Lips Of A Warrior (De Silva Series #5)

Chapter 22

“Yet I am always with You; You hold me by Your right hand. You guide me with Your counsel. And afterward You will take me into glory.” – Psalm 73:23-24 NIV

**

Chapter 22

Deanne

Tinanaw ko ang papalabas na sasakyan ni Yale mula sa veranda ng kanyang kwarto. Ito ang unang pagkakataon na iiwan niya ako sa mansyon nila at maaaring pinagkatiwala rin niya ako sa mga taong nandito. I really assumed that. 

Bumuntong hininga ako. 

Pagkalagpas ng Ford, agad sinarado ng dalawang gwardya ang malaking gate at ni-lock iyon. Binalingan ko si Vee. 

“Ano’ng oras ang karaniwang uwi ni Yale galing work, Vee?” 

Binubuksan na niya ngayon ang pangalawang maleta ko. 

“Kumporme po sa lakad niya, Mam. Pinakamaaga po niyang uwi ay alas seis. Ang pinaka-late naman po ay madaling araw na. Alas tres po yata ang naalala ko.” 

Humalukipkip ako. Umarko ang kilay ko sa late na oras niyang uwi. 

“Saan naman daw siya galing no’n at alas tres nakauwi?”

“Medyo nakainom po si Ser no’n, e. Galing party yata. Dinig ko sa usap nila ni Manang Soledad.”

Humugot ako ng hangin at pinakawalan din. I think, it’s normal. He’s male and probably, at this status and his looks, may mga babae rin siyang dine-date. Kung hindi man siya madalas na mag girlfriend, siguro, madalas naman makipag flirt sa ibang babae. 

Umirap ako sa kawalan. I shifted on my feet then I remember the things that I need to do right now. 

“Vee, may computer at printer ba kayo rito? Pwedeng makigamit?”

Hindi ko pa naiikot masyado ang mansyon ng Montevista. Mamaya o bukas o sa ibang pagkakataon na lang. Sa ngayon, kailangan kong mag print ng resignation letter ko na ipapasa bukas sa opisina. 

Dinala ako ni Vee sa study room ni Yale sa baba. May kalakihan ang study room niya. Sa magkabilang pader ay may nagtataasan shelves na puno ng mga libro. Iba’t ibang laki, kulay ng spine at kapal ang bawat isa. Hinaplos ko ang isang shelf at tiningnan ang mga librong naroon. May pang business, hotel management, accounting, self-help at iba pang may kinalaman sa business nila. 

“Noong mga bata ba sila, nag aaral din sila rito? Or noong college kaya? Ang daming libro, e.” tumawa ako sa huling sinambit. 

Sa mansyon namin, sa library ni Dad kami nagre review at gumagawa ng assignment ni Dylan. Seryoso akong nagbabasa pero ang kambal ko, pinaglalaruan lang ang pages nang nakapatong ang mga binti sa working table at nakahiga sa upuan ni Dad. Tinitingnan lang niya ang pictures sa loob ng libro. Tamad mag aral iyon, e. Pinagmamalaki niya ang kanyang ‘stock knowledge’ kuno.

Tinungo ni Vee ang table kung saan nakapatong ang isang flat screen monitor at sa tapat nito ay ang itim na keyboard. Mayroon ding nakapatong na Macbook sa writing pad ng mesa. Nakasarado naman iyon. 

She makes sure na malinis ang mesa pati ang computer chair.

“Opo yata. Pero ang asawa niyo po nandito palagi kapag walang pasok sa trabaho.”

Tumango ako at inikot ulit ng tingin ang kabuuan ng kwarto. Ang pader na hindi naharangan ng shelves ay natatakpan ng asul na kurina. Walang painting tulad ng nasa sala. Wala ring kahit na anong picture frames katulad ng nasa amin. May kulay itim na couch at rectangular na coffee table. Ang tanging palamuti ay ang mababang vase pero walang laman. Sa tabi nito ay isang babasaging ash tray. Malinis iyon.