Zawgyi
ျမတ္ႏိုးရသူႏွင့္အနီးကပ္စကားေျပာခြင့္ရကာ မ်က္ႏွာေလးကိုလည္း ေငးေမာခြင့္ရခဲ့ရသူပီပီ အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ဦးဘုန္းမင္းညို၏မ်က္ႏွာထက္ မေပၚတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ အၿပံဳးေရးေရးေလးသည္ ရႊင္လန္းစြာႏွင့္ ေလာကႀကီးကိုပင္ အပူရွပ္ေစလိမ့္ေတာ့မည္။ကားအတြင္းရိွ သီခ်င္းသံၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးျဖင့္ ညၪ့္နက္လွေသာအေမွာင္ထုေတာင္ ေနြးေထြးေသာရပ္ဝန္းေလးတစ္ရပ္လို အပူေတြစိမ့္ဝင္ေနေစသည္။
ႀကီးက်ယ္လွေသာ စံအိမ္ဂိတ္တံခါးဟာ ဦးဘုန္းမင္းညို၏ကားကိုျမင္သည္ႏွင့္ ပြင့္ဟလာခဲ့သည္။
ဂိတ္တံခါးေစာင့္ ဦးေက်ာ္ေစြဟာ ဂိတ္ဖြင့္ရင္းတန္းလန္းႏွင့္ပင္ လက္တတို႔တို႔ျဖင့္ တစ္စံုတစ္ခုကို ေျပာခ်င္ေနပံုရေသာ္လည္း မဝင့္ရဲေသာေၾကာင့္ ဖြင့္ဟေျပာမလာေခ်။
ယခုမွသတိတရလက္ပတ္နာရီကိုၾကၫ့္မိေတာ့ အခ်ိန္ဟာ ၁နာရီပင္ေက်ာ္လို႔ေနၿပီ။
ဦးေက်ာ္ေစြမေျပာလဲ ဘုန္းမင္းညိုဟာ သိၿပီးသားပင္။ထက္စႏၵာတစ္ေယာက္ ဒီအခ်ိန္ထိမအိပ္ဘဲ ေစာင့္ေနျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ဂိုေထာင္ထဲကားသြင္းၿပီးသည္ႏွင့္ စံအိမ္ဝင္းထဲသြားေသာအခါ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ အိပ္ခ်င္၍ေခါင္းငိုက္စိုက္ေနေသာ္လည္း ႏိုးတစ္ဝက္မႏိုးတစ္ဝက္ျဖင့္ ထိုင္ေစာင့္ေနပါေသာ ထက္စႏၵာကိုအရင္ေတြ့လိုက္ရ၏။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ။အိမ္ထဲသြားစမ္း။မင္းလည္းႀကီးလွၿပီ အေအးပတ္မယ္ဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား"
ဘုန္းမင္းညိုအသံၾကားမွ ေငါက္ခနဲမတ္တပ္ထရပ္သူ ထက္စႏၵာဟာ မ်က္လံုးကိုမနည္းဖြင့္ထားရပံုပင္။
သူမအေရ႔ွရိွ ထိုအမ်ိဳးသားကိုျမင္မွ ပူပန္စိတ္မ်ားေလ်ာ့က်သြားပံုျဖင့္ ေလပူမ်ားကိုထုတ္လႊတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
"ထက္ကေမာင့္ကိုေစာင့္ေနတာပါ။အခ်ိန္လင့္ေနေတာ့ ေမာင္တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီမွတ္ၿပီး စိတ္ပူေနတာ"
"ေအး..အခုမင္းေရ႔ွမွာ ငါအေကာင္းႀကီးရိွေသးေတာ့။အထဲဝင္ေတာ့"
YOU ARE READING
ခွန်းတခြန္းတ(ongoing)
Romanceခွန်းတ စောင့်နေရတာကို မုန်းသည်။ မတည်နိုင်တဲ့ကတိတွေကို မုန်းသည်။ ပေးသလောက် ပြန်မရနိုင်ဘူးဆိုရင် ဦးဖြစ်နေလည်း ကျွန်တော်မချစ်ချင်..။ ________________________________ ဇေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်တဲ့ နာမ်စားလေး "မောင်"တဲ့။ ရင်ထဲကအကောင်က တစ်ဒုန်း...
