Okumuş olduğum dini, edebi ve şiir kitaplarının incelemelerini yapıyorum. Tüm incelemeler ve aralara serpiştirilmiş yorumlar, sözler şahsıma aittir. Herhangi bir yerde alıntı, paylaşım, kopyalama yapılırsa yasal işlem ve telif hakkı başlatılacaktır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tür: Edebiyat, şiir Sayfa sayısı: 576
"Sana artık Ahmet Erhan diyorlar.Yalnızlık, ölümün üvey kardeşi. Sana artık Ahmet Erhan diyorlar. Tökezlemiş söz, suskun türkü, rendelenmiş umut kırıntısı. Şiir ... alkolik bir babadan artakalmış sarışın güz boğuntusu"
" Yüzüm, aşağı tükürsen hayat, yukarı tükürsen ölüm.. " (sayfa:395)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ahmet Erhan, kimi zaman güneşin bir daha doğmayabileceğini duyumsatan bir karamsar, kimi zaman tek bir dize için bin yıl yaşanabileceğini sağlayan bir yaşamseverdir.
Erhan, Ahmet Haşim ve Cahit Sıtkı Tarancı'dan sonra, şiirde ölüm duyarlılığını en iyi hissettiren şairlerden biridir. Yaşamı ölümle özdeşleştirip, acıyla yoğurmuştur. Mutlu bir gelecek beklentisi kalmamıştır.
Ölüm metaforunu o kadar güçlü işlemiştir ki; Behçet Necatigil Ödülü'nün töreni esnasında orada bulunan Edip Cansever, ona "Evlat ne çok bahsetmişsin, daha gençsin oysa, kimden öğrendin ölümü..." demiştir.
"Bugün oturdum ölümü düşündüm, yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken." (syf: 49)
Ah be! Ahmet abim ölümü düşünmeyen var mı? Kimse yaşamayı ve bu yalan dünyayı sevmiyor ki; seçme hakkımız olmadı ki; dünyaya doğarken ve kimse bize sormadı ki; bu hayata gelirken. Geldik, gördük ve hiç beğenmedik, hadi geri gidelim! Olmuyor be abim olmuyor işte..
Ahmet Erhan, ölümü nasıl bu kadar iyi tanıyor? Bunun cevabı delikanlılık çağında babasını kaybetmesi, sonra genç arkadaşlarının ölümü.. ölümler..ölümler.. Şiirlerinde sözünü ettiği devasız yalnızlığını bu noktada farkediyoruz. Ayrıca şairin samimiyeti, açıklığı ve kullandığı etkileyici imgelere hayran kaldım.
Okurken kitabın adını çok düşündüm. İçeriğindeki şiirler "Burada gömülüdür" ismine ne kadar da yakışmış. Ahmet Erhan, bütün varlığını ve yokluğunu bu kitabın içine gömmüş diyebiliriz.
Şükrü Erbaş şöyle der; "Ölenler ölümü bilmez, ölüm kalanlar içindir."
Hepimiz yaşayan ölüleriz bu dünyada. Görenler yaşıyor zannediyor ama içimizdeki mezara hergün bir gül bırakıp devam ediyoruz aslında öldüğümüz hayata...
