Dudakların Jilet Gibiydi [BxB]

Beni neden sev(medin)

Flashback

"Çağla lütfen hiç bir şey söyleme"

Akan gözyaşlarım Çağla'nın üzgün bakışlarıyla buluştu. Söylemezdi değil mi? Yapmazdı bunu bana.

Titreyen ellerim, sıkışan kalbim, kesilen nefesim. Bir anda hiç yaşamadığım şeyler olmaya başlamıştı.

Çok korkuyordum.

"Sina? Sakin ol söylemek gibi bir düşüncem yok zaten"

"Neden böyle oluyor bilmiyorum"

"Ne oluyor cidden"

Bana dokunmaya, sakinleştirmeye çalışınca onu ittirdim. İstemsiz oluyordu her şey.

"Git, sana zarar vermek istemiyorum"

"Sina, kriz geçiriyorsun bırak da yardım edeyim"

"Birazcık dursak sadece"

"İyi olucak mısın?"

"Bilmiyorum"

Ellerimi tutup sadece sakinleşmemi bekledik. Git gide sakinleşiyordum.

"İyisin bak düzgünce nefes al yanındayım"

O bana gülümsedikçe daha çok ağlıyordum. Ona sarıldım.

"Teşekkür ederim"

"Doktora git tamam mı?"

"Galiba psikiyatriye gidicem"

"Çok üzgünüm, keşke başta anlasaydım asla Emre'yle olmazdım"

"Öyle düşünme, zaten ilerde ne olucağı da belli değil. Alışırım ben"

"Alışılcak bir şey mi bu"

"Ne olursa olsun yanındayım tamam mı? Yani şuan yurtdışına gidecek olabilirim ama yinede seni arıyor olucam"

"Ne demeliyim bilmiyorum"

"Emre şerefsizi her şeyi yapar biliyorsun değil mi? "

"Evet"

O güldükçe beni de güldürüyordu. Bana sırt çevirmemişti, benden iğrenmemişti, bana farklı bakmamıştı.

"Ne yaparsan yap saygı duyuyorum tamam mı?"

"Hıhı"

"Hem anlatsana sen nasıl aşık oldun bu şerefsize"

Ona her şeyi anlattığım da Emre'ye daha çok sövmüştü. Halbuki sadece beni öpüp öbürsü gün hiç bir bok olmamış gibi davranmasından bahsetmiştim.

Ama o yine de beni rahatlatmak için sövmüştü ona.

Görmüyordu, ne haldeyim hiç bilmiyordu. Oysa cenneti bana sorsalar onun resmini çizerdim ben.

Beni neden sevmedin demek istiyordum ama aslında seviyordu. Bir arkadaş olarak..

Bir arkadaş olarak değerliydim sadece.

-

Bir yıl sonra

"Alo Sina benim çağla"