Zawgyi
သန္းေခါင္ယံပင္ေရာက္လို႔ေနၿပီ။
သို႔ေသာ္ အခန္းထဲတြင္ လဲဝတ္ထားသၫ့္ ပန္းဆီေရာင္ ညဝတ္အပါးေလးျဖင့္ ထက္စႏၵာမွာ ဂနာမၿငိမ္စြာျဖင့္ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ လမ္းေလ်ွာက္လ်က္။
စံအိမ္ရိွ အေစခံေတြမွာလဲ အနားယူခ်င္ေသာ္လည္း မအိပ္ေသးေသာ သူတို႔သခင္မေၾကာင့္ အထိန္းေတာ္၏အမိန႔္ျဖင့္ အိပ္ခ်င္စိတ္ကို တြန္းလွန္ကာ ေစာင့္ေပးေနရသည္။အသည္းအသန္ ေတြးေတာေနေသာ ထက္စႏၵာ၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ထိုအေစခံမ်ားမွာ ဖုန္မႈန႔္ေလာက္ေတာင္ ေနရာမရိွေပ။
"ေမေမ..ဘာလို႔မအိပ္ေသးတာလဲ"
ထက္စႏၵာ၏ေျခသံေတြေၾကာင့္ ႏိုးလာေသာ ထားသဇင္ေလးမွာ အိပ္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဝိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားက မပြင့္တပြင့္ေလးျဖစ္ေနေတာ့သည္။
"ဘာလို႔အခန္းထဲကထြက္လာတာလဲ"
"ေမေမ့ကိုစိတ္ပူလို႔"
သမီးေလး၏ စကားေၾကာင့္ သူမရင္ထဲမွ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ အနည္းငယ္မိွန္ပ်သြားတာေတာ့ အမွန္ပင္။သမီးေလးကို ခ်ီကာ "ထားထားအခန္း ဘယ္သူမွမဝင္ရ!" ဆိုၿပီး ေခါင္းစဉ္တပ္ထားေသာ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္၍ ဝင္လာလိုက္သည္။
ရင္ခြင္ထဲမွ ထားသဇင္ေလးမွာေတာ့ နဂိုကတည္းက အိပ္ခ်င္ေနသျဖင့္ သူမအေမ၏ ရင္းႏွီးလွေသာ ကိုယ္ေငြ့ေလးမွေထြးပိုက္ခံထားရေတာ့ ရင္ခြင္ထဲမွာပင္ အသက္ရႈသံမွန္မွန္ေလးျဖင့္ အိပ္သြားရွာသည္။
အိပ္ရာေပၚသို႔ ျငင္သာစြာ ခ်ေပးကာ သူမလည္းထားသဇင္ေဘးတြင္ ေဘးတေစာင္းျဖင့္ အုပ္မိုးကာ ထားသဇင္ေလး၏ ႏွဖူးေပၚတင္က်ေနေသာ ဆံႏြယ္ႏုႏုေလးေတြကို ဖယ္ေပးေနခဲ့သည္။
မိုးေတြစရြာလာသည္။
သမီးေလးေအးမွာစိုး၍ ေဆာင္ၿခံဳေပးထားလိုက္ၿပီး သူမပါဝင္အိပ္၍ သမီးေလးကို ရင္ခြင္ထဲထၫ့္ထားလိုက္သည္။သူမရင္ခြင္ထဲရိွ သမီးေလးမွာ အေမျဖစ္သူ၏ ကိုယ္ေငြ့ေနြးေနြးေလးကိုရေတာ့ အိပ္ေနတာေတာင္ ၿပံဳးေယာင္သန္းေနေတာ့သည္။
ပူပန္ေသာကေရာက္ေနတာကလြဲ၍ ဘာမွလုပ္စရာမရိွေသာ သူမအတြက္ သမီးေလး၏ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မို႔အစ္အစ္မ်က္ႏွာေလးကိုသာ တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကၫ့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
YOU ARE READING
ခွန်းတခြန္းတ(ongoing)
Roman d'amourခွန်းတ စောင့်နေရတာကို မုန်းသည်။ မတည်နိုင်တဲ့ကတိတွေကို မုန်းသည်။ ပေးသလောက် ပြန်မရနိုင်ဘူးဆိုရင် ဦးဖြစ်နေလည်း ကျွန်တော်မချစ်ချင်..။ ________________________________ ဇေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်တဲ့ နာမ်စားလေး "မောင်"တဲ့။ ရင်ထဲကအကောင်က တစ်ဒုန်း...
