Unicode
"ဟာ သူဌေး အစောကြီးအလုပ်ဆင်းမလို့လား"
အမြဲတမ်း အခြားသူများထက် နောက်ကျမှအလုပ်ဆင်းတတ်သော ဦးဘုန်းမင်းညိုဟာ ယနေ့ကြမှထူးထူးဆန်းဆန်း အလုပ်စောဆင်းသဖြင့် အံဩစွာမေးလာတဲ့မိုးဇော် အမှားတော့မဟုတ်ပေ။
ခါတိုင်းဆို ဒီလိုစုစုစပ်စပ်အမေးတွေကို ဦးဘုန်းမင်းညိုမကြိုက်သော်လည်း ယနေ့မှာတစ်စုံတစ်ဦးကြောင့် စိတ်ကလေးအေးချမ်းနေသည်မို့ ပြုံးရွှင်စွာပင်ပြန်ဖြေသည်။
"အေး အိမ်မှာတွေ့ချင်တဲ့သူရှိတယ်လေ"
"အော်"
ခွန်းတကိုရည်ရွန်းမှန်းသိနေတဲ့ မိုးဇော်ဟာမျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွားသော်လည်း အမြန်ပြန်ပြင်လိုက်၏။
"ဟိုဟာ..သူဌေး"
"ပြော"
"ကျွန်တော်လစာကြိုထုတ်လို့ရလား"
"ဘာလို့တုန်း"
"ဇေ့အတွက်ရှေ့နေငှားဖို့ ပိုက်ဆံလိုနေလို့"
"မရဘူး"
ပြုံးရွှင်နေတဲ့မျက်နှာဟာ ဇေ့အကြောင်းကြားသည်နှင့် ချက်ချင်းပြန်တည်ရသည်။
တားမရတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ မိုးဇော်ကိုကျောခိုင်းကာ ထွက်သွားတော့သည်။
"သူဌေး!!လစာလေးကြိုထုတ်ယုံလေးပါဗျာ"
ကားထဲဝင်ကာ ထွက်သွားသော ဦးဘုန်းမင်းညိုကို မိုးဇော်တားမရခဲ့။ဒေါသထွက်ရပါသည်။
အနည်းဆုံးတော့ ကူညီပေးသင့်သည်မလား။
ဘယ်လောက်ဘဲ ခွန်းတကိုအဝေးကကြည့်နေနိုင်ပါသည်ဟု စေတနာရှင်ကြီးလုပ်လုပ် အခုတော့အပြောနှင့်လုပ်ရပ် မကိုက်သည်ဟာ ယုံချင်စရာသိပ်ကောင်းလွန်းပါဘိ။
အရာရာထက် မိုးဇော်သူ့သူငယ်ချင်းဇေ့အတွက်သာ စိတ်ပူရပါသည်။
________________________________________
________________________________________
စံအိမ်ရှေ့ကားရပ်တော့ ဦးကျော်စွေကလာဖွင့်ပေးသည်။ခြံတံခါးဖွင့်ပေးနေတဲ့ ဦးကျော်စွေလက်တွေဟာ တုံယင်လို့ မျက်နှာလည်းမကောင်းပေ။
"ဦးလေး မျက်နှာလဲမကောင်းပါလား
ဘာဖြစ်တာလဲ"
အတင်းပြုံးထားရသော မျက်နှာဖြင့် ပြန်ဖြေသည်။
YOU ARE READING
ခွန်းတခြန္းတ(ongoing)
Romanceခွန်းတ စောင့်နေရတာကို မုန်းသည်။ မတည်နိုင်တဲ့ကတိတွေကို မုန်းသည်။ ပေးသလောက် ပြန်မရနိုင်ဘူးဆိုရင် ဦးဖြစ်နေလည်း ကျွန်တော်မချစ်ချင်..။ ________________________________ ဇေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်တဲ့ နာမ်စားလေး "မောင်"တဲ့။ ရင်ထဲကအကောင်က တစ်ဒုန်း...
