That Crazy Girl (Tan University Series 1)

CHAPTER 14

Nang makauwi ako sa bahay ay tulala lang ako sa kwarto.Ilang beses akong kinatok ni mama para kumain pero hindi ko ito pinansin.

Sana masaya na s'ya ngayon.

Ilang oras na akong nagmumukmok at natauhan lang ako ng magring ang cellphone ko.Tumatawag si Itim, binalewala ko lang ito at halos kalahating oras itong nagriring,kapag tumitigil ang pagriring ay ilang saglit lang ay tutunog na naman ito.Napabuntong hininga nalang ako.Nag message s'ya ay nagulat ako nang sabihin nitong nasa labas s'ya.Agad akong tumayo para silipin s'ya sa bintana.Ando'n nga s'ya sa labas ng kotse n'ya habang hawak nito ang cellphone.Kahit gusto kong bumaba ay hinayaan ko lang ito.Humiga ako sa kama ko at pinilit na matulog.Ilang oras ang nakalipas ay nagring na naman ang cellphone ko.Taranta akong tumayo at nanlaki ang mata ko ng nasa labas parin s'ya ng bahay.

Bakit n'ya ba ginagawa to?

Dapat masaya na s'ya ngayon dahil sa wakas nag aminan na sila ni Zhiara.Bumaba ako at nang buksan ko ang gate ay bumungad agad s'ya sa harap ko.

"Why did you leave?Hindi ka man lang nagpaalam...I'm worried!" bakas sa mata nito ang sobrang pagod at pag aalala.Nagulat ito nang natawa ako.

"Tapos na.Kaya wag ka nang mag kunwari pa." direktang sabi ko.Nagulat ito sa lamig ng boses ko.

"What?Why are you like that? Do we have a problem?" masuyong tanong nito.

"Pwede ba? Wag na tayong maglokohan pa?Tapos na ang one month Black! 'wag kang magkunwari na may pakialam ka sakin.Tigilan na natin ang isang buwang paglolokohan natin!" mariing sabi ko dito.Kumunot ang noo nito at ilang saglit ay naging malamig ang tingin nito.Hindi ko na mabasa ang mga mata n'ya.

"Kalokohan lang ba talaga ang tingin mo sa relasyon natin?" kahit seryoso s'ya ay halata ang sakit sa boses.Gusto kong bawiin ang mga sinabi ko pero iyon talaga ang totoo.

"Bakit hindi ba?alam naman natin na pareho tayo na iba ang gusto...at alam mong hinihintay ko lang matapos ang month na ito!" pinipigilan kong pumatak ang mga luha ko.Gusto kong ipakitang hindi ako nasasaktan.Dahil kapag nalaman n'ya iyon,sa huli ako ang talo.Kailangan kong maging matatag kahit ang totoo ay nasasaktan rin ako sa mga sinasabi ko.

"I thought that we're okay.And I hope that someday you'll learn to love me back." sarkastiko akong natawa.

Ano bang sinasabi n'ya? Ngayon naniniwala na akong manloloko talaga ang mga lalaki.

"Una palang alam mo nang si Lyndon ang gusto ko diba? lahat ng gusto ng isang babae ay nasa kan'ya na..kaya paanong---" hindi ako nito pinatapos.At mapait itong natawa.

"I already know that...please stop proving to me that I'm not worthy to be loved." mapupula na ang mata nito at nag iwas ng tingin.

"I'm sorry because of that fvcking one month.Hindi mo nagawa ang gusto mo.Dont worry It's really over Alex..hindi na kita pipigilan pa.So you're free now.I'm setting you free." bago ito tumalikod ay nakita ko ang pagpatak ng luha n'ya na agad nitong pinunasan bago pumasok ng kotse.Tulala kong pinagmasdan ang kotse nito hanggang mawala.At pagkatapos ay bumubos na ang kanina ko pa pinipigilang mga luha.Nagsimula na akong humagulhol sa pag iyak.

ZHIARA point of view

Three days ago,my mom came here in the Philippines.Tita and mom are business partner,so they set a dinner that night.They decided an arrange marriage for me and Yexel.I was so happy that night but Yexel walked out,he said that he did not want to accept the proposal.One day I saw him spacing out in school.Did he really love Alex? So marrying me was the worst thing for him?

It hurts.I was hurt...so much.

Is this because of Alex?

In two days,I always lying in my bed.I don't want to eat nor did something.My mom talked to me and tell me that she do her best to continue our marriage.And now I'm on the way to Yexel house.I want to talk to him.I found him in the kitchen preparing a food.I smiled...