" Kollarının arasında olmayı ne çok diledim"
" Artık benimsin kadınım"
Onu kendine daha da bastırdı kimse artık onları ayıramazdı gelecek onlar için güzel olacaktı bitmişti herşey geride kaldı tüm acılar son buldu kadını sardığında
" Senin yaraların...
Avluda durdum Fırat karşımdaydı geçen gün telefonda konuştuğumuz gibi olucaktı Ömer dedeyi ikna etmem kolay olmadı ama iki seven kalbi bir çatı altında birleştirmekti bizimkisi.
Ben Fıratı bana aşık zannettim rolunu iyi oynamıştı Karan'a gıcıklığından daha da profeyönelce oynamaya başladı o gece balkonda bana anlattı her şeyi.
Avluya indiğimde kıpkırmızı olmuş Karan ağayı beklemiyorum dersem yalan olur ağalar'ın bazıları sırtları bana dönüktü Fırat tebessüm ederek bana yaklaştı Karan'da onun gözlerini takip ederek beni gördü sert bakışları yumuşar gibi oldu ama kısa sürmüştü.
"Mihrimah Sûrgiçi'yi tüm ağaların huzurun'da boşuyorum.. boş ol ..boş ol..boş ol." neler hissettiğimi bilmiyorum bana göre normaldi ancak insanların arkamdan neler söylediğini biliyordum dalmış gibiydim Karan ağa bunu yanlış anladı galiba kulağımın dibine gelip"üzüldün mü?" diye sordu"evet kısa süre de kocama alışmıştım" dedim tepkisini merak ediyordum ama Yekta kolumdan tutup beni çekistirerek üst kata çıkardı" bilerek yapıyorsun abimi çıldırtmak için" " evet, hoşuma gidiyor""Zühre, yorulmadın mı olmayınca olmuyor zorluyorsun bazen kendini küçük düşürüyorsun" karşıdan yengem bakıyordu "bitti mi?" "bak hemen şu gözlerini doldurma" " beni anlamazsın Yekta Sûrgiçi." "asıl ben anlarım Zühre Sûrgiçi."
Salonda oturuyorduk saat 14:23 öğle yemeği hazırlığa birazdan kalkardık herkes suspus olmuş sessizlik anlaşması yapmış gibiydi ağalar gideli yarım saat olmuştu halam ve kuzenlerimle tesbih boncuğu gibi dizilmiştik Elif'in karnı bile gözükmüyordu Karan'lar burda değillerdi galiba çalışma odasındalar ve yanlarında Firaz'da vardı.
Belli ki amcam önceden biliyordu yengem de öyle ama diğerleri Firaz olayını neden konuşmadılar tam ayaklanacaktım babaannem konuşmaya başladı" hazırlık etmeye başlayasın gelin bir aya kalmaz düğün olsun milletin diline düşmeyelim" "eyi dersin ana" amcam kırgındı tek kızını vermeyi düşünmüyordu ki"Zöhre""buyur dapir" "sende gitmeyesen bir yere şimdilik"
"bırak ana gitsinler"
"son sözüm budur Zana evlenene kadar kalsın sonra gider anasına"
Yemekler bitmiş hala havalar soğumamıştı bu yüzden sofrayı avuluya düzemeye karar kıldı yengem hava kararmak üzereydi hepimiz bir işin ucundan tuttuk Zana için mutluydum o kavuşuyordu sonunda sevdiği adama.
Dolmaları tabaklara dizerken Elif sarmaları gömüyordu Zana eli titreye titreye sembusekleri tabaklara diziyordu Gülay konuşuyordu hep yaptığı gibi.
Erkeklerin seslerini duymaya başladım Kenan abinin dediği gibi bir olay yaşamadım kimse bana ağzını açmadı yengem bile bana gelip sarıldı yaptığımın doğru olduğunu gösteriyordu ama biliyorum yemekten sonra amcam ve babaannem beni bir köşeye çekerlerdi..
Biz sofrayı hazır edene kadar erkekler inmişlerdi alt kata amcam durgundu bana kızmaz bilirim ama kalbini kırmaktan korktum uyumadan önce gider konuşurum bunu aklıma not ettim büyük sofra kurduk ama nedense iki kişi yoklardı.
Sofraya oturmayıp elbisemi değişmeye gittim biraz üşüyor gibiydim o yuzden triko elbise giydim saçlarımı toplayarak ve kolyeyle tamamladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
