Past Means Traumatic Story(Complete)

15

တစ်ညလုံးငိုထားတဲ့အရှိန်ကြောင့် ခေါင်းဟာ အဆမတန်ကိုက်ခဲလာပြီဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့် ငြိမ်ငြိမ်လေး နံရံအားမှီနေတုံး ကြားလိုက်ရတဲ့အသံတစ်ချို့ကြောင့် Jimin တံခါးနားကိုကပ်ကာ နားထောင်ကြည့်မိသည်။

"နင်လုပ်တာမလားLee Han..!!"

"စိတ်ကိုလျှော့ထားမှာပေါ့Binnရယ်။ကိုယ့်လူထိတော့မှ နာတတ်သလား"

Jiminကြားလိုက်ရတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အသံသည် မသေချာပေမဲ့ နာမည်ကိုတိုက်ရိုက်ခေါ်လိုက်တဲ့အခါ Jiminခြေထောက်တွေခွေချသွားခဲ့သည်။ဘာတွေလဲ။ဘယ်လိုပတ်သတ်နေကြတာလဲ။

"နင့်ဘာသာနင် Jeon Jungkookကိုယူချင်သပဆိုယူသွား။ဖမ်းပဲချုပ်ချုပ်၊ ခိုးပဲထားထားငါဂရုမစိုက်ဘူး။ဒါပေမဲ့ နင်အခုဖမ်းထားတာငါ့အစ်ကိုဟဲ့။ငါ့အစ်ကို..!!"

"ဒါဆိုKamကရော..??"

တိတ်ကျသွားသော အသံတွေသည် အဖြေပြန်မလာပေမဲ့ ဆင့်ကာထပ်လာသောမေးခွန်းများ။

"Kamဘယ်မှာလဲ...!!"

"ငါ့ကို အကိုကစိတ်ဆိုးနေတာ။ငါ့ကိုအဆက်သွယ်လဲမလုပ်ဘူး။အခုဆက်ရမယ်။ကလေးလေးအတွက်လိုအပ်တာတွေ..."

"အရူးထမနေနဲ့။Kamကသေသွားပြီ။Binn သောက်ရူးမထနေနဲ့။Kamဘယ်မှာလဲသာပြော။Kamကညတိုင်း တငိုငိုတရီရီနဲ့။ဒါကကောင်းကောင်း သွားရတဲ့သူလား.."

"မဟုတ်ဘူး...!!အကိုကငါ့နားမှာ..."

"ငါ့နားမှာဘာဖြစ်လဲ..!!ဘာဖြစ်လဲလို့ငါမေးနေတယ်လေ.."

"နာ..နာတယ်"

ပုခုံးကိုကြမ်းတမ်းစွာလှုပ်ကိုင်မေးတော့ လေသံဖျော့လေးနှင့်ပြန်ပြောလာတာမို့ လွှတ်ပေးလိုက်ရသည်။လေသံမာမာနှင့် ခြောက်လန့်လိုက်လျှင် ဖြူဖတ်ဖြူလျော့ဖြစ်သွားသည်က Han Binnရဲ့အကျင့်။

"ပြန်တော့ Binn"

"ကိုကို့ကိုပြန်လွှတ်ပေးပါ Han ငါတောင်းဆိုတာပါ"

"ငါ့သူငယ်ချင်းရှိတဲ့နေရာ ပြောရင်ချက်ချင်းလွှတ်ပေးမယ်"

"ငါနဲ့မှအဆက်သွယ်မရတာ"

"ကျစ်...!!"

စိတ်ပျက်သလိုကျစ်စုတ်သပ်လိုက်ပေမဲ့ လက်ထဲရောက်လာတဲ့ snowballသေးသေးလေးကြောင့် မျက်ခုံးပင့်ကြည့်ပေးလိုက်သည်။