Bir baba kızını öldürmek ister miydi? Onu yakmak, ona zarar vermek, onun işkence görmesini sağlamak...
Bunun yapılmasına bir ülke şart koyduysa ve bu şart sadece ikinci kızlara mahsussa...
Böyle bir ülkede doğup büyüyen ve ikinci bir kıza sahip olan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 4: YENİ BİR HİS
Tarih: 24/02/2018
Bugün saat 06.00'da uyandım. Yatağımda doğruldum. Ayağıma filli panduflarımı giydim ve yatağımı toparlamaya başladım. Perdeyi açmak için cama doğru yürüdüm. Hava her zamanki gibi karanlık ve kasvetliydi. Bu kışın en yoğun yaşanacağı zamanların yaklaştığının bir işaretiydi. Ve genelde bu havadan sonra bir fırtına olur ve kar yağmaya başlardı. Bugün yazın gireceğim sınav için kütüphanede çalışacaktım. O yüzden camın yanındaki dolabından bir kol çantası aldım ve içini doldurmaya başladım. Kol çantasını kapattım ve çantayı yatağa attım. Ardından üstüme giyinmek için bir şeyler aradım. Beyaz bir kazak ve siyah bir pantolon buldum. Ve giydim.
Odamdan çıktım ve hemen önümdeki merdivenlerden inmeye başladım. Aşağıdan sesler geliyordu. Aşağıya indikçe sesler tanıdık bir hâl almaya başladı. Annemin sesini duyuyordum ve babamın sesini de. Annem mutfak tezgahının önündeydi, babam ise koltuğunda oturuyordu. Babam koltuğundaoturuyordu! Babam aşağıdaydı ve beni gördüğü an gideceğini biliyordum. O yüzden merdiven basamaklarında beklemeye başladım.
Babamın önündeki sehpada bir kaç kağıt ve kırmızı mavi ve siyah olmak üzere 3 tükenmez kalem vardı. Bir şeyler yazıyordu galiba. Ama buradan gözükmüyordu.
Babamı 10 yıldır bu kadar uzun bakmamıştı. Demek ki biz uyurken annemle kahvaltı ediyor ve başka işlerini gideriyordu. Sonra da odasına çekiliyordu. Ve biz bu saatlerde uyuyor oluyorduk. Ona bakmak oldukça keyif vericiydi. Babam, gözlerine hayran olduğum, soruma cevap vermeyen, ne olursa olsun kahramanım olan babam. Ne çok özlemiştim onu.
Ardından bir şeyler dökülmeye başladı ağzından.
"Sofia'm"
"Efendim canım."
"Bugün günlerden 25 şubat. Biliyorsun değil mi?"
"Evet hayatım. Neden bir şey mi vardı bugün?
"Bugün Sisi'nin isminin gün dönümü."
İsmimin gün dönümünü unutmamıştı. Bu içime ılık bir hissin dolmasına yol açtı. Yavaşça damarlarımdan yukarıya çıkıyordu.
Annem eliyle alnına vurdu.
"Aah evett! Nasıl unuturum ben bunu."
"Diyorum ki isminin gün dönümünü kutlayın. Mutlu edersiniz. Hem sınava çalışıyor kafası dağılır. Güzel bir gün geçirirsiniz." Geçirirsiniz!
"Yaparız yaparız da aşkım,"
"Efendim."
"Sen olmayacak mısın?"
Sana dedim Sofia. Beni görüp anılarının canlanmasına, tekrardan üzülmesine gerek var mı? Kafasının sınavda olması gerek. Bende değil. Beni görmeyerek sevgisini azalttı. Bu iyi değil mi? O lanet babasını artık sevmiyor."
