Zawgyi
"ဆရာဝန္ေတြလာၿပီ ခြန္း!"
လွဲေလ်ာင္းေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသားေဘးသို႔ ဝိုင္းအံုလာေသာ ဆရာဝန္ႏွင့္သူနာျပဳမ်ားေၾကာင့္ သူ၏ျဖစ္တည္မႈဟာ ဤအမ်ိဳးသားေဘးမွ တခဏေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရသည္။
ေရခဲရုပ္ထုသဖြယ္ ေတာင့္ခဲလ်က္ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး ေသြးမရိွသလို ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ ခြန္းတကို ဦးဘုန္းမင္းညိုက စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ေမးသည္။
"ခြန္းေလး..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
စစ္ေဆးခံေနရေသာ ေဇ့ကိုမမိွန္မသုတ္စိုက္ၾကၫ့္ေနေသာ ခြန္းတဟာ ဦးဘုန္းမင္းညို၏ေမးခြန္းကို ထစ္အစြာျပန္ေျဖသည္။
"ဘာ..ဘာမွ..မျဖစ္ပါဘူး.."
"ခြန္းေလး...ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
ဘာမွားလို႔လဲ အခုေဇႏိုးလာၿပီေလ
ဝမ္းမသာဘူးလား..."
ကူကယ္ရာမဲ့သလို ခံစားခ်က္မ်ားဟာ ဦးဘုန္းမင္းညို၏စကားေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။
ဟုတ္တယ္!။သူနားၾကားမွားတာဘဲျဖစ္မွာပါ။
ေမာင္ကသူ႔ကိုအဲ့လိုဘယ္ေတာ့မွေျပာမွာမဟုတ္ဘူး!!။
"ေပ်ာ္တယ္..အရမ္းကိုေပ်ာ္တယ္..."
ျဖဴစင္ေသာ အၿပံဳးေလးေၾကာင့္ ဦးဘုန္းမင္းညိုမွာ ကိုယ္တိုင္ပင္သတိမထားမိဘဲ အၿပံဳးပန္းေဝရသည္။
သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ နီးကပ္လြန္းေသာ အေနအထားကို ေတြေဝေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ကုတင္ေပၚမွ ေစာင့္ၾကၫ့္ေနခဲ့သူတစ္ဦးလည္း ရိွခဲ့ေပသည္။
__________________________________________
__________________________________________
"ဝမ္းသာစရာ သတင္းပါဘဲ
လူနာအေျခအေနေကာင္းပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးအေျခအေနအတြက္ ေဆးရံုမွာ ဆက္ေနေပးရပါအံုးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ..."
သူယခု ခံစားေနရေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဘယ္လိုေဖာ္ျပရမလဲေတာင္ မသိေတာ့ေပ။အေသြးအသားထဲထိ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလိႈင္းေၾကာင္းေလးေတြဟာ ကူးလူးျဖတ္သန္းေနသလိုပါပင္..။
ေျခေထာက္ေလးမ်ား ေျမာက္ပင့္ေျမာက္ပင့္ ျဖစ္ေနေသာ ခြန္းတကို ၾကၫ့္ကာ ဦးဘုန္းမင္းညိုမွာ တိတ္တခိုးၿပံဳးမိသည္။
YOU ARE READING
ခွန်းတခြန္းတ(ongoing)
Romanceခွန်းတ စောင့်နေရတာကို မုန်းသည်။ မတည်နိုင်တဲ့ကတိတွေကို မုန်းသည်။ ပေးသလောက် ပြန်မရနိုင်ဘူးဆိုရင် ဦးဖြစ်နေလည်း ကျွန်တော်မချစ်ချင်..။ ________________________________ ဇေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်တဲ့ နာမ်စားလေး "မောင်"တဲ့။ ရင်ထဲကအကောင်က တစ်ဒုန်း...
