Dudakların Jilet Gibiydi [BxB]

Kalbinde birileri var

Geberiyordum, kaynoluyordum eski fotoğraflarda.

....

Söylediği her harf kalbimin atışını arttırmıştı. Öyle bir atıyordu ki acıyordu artık. Elimi kalbime koyup hala geriye yatık kafamla onun bana eğdiği yüzünü izliyordum. En çok da gözlerine odaklanmıştım.

Okyanusun her rengi vardı sanki o kaybolup gittiğim gözlerinde. Gözlerini öyle odaklanmıştım ki göz bebeğinin siyahlığının büyüdüğünü fark etmiştim. Engel olamadığım gülümsemem onu da gülümsetmişti. Kafasını omzuma yaslayıp kafasını boynuma çevirdi. Gülüşüm o an durmuştu işte. Nefesi boynuma değiyordu. Bu sefer hayvan gibi atan kalbimi durdurmuştu. Dudaklarını kulağıma yakınlaştırıp yıllardır hayalini kurduğum o kelimeleri fısıldadı.

"Denemeyi bitirsek mi? Artık sevgilim mi olsan? "

Kafasını kaldırıp yine tersten bakmaya başladı bana. Otuz iki diş sırıtırken ensesindem tutup dudaklarına yapıştım. Üst dudağını emdim kısa bir süre, o dilini dilime değdirdiğinde anladım en derin öpüşmemizin bu olduğunu. Morartırcasını öpüyordu dudaklarımı. Zaten tek istediğim ölümüme kadar bu dudakların dudaklarıma değmesiydi, bu gözlerin bana bakmasıydı.

Cidden olabilirmiş. Her şey benim elimdeymiş. Oysaki sadece tek bir kadere inanmıştım. Onunla yollarımızın asla kesişmeyeceği bir kadere. Halbuki tanrı sadece bir yol vermemiş, bizim seçebilceğimiz yüzlerce yol vermiş bize. Ben ise sadece onun olduğu yola bakıyormuşum o yola gitmek için bir adımım yokmuş.

.....

Sabah saçlarımda hissettiği ellerle uyanmıştım. Belki de hayatım boyunca en güzel uyandığım, en mutlu uyandığım andı bu an. Gözleri gözlerimle buluştuğunda güzel dudaklarıyla gülümsedi bana.

"Günaydın"

"Çok güzelsin"

"Daha yüzümü bile yıkamadım"

"Yine de güzelsin"

"Saçlarım mı ben mi? "

"Susma hakkımı kullanıyorum"

"Şerefsiz"

Karnına hafifçe geçirdiğim yumrukla yerinde dönerken bu hareketlerine kahkaha attım"

"Abart!"

"Acımasızsın"

"Oscarlık ödülü falan vermek lazım sana"

Bunu ona söylerken çoktan ayaklamıştım.

"Sevgilim"

Tam odadan çıkacakkem beni yerime sabitleyen o kelimeydi.

"Ne?"

"Sevgilim"

Söylerken öyle bir sırıtmıştım ki olduğum yerde çömeldim.

"Ağlıcam"

Cidden çok duygusal bir andı benim için. Güle güle yanıma geldi ve o da yanıma çömeldi.

"Sina, saçmalama kalk"

"Hayır, ağlıcam"

Gerçekten ağlamıştım, ama bu sefer mutluluktandı bu göz yaşları.