My First Love

Rozdział 1

Lia

Siedzę na trybunach, oddychając zapachem trawy i uczuciem ekscytacji unoszącym się w powietrzu. Moje oczy nie opuszczają boiska, skupione na chłopcach biegających po nim. Jednak nie wszyscy przyciągają moją uwagę równie mocno, gdyż tylko jeden zdobył moje serce. Wysoki blondyn z opaską na głowie, która ujarzmia kręcone włosy. Jego jasnoniebieskie tęczówki są jak magnez. Niejednokrotnie gościły w moich snach, tworząc niezapomniane obrazy.

Wzdycham głęboko, zdając sobie sprawę, że to może być moja ucieczka od rzeczywistości. Może lepiej było nie przychodzić tutaj. Jęczę w duchu, unosząc rękę, aby naciągnąć kaptur na głowę, chcę zasłonić twarz, którą nieznacznie skrywa czapka z daszkiem. Chłodny wiatr drapie moją skórę, ale to nic w porównaniu z gorącem, które czuję, obserwując go na boisku.

Podążam za nim wzrokiem, skupiając się na każdym ruchu. Zapatrzona, podziwiam perfekcyjnie pracujące mięśnie jego nóg. Ręce, gdy zaciska dłonie, wściekły na kolegów, którzy zawalają akcję. To jest jak taniec, choreografia siły i zwinności, a on jest gwiazdą tego widowiska.

Nie zawsze byłam zafascynowana tą szkołą. Starałam trzymać się na uboczu, unikając elity, która często kierowała w moją stronę zgryźliwe uwagi. Słyszałam komentarze, zwłaszcza od jego kolegów, co sprawiało, że wolałam ich unikać. Aż do pewnego wieczoru, który wydarzył się rok temu.

Kate, moja przyjaciółka, przekonała mnie do udziału w imprezie. Zrobiła mi makijaż i pożyczyła obcisłą sukienkę, która podkreślała moje krągłości. To tam, na tym zatłoczonym parkiecie, poznałam Kyle'a i jego świtę. Oboje przyciągnęli moją uwagę, ale Jason, drugi z chłopców, nie mógł się pogodzić z faktem, że wybrałam Daviesa. Postanowił zemścić się plotką, mówiąc, że flirtuję z nimi oboma, próbując ich ośmieszyć. I wtedy zaczęła się historia, w której uczucia były jak piłka nożna – czasami trzeba było ryzykować. Szkolna gra pełna plotek i fałszywych osądów, wydawała się nie mieć końca. Ale teraz, siedząc tutaj, na tych trybunach i patrząc na niego, zastanawiam się, czy to wszystko miało jakiś głębszy sens. Czy może to tylko chwilowy urok młodości, który zniknie razem z ostatnim gwizdkiem sędziego?

Nogi krzyżuję w tureckim siedzeniu. Na kolanach spoczywa książka, która ma być moim kamuflażem. Pod czapką z daszkiem, skrywam wzrok pełen ciekawości. Co chwilę, dyskretnie spoglądam w stronę Kyle'a, obserwując każdy jego ruch na boisku. Podnoszę głowę tylko wtedy, gdy zbliża się w moją stronę, starając się, by nikt tego nie zauważył, zwłaszcza grupa cheerleaderek, wśród których ćwiczy moja przyjaciółka.

Te chwile na trybunach są dla mnie ucieczką od myśli o szkolnych trudnościach. Szkoła, chociaż ceniona i wybierana przez moich rodziców ze względu na jej renomę, nigdy nie wydawała mi się przyjazna. Wracam tu po roku spędzonym w Edynburgu, gdzie miałam szansę oddawać się mojej pasji – sporcie, czując się wolna i niezależna. Jednak teraz, z powrotem w murach tej szkoły, czuję ciężar przeszłości i niepewność tego, co przyniesie jutro.

Kiedy tydzień temu wróciłam, moja przyjaciółka przywitała mnie z otwartymi ramionami. Podczas całej mojej nieobecności utrzymywałyśmy kontakt przez e-maile, co było dla mnie ogromnym wsparciem. Jestem jej niezmiernie wdzięczna za to, że pozostała tą samą osobą.

Zanurzona w tych myślach, staram się skupić na "czytaniu" książki, choć moje oczy i myśli podążają nieustannie w kierunku boiska. To powrót pełen sprzecznych emocji, nadziei na nowy początek, ale i obawy przed tym, co może przynieść kolejny dzień w tej szkole.

Zerkam na Kate, która jest jak promień słońca na tym szkolnym stadionie. Nie jestem jak te dziewczyny, które paradują w krótkich topach i wyzywających szortach. Ja wolę szeroki podkoszulek, krótkie spodenki bikery lub dresy, trampki za kostkę, czapkę z daszkiem i kucyk. Prosto, wygodnie. To właśnie przez mój nietypowy styl stałam się pośmiewiskiem, ale zawsze byłam wierna sobie.