလေးကို ဖြန့်ကာ ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေကို ဆော့နေတာ။ သူတောင်မသိတဲ့ ဗီဒီယိုက ထပ်ပေါ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ဗီဒီယိုထဲကလိုမျိုး သူမြင်ဖူးပြီးသားမလား။ အိပ်ရာပေါ်မှာတင်ထားတဲ့သားက ဖင်ပြောင်လေးဖြစ်ပြီး ကိုကိုက အဝတ်ဖို့ ပြင်ပေးနေတာ။ သားက သူ့ဂျိုးလေးကို လက်ညိုးထိတ်လေးနဲ့ ကုတ်လိုက်ဆော့နေတာဖြစ်ပြီး အကြည့်မလွဲပဲလုပ်နေတာ။ ပျော့နေတာကနေ မာလာတဲ့ဂျိုးလေးက ထောင်ထောင်လေးဖြစ်သွားတဲ့ အခါမှာတော့

“ဗြဲ အူဝါး….ဝါး…”

သားက အော်ငိုတော့သည်။

“ချစ်စရာလေးနော သားလေးက”

ပိုးသား ဗီဒီယိုကို မျက်တောင်မခက်ပဲကြည့်နေတဲ့သားကို လှည့်ကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။

“အင်းအင်း ဖေ့သားက လန့်သွားတာ၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော် ဒါကပုံမှန်ပဲ ဖေ့သားရဲ့၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်”

ထည်ဝါသားကိုချီကာချော့လိုက်သည်။ သားက ကိုယ်လုံးသီးချွတ်လေးနဲ့ ကိုကို့ပေါ်မှာ တော်တော်နဲ့အငိုမတိတ်ပေ။ ကိုကိုက ရယ်ရင်းသားကို ချော့နေတာဖြစ်သည်။ ဒါက ကိုကိုနဲ့သူပြန်တွေ့ချိန်လောက်တုန်းကဖြစ်သည်။ အဲ့တုန်းက သားက တစ်နှစ်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတာမလား။ ကိုကိုရယ်ရင်း သားကိုတစ်ဖက်ချီကာ အင်္ကျီဝတ်ပေးရသည်။ သားငိုနေတဲ့ပုံလေးက နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့ကျပြီး ချစ်စရာလေးဖြစ်သည်။ ပါးဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ ဗိုက်လေးပူနေတဲ့သားက ဂငယ်ပုံ မဲ့ကျနေတာကိုက ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာဖြစ်သည်။ ရှိုက်နေပြီး မျက်ရည်ဥကြီးက ဘူးသီးလုံးလောက်ကျကာ နှုတ်ခမ်းကမဲ့နေတာ။ သူ့ဖေဖေချော့နေတော့မှ အငိုတိတ်ပြီး ရှိုက်သံနဲ့မျက်ရည်ကကျန်သေးတာ။

“ကိုကို လျှောက်မလုပ်နဲ့လေ”

“ချစ်စရာလေးကွ”

ပိုးသား တားလည်းမရပေ။ ကိုကိုက အိပ်နေတဲ့သားကို ဘောင်းဘီလေးအောက်ဆွဲချပြီး ဂျိုးလေးကိုဆော့နေတာ။ သားပေါက်လေးက အိပ်သာနေတာ သူ့ဖေဖေဆော့နေတဲ့ ဂျိုးလေးက ထောင်လာလိုက်ကျသွားလိုက်နဲ့။

“တော်တော့ ဖယ်”

ပိုးသား ကိုကို့ကိုဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီပြန်ဆွဲတင်ပြီးဝတ်ပေးလိုက်သည်။ အိပ်ပျော်နေတဲ့သားကို ညတိုင်းဒီလိုမျိုးက ကိုကိုကလိနေကျဖြစ်သည်။ နို့ယောင်စို့နေတဲ့သားနှုတ်ခမ်းလေးဆို လျှာလေးတစ်လစ်နဲ့ တပြွတ်ပြွတ်မြည်နေတော့သည်။

“ပါးပါးဖမ်း ခစ်ခစ် ခစ်ခစ်”

“ကိုကို အဲ့ဒါပဲ ရိုက်မနေ သားကိုဖမ်းပေး ကျွန်တော်မဖမ်းနိုင်တော့ဘူး မောနေပြီ”

ဗိုက်ပူဖင်ကောက်လေးက အခန်းထဲမှာ ဖင်ပြောင်လေးနဲ့ပတ်ပြေးနေတာ။ ပါးပါးက သားဝတ်ဖို့အဝတ်ကိုင်ပြီး ပတ်လိုက်နေရတာ။ အပြေးသန်တဲ့သားက ရှေ့ကနေရယ်ကာ ပတ်ပြေးနေတာဖြစ်သည်။ မဖမ်းနိုင်တဲ့အဆုံး ပိုးသား ကုတင်စပ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။

“ပါးပါးဖမ်း…ပါးပါးဖမ်း…”

အခန်းဝင်ဝင်ချင်းဘေးက ဆိုမှာကိုနောက်ကျောပေးမှီကာ ဗိုက်ပူဖင်ကောက်လေးနဲ့ဖင်ပြောင်လေးက သူ့ပါးပါးကိုကြည့်ရင်းအော်နေတာ။ ပါးပါးမဖမ်းမှန်းသိတော့မှ ပါးပါးဆီကိုပြန်ပြေးသွားတော့သည်။

“ပါးပါးဖမ်းဘူး ဖေဖေ”

ကင်မရာကိုကြည့်ကာ ပြောသေးတာဖြစ်သည်။

“အားဟားဟား ခစ်စခစ် ပါး..ပါး..”

အနီးရောက်မှ သားကိုဖမ်းတဲ့ပါးပါးကြောင့် သားကပြန်ပြေးဖို့လုပ်ပေမယ့် မရတော့ပေ။ ပါးပါးလက်ပေါ်မှာ ရယ်ကာကော့ကလန်ခက်နေ၏။ ပိုးသား သားကျောကနေထိန်းကာ ကော့ကလန်ခက်နေတဲ့သားကိုထိန်းပေးရသည်။ ခြေတွေရောကလက်တွေပါ ကန်ကျောက်ပြီးကို ရယ်နေတာဖြစ်သည်။

“အဲ့တုန်းက သားလေးက ဘယ်ရောက်သွားတာပါလိမ့်”

ထည်ဝါ သူငယ်ငယ်က ဗီဒီယိုတွေကို မျက်တောင်မခက်ပဲ ကြည့်နေတဲ့သားဘက်ကိုလှည့်ကာပြောလိုက်တာဖြစ်သည်။ သားကို ဒီဗီဒိုတွေရှိတယ်ဆိုတာ မပြောပြထားဘူးမလား။ သားက ဓါတ်ပုံတွေပဲရှိတယ်လို့ထင်နေတာ။ ထည်ဝါ သားဘက်လှည့်လိုက်ပြီး

“အဲ့တုန်းက သားလေးက ဒီမှာကို မှန်းအဲ့တုန်းကနဲ့တူသေးလား ကြည့်အုန်းမယ်”

ပိုးသားကြည့်ရယ်နေလိုက်သည်။

“သားက အဲ့လိုပဲလိုက်ပြေးနေတာလား”

“ဟုတ်တာပေါ့ အပေါ်မှာပြေးလိုက် ပြုတ်ကျမှာဆိုးလို့ ဖေဖေ့မှာ လှေကားကိုတံခါးလုပ်ပစ်လိုက်ရတာ”

“ပါးပါးက အဲ့လိုပဲလိုက်ဖမ်းတာလား”

“ပါးပါးက သားကို အင်္ကျီဝတ်ပေးဖို့လုပ်တိုင်း လိုက်ဖမ်းရတယ်၊ သားက အဲ့လိုလိုက်ဖမ်းမှ ကျေနပ်တာလေ၊ မဖမ်းမချင်းကို ဝတ်ပေးလို့မရဘူး၊ တစ်ခုပဲ ဖေဖေ့ဆီသွားမယ် အပြင်သွားမယ်ဆိုရင် မပြေးတော့ဘူး ချက်ချင်းအဝတ်ခံတယ်”

“ဒီမှာတွေ့ပြီ သားလေး ပါးပါးနို့စို့နေတာ”

ကိုကိုကငြိမ်ပြီး အဲ့ဗီဒီယိုကို မရမကရှာနေတာ။ သားယောင်ပြီး နို့စို့နေတာကို သူ့အင်္ကျီကိုအတင်းလှန်ပြီးတိုက်ခိုင်းနေတာမလား။ ပါးစပ်ထဲရောက်လာတဲ့ နို့သေးသေးလေးကို သားက သူ့အင်္ကျီစကိုကိုင်ပြီး ငုံကာအိပ်နေတာ။ ဒါကိုလဲမရမကရိုက်ထားသေးတာ။ သားကတော့ သူငယ်ငယ်ကလှုပ်ရှားမှုတွေကိုကြည့်ပြီး သဘောကျနေလေရဲ့။

“သား မှတ်မိပြီ၊ ဖေဖေ ပါးပါးနို့စို့သေးတယ် အဝတ်လဲခန်းထဲမှာ”

ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် ပိုးသားမှာ မျက်နှာတွေချက်ချင်းရဲတက်လာတော့သည်။ ထည်ဝါတောင် ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်သွား၏။ သားက ဒါကိုမှတ်မိသွားမယ်လို့ သူ မထင်ထား။

“ဖေဖေနဲ့သားနဲ့ ငြင်းသေးတယ်လေ၊ ပါးပါးနို့က ချိုတာလား အားရှိတာလား ဆိုပြီးတော့လေ”

အတက်လေးက လက်စားပြန်ချေနေတာ။ ပါးပါးကို သူချော့ရအောင်လို့။

“ပါးပါးသိလား အဲ့တုန်းက ဖေဖေက သားကိုပြောသေးတယ် ပါးပါးနို့က သူအမြဲစို့ရမှာ သားလေးနဲ့မဆိုင်တော့ဘူးဆိုပြီးတော့ သားကိုလိုက်စသေးတယ်”

ဂုဏ်ရှိန် ပါးပါးဘက်လှည့်ကာ ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။ သူ့ကို ဖေဖေနဲ့ပါးပါးလာချော့နေတောသူသိသားပဲ။ ပါးပါးကိုအပြင်ခေါ်သွားပြီး လျှောက်လည်တဲ့ဖေဖေ့ကို နည်းနည်းတော့အပြစ်ပေးရမှသူကျေနပ်မှာ။ သူလှည့်ပြောတော့ ပါးပါးကမျက်နှာတွေရဲနေပြီး ဖေဖေ့ကို မျက်ခုံးတွေ တွန့်ချိုးပြီး ကြည့်နေလေရဲ့။ ထည်ဝါကတော့ သားဘာကြောင့် အခုအချိန်ကျမှ ဒီလိုစကားထွက်လာလည်းသိလိုက်သည်။ သားက ပါးပါးကို သူချော့ရအောင်လုပ်နေတာ။

“ပါးပါး သားနဲ့အိပ်မှာလား”

“အင်း သားနဲ့အိပ်မှာပေါ့”

“ဖေဖေလည်း သားနဲ့အိပ်မယ်”

“အဲ့ဒါဆို ကုတင်က ကြပ်သွားမှာ ဖေဖေအိပ်လို့မရဘူး”

“ကိုကို အခန်းပြန်အိပ်သွားတော့”

“အဟင်း သားစာကြည့်လိုက်အုန်းမယ်နော်”

ထည်ဝါ သားကိုကြည့်‌လိုက်တော့ သူ့ကိုမျက်လုံးမှိတ်ပြလေရဲ့။ တကယ် သားအကျင့်က သူနဲ့တစ်ပုံစံထဲ။ ပါးပါးကိုလည်း ဒီမှာချော့လို့မရ။ ထည်ဝါ သားပါးပါးကို နမ်းဖို့သွားတော့တွန်းထုတ်သည်။ ထည်ဝါ ရယ်လိုက်ကာ သားအနားသွားလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကိုနမ်းရင်း

“မင်း ပါးပါးအိပ်ရင် ဖေဖေက လာချီပြီးခေါ်မှာဗျာ၊ မင်းကို သနားလို့ အခုတော့ အသာတကြည်ထားခဲ့မှာ၊ မင်း ဒီအဖေကြောင့် လူဖြစ်လာတာ ဒီအဖေကို မကြောချင်နဲ့ ဖေ့သားရ”

“ပါးပါး ဖေဖေပြောနေ..ဝူး…”

ထည်ဝါ သားပါးစပ်ကိုပိတ်ထားလိုက်ရသည်။

“မင်းပါးပါးရှက်ပြီး မင်းကိုပါ စကားမပြောပဲနေလိမ့်မယ်နော် မင်းနေနိုင်လို့လား”

ဒါ ခြိမ်းချောက်နေတာ။ ဂုဏ်ရှိန် ဖေဖေ့ကိုမျက်မှောင်ကြုတ်ကြည့်မိသွားသည်။ ဖေဖေက တကယ်အကျင့်မကောင်း။

“ကဲ ဖေဖေသွားပြီ ဖေဖေတော့ဒီညတစ်ယောက်ထဲ ဖြတ်သန်းရတော့မှာပေါ့”

ပိုးသား သူ့ကိုကြည့်ပြီးပြောနေတဲ့ ကိုကို့ကိုလှည့်မကြည့်ပါ။ ဘယ်နဲ့ ဘာမှမသိသေးတဲ့သားနဲ့ ဒီနို့အကြောင်းကို အပြိုင်အဆိုင်လုပ်ပြောတာလဲ။ သူကတော့မသိရှာ။ သားကလည်း ဒီကိစ္စကို အသေးစိတ်မှတ်မိနေသည်။ သားအိပ်တဲ့အထိ သားကိုဖက်ထားလိုက်ပြီး သားအိပ်တာနဲ့ ပိုးသား သားစာကြည့်စားပွဲကို သွားကာ စာအုပ်တွေကို သေချာသိမ်းပေးရသည်။

ချပ်!

“ကလေး ဘာလုပ်နေတာလဲ”

ထည်ဝါ ဝင်လာလိုက်ကာ မေးတော့ သူ့ကိုလက်ညိုးလေးနှုတ်ခမ်းမှာကပ်ကာ တိတ်တိတ်နေဆိုပြီး လုပ်ပြနေလေရဲ့။ သားကတော့ စောင်ပုံထဲမှာအိပ်ပျော်နေ၏။ သားပါးပါးက သားလွယ်အိတ်ကိုဖွင့်ကြည့်နေတာမလား။ ထည်ဝါ သားပါးပါးအနားကို သွားလိုက်ပြီး

“ဘာလုပ်နေတာလဲ”

တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။

“သား ရည်းစားတွေဘာတွေရနေလားလို့ တစ်ခုခုများတွေ့ရမလားလို့ ရှာကြည့်နေတာ”

ထည်ဝါ ရယ်လဲရယ်ချင်သည်။ ရယ်လဲမရယ်ရက်။ ၈ တန်းရောက်နေတဲ့ သားလွယ်အိတ်ကိုသားမသိအောင် ရှာဖွေနေတာ။ နေ့လည်က မင်းသားက အချိန်တန်အိမ်ထောင်ပြုမှာဆိုတဲ့စကားက ခေါင်းထဲကထွက်သွားပုံမပေါ်။ တကယ်ကို လွယ်အိတ်ထဲက အိတ်အသေးတွေကိုပါ ရှာဖွေနေတာ။

“ကလေးရယ်သားက ကိုကိုတို့ကို ဘာဖြစ်ဖြစ်ပြောနေကြပါ၊ သူရည်းစားထားရင်ပြောမှာပေါ့၊ လာပါ သားအိတ်ကိုမရှာတော့နဲ့”

ရှာလည်းဘာမှတွေ့မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူသိထားတာကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ် သားနဲ့အိပ်မလို့”

အပြင်ရောက်ပြီးမှ သူ့ကိုစိတ်ကောက်ဖို့ ပြန်သတိရသွားတဲ့ ပါးပါး။

“ကိုကို! ဖယ်နော် ကိုကိုနဲ့မအိပ်ဘူး”

ထည်ဝါ သားပါးပါးကို ပွေ့ချီသွားလိုက်တာဖြစ်သည်။

“ကိုကိုကတော့ ဒီပါးပါးနဲ့မအိပ်ရရင် အိပ်ပျော်မှာမဟုတ်ဘူး”

“အပိုတွေ”

“လိုတောင်လိုသေးတယ်ဗျာ ကိုကိုက ဒီချာတိတ်မှဒီချာတိတ်ဖြစ်နေတာ”

“တော်ကြာ သားကစိတ်ထပ် ကောက်အုန်းမယ်”

“မင်းသာ ကိုကိုမင်းကိုလာခေါ်မှာသိတယ်”

“ကိုကိုပြောတာမလား”

သားပါးပါကို ဒီအတိုင်းပွေ့ချီပြီး စကားပြောရင်းနဲ့ပဲ အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့သည်။ အခန်းထဲမှာ အိပ်ကျန်ခဲ့တဲ့ ဂုဏ်ရှိန်ရဲ့ မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း ပြုံးလာတော့သည်။ သူနိုးနေတာဖြစ်ပြီး ပါးပါးက သူ့လွယ်အိတ်ထဲကိုရှာနေတာ သူသိတာပေါ့။ ဒါ ဖေဖေတောင်မသိတဲ့ ပါးပါးလုပ်နေကျအရာ။ သူသိသွားတာ သိပ်မကြာခင်လေးကမှဖြစ်သည်။ ပါးပါးကိုယ်ငွေ့နဲ့အိပ်နေတဲ့သူက ရှူးပေါက်ချင်လို့ ထမလို့လုပ်တော့ ပါးပါးက သူ့စာကြည့်စားပွဲမှာထိုင်ပြီး သူ့လွယ်အိတ်ထဲကိုသေချာကြည့်ပြီး စစ်နေတာ။ အစကတော့ ခေါ်ပြီးမေးမလို့။ နောက်မှ သဘောပေါက်သွားကာ သူဒီအတိုင်းငြိမ်နေလိုက်တာဖြစ်သည်။

ပါးပါးက ဖေဖေ့လိုမဟုတ်ပဲ တစ်ခုခုဆိုအများကြီးခံစားတာကြောင့် သူအနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရသည်။ ဒါကြောင့်လဲ ပါးပါးအကြာကြီးတွေးမယ့်ကိစ္စမျိုးကို သူက ဖေဖေနဲ့ပဲတိုင်ပင်လေ့ရှိသည်။ ဒါကလည်း ဖေဖေက သူ့ကိုမကြောက်အောင်၊ တစ်ခုခုဆို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တိုင်ပင်လို့ရအောင် လမ်းဖွင့်ပေးထားလို့ဖြစ်သည်။ သူ့အခန်းထဲက ပါးပါးနဲ့ဖေဖေကတော့ စကားပြောရင်း ပြန်ထွက်သွားတာ ကြာပြီဖြစ်ပြီး သူကတော့ ဗီဒီယိုထဲက သူ့အရာလေးကိုသူဆော့ပြီး မာလာလို့ငိုတာကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ ရှက်ပြီး ခေါင်းမြီးခြုံလိုက်တော့သည်။ တကယ်ပါပဲ ဒါက ငိုစရာလား။

“ဖေဖေ အရှက်မရှိဘူး သူများဟာကို လိုက်ဆော့နေတယ်”

ထပ်ကာ ခေါင်းမြီးခြုံထဲကပဲ ရေရွတ်မိပြန်သည်။ သူတကယ်ပဲ ငယ်ငယ်တုန်းက ဗီဒီယိုတွေကို ကြည့်ပြီး ပျော်သလို ရှက်မိနေတော့သည်။