ဤဌာနေ... မြေစစ်ကိုင်းဆီမှ... (Completed)

P_2 (Zawgyi)

ေအာင္နဲ႕စၿပီးခင္တာက ၁၉၉၇၊ ၁၉၉၈ ေလာက္တုန္းကပါ။ အဲ့တုန္းက ေအာင္တို႔က ေခ်ာင္က်တဲ့ေနရာက ၿခံဝန္းေလးမွာ တဲေလးထိုးၿပီးေနရတာမို႔ ဆင္းရဲပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့ အေဖ့ဘက္က အဖြားအိမ္မွာ ကပ္ေနရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္စာရင္ေတာ့ အိမ္ပိုင္၊ဝန္းပိုင္ရွိတဲ့ သူတို႔က အေျခအေနမဆိုးဘူးေပါ့။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ဟာ စားဝတ္ေနေရး အေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ အေဖ မရပ္မနားအလုပ္လုပ္ေပမဲ့ မိသားစုငါးေယာက္ရွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ စားေလာက္႐ုံပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကိဳးစားႀကိဳးစား ေငြပိုေငြလွ်ံဆိုတာမ်ိဳးေတြ မရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးေတြက ႏွိမ္တာကိုလည္း အေတာ္ေလးခံခဲ့ရၿပီး အေမေရာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္စလုံးေရာ မ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရတယ္။

အေဖ့ကိုေတာ့ အမ်ိဳးအားလုံးက ေၾကာက္ၾကတာမို႔ ဘယ္သူမွ ဘာမွ်မေျပာရဲၾကသလို အေဖအိမ္မွာရွိေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက အေဖဟာ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ခရီးထြက္ေနရၿပီး တစ္ႏွစ္ကိုမွ ႐ြာဘုရားပြဲရယ္၊ သၾကၤန္ရယ္ဆိုၿပီး ႏွစ္ႀကိမ္ပဲ အိမ္ကိုျပန္တယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ တစ္ခ်ိန္လုံးအႏွိမ္ခံပါပဲ။

ေနာက္ေတာ့ အေမလည္း ဒဏ္မခံနိုင္ေတာ့လို႔ထင္ပါတယ္ အေရာင္းအဝယ္တစ္ခုခုလုပ္ၾကည့္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲ့မွာပဲ ေအာင့္အေမနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္အေမတို႔ ေပါင္းမိၿပီး စပ္တူလုပ္ၾကဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ အေရာင္းအဝယ္ဆိုလို႔ ႀကီးႀကီးမားမားႀကီးေတြ လုပ္တာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဖရဲသီးအေရာင္းအဝယ္လုပ္တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ြာကေန ဖရဲပင္ေတြစိုက္တဲ့ ကြၽန္းေပၚကို ငွက္နဲ႕ကူးၿပီး ဖရဲသီးအလုံးတစ္ရာ၊ ႏွစ္ရာေလာက္ဝယ္၊ ၿပီးရင္ လမ္းေဘးမွာ ပုံတိုက္ေနေအာင္ခ်ထားၿပီး အလုံးလိုက္လည္းေရာင္းသလို အစိပ္ကေလးေတြစိပ္ၿပီးေတာ့လည္း ျပန္ေရာင္းတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ေအာင္နဲ႕စခင္တာလည္း အဲ့အခ်ိန္တုန္းကပါပဲ။ အဲ့ဒီတုန္းက အေမေတြကေစ်းေရာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အႁမႊာႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေအာင္က အတူေဆာ့ကစားျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။