Dudakların Jilet Gibiydi [BxB]

Kendime

Seni bulmalıyım, kalbine dokunmalıyım.

Beni sev, beni gör, beni duy ve sarıl.

Kokunu benle sanıp bağrıma basarım.

Bütün şarkılar beni ağlatırken yastığım sırılsıklam olmuştu bile. Ne yataktan çıkıyorum ne de dünden çıkabiliyorum.

Sadece bir kere ilaç içmek için çıkmıştım yataktan sonra ağlayarak geri dönüp yatmıştım.

Artık ağlamaktan gözlerim yanıyordu. Geceden beri titreyen ellerimi sıkmaktan ellerim kızarmış, kanamıştı.

Dün gece uyuyamadım sadece düşündüm. Her zaman yaptığım gibi yaptım. Sigara içtim o bile artık uyutmadı beni.

Hiç başlamayan şeyin bitmişlik hissinin acısıydı. Hiç bir şey demeden gitmesi, kapıda oturup beni dinlemesi, mesaj atması.

Her şey o kadar anlamsız, kafa karıştırıcıydı ki dayanamadım.

Yıllarca dayandım ve şimdi o dayanma gücüm yoktu sanki.

Yatağımdan aniden kalkıp üstümü başımı önemsemeden evden çıktım. Kısa süre sonra Emre'nin kapısını çalmaya başladım.

"Aç kapıyı!"

Bir kaç kere kapıya vurduktan sonra açıldı. Açılır açılmaz içeri girip kapıyı kapattım.

"Piçsin biliyorsun değil mi? Ya niye ya! Niye!? Niye susuyorsun, niye kapıda oturuyorsun! Niye mesajda merak ediyormuşsun gibi davranıyorsun!"

"Sina, sakin ol"

Elini koluma doğru getirince göğsüne vurup geri gitmesini sağladım.

"Olamam! Sakin falan olamam! Ben uzun bir süre sakin kaldım artık yeter"

"Özür dilerim"

"Özür dileme, ya benim nasıl canım yandı ya. İçimi nasıl yaktığının farkında bile değilsin"

"..."

"Tabi senin için garip gelebilir bir erkek nasıl başka bir erkeği sever ki nasıl bu kadar delice sevebilir ki diye düşünüyor olabilirsin"

"Öyle düşünmüyorum"

"Niye sustun o zaman"

Konuşurken sesim kısılmaya başlamıştı sessiz gözyaşlarım akmaya devam ediyordu.

"Ne dememi bekliyorsun! En yakın arkadaşım bana aşkını itiraf ederken ne yapmamı bekliyorsun ne gibi tepki verebilirim sence!?"

"Kimse bir arkadaşını öpmez!"

"Öptüm işte bir hataydı ama öptüm"

Kelimeleri kulağıma geldikçe daha çok canımı yaktı.

"Hata?"

"Aynen öyle hataydı"

"Ya diğer ikisi onlarda mı 'hataydı' senin için"

"Evet öyleydi!"

Ona tokat attım. Bunu hakediyordu.

Yüzüne bakmak bile acı vericiydi o sözlerinden sonra.

"Senden nefret ediyorum Anıl Emre"

Onu ardımda bırakıp çıkacakken durdurdu beni.

Zaten şu evden çıkınca ağlayacaktım. Beni tuttu. ben gözyaşlarımı tutamadım. Nefesim kesiliyordu ağlarken, hıçkırıklarım kendini belli ediyordu artık.