Dudakların Jilet Gibiydi [BxB]

Yalnız kalmışım-2

Birbirimizden özür dilediğimizden beri konuşmamıştık çok sessizdi her şey psikolog kadın odaya girene kadar.

"Geçmiş olsun Sinacım iyi misin?"

"Daha iyiyim"

"Sevindim"

"Yalnız konuşsak iyi olur aslında"

Emre" ah tabi pardon ben dışarıdayım Sina"

"Mükemmel bir arkadaşa sahipsin gerçekten, o kadar endişeliydi ki anlatamam"

Arkadaş.

"Her neyse, psikoloğa gidiyor musun?"

"Bir yıldır gitmiyorum"

"İlaçları da bırakmışsın o zaman"

"Daha iyi olacağımı düşünmüştüm"

"İyi misin? "

"İyiydim"

"Seni tetikleyen neydi?"

"O arkadaş"

"Peki, sence neden?"

"Çünkü ona karşı uzun süredir duygularım var, bir şeyler sakladığımı biliyor ve sürekli söylemeye zorluyor sonra kavga ediyoruz her kavgada da kriz geçiriyorum"

"Anladım, merak etme saygı duyuyorum. Biz buna kaybetme korkusu diyoruz sende de muhtemelen bu korku nefes darlığı, baş ağrısı, göğüs ağrısı ve titreme gibi şeyleri tetiklemiş"

"Biliyorum ama hiç böyle olmamıştı, bana gerçekten ölümü hissettirdi"

"Tekrar ilaçlara başlaman gerek Sina"

"Zorunda mıyım?"

"Aksi takdirde bu krizler her korkunda seni tetikler"

"..."

"Kaybetmekten korkmamalısın"

"Biliyorum,en çok da bu öldürüyor beni o kadar kolay değil benim için"

"Kendine güvenirsen her şeyi yaparsın. Bil ki bir insan seni seviyorsa gözlerinden anlarsın, hareketlerinden anlarsın ve şu dişarda ki çocuk seni ne şekilde seviyor bilemem ama seni çok önemsiyor"

"Biliyorum! En çok da bu öldürüyor beni, bana değer veriyor ama arkadaş olarak beni kardeşi gibi görüyor ya"

"Tekrar kırıp incitmesin diye kaçıyorsun değil mi? Umutlanmaktan korkuyorsun ama korkma ne kadar kaçsan da umut kırıldığı yerden yeşerir"

"... "

"Bence artık eve gidebilirsin, ilaçlar senin iyiliğin için hemşire size reçeteyi getirir"

"Tamam"

Doktor odadan çıkar çıkmaz Emre girdi içeri.

"Eve gidebilir mişiz"

"İyi olduğuna emin misin?"

"Bedenen iyiyim"

"Peki"

Hemşire hem serumu çıkarttı hem de reçeteyi verdi. Hala o ilaçları kullanmak istemeyen bir yanım vardı. Ama o ilaçlardan başka çaremin olmaması o yanımı susturuyordu.