"Bana âşıksın." dedi kıkırdayarak. "Ölüm olsan bile sadece beni öldürebilirsin, ben de seni. İkimiz birbirimizi."
Yarım bir nefes verdim. "Âşığım demedim Artemis."
"Âşıksın, âşık..." tırnaklarını ensemde gezdirdi, kızıl saçları burnuma değiyor ve yü...
Selamlar, nasılsınız? Uzun süre yoktum, deprem olayları herkes gibi benim hayatımı da durdurdu. Ama şimdi daha iyi hissediyorum. Umarım herkes biraz daha iyidir ve sağlıklıdır. Tekrardan hepimize geçmiş olsun. 🖤
Gelelim bölümümüze. Önceki bölüm sınır belirlemiştim ama geçilmedi. Sınırın geçilmesini beklersem; okuyup, oy veren ve yorum yapan okuyucuya haksızlık yaptığımı düşüneceğim için beklemek istemedim.
Sınır olmasın ama yine yorum yapıp, oy verelim olur mu? 💙⭐️
Lana Del Rey - Venice Bitch The Weeknd - Moth To A Flame
Keyifli Okumalar! Yektane. ⚰️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. SON KEZ YALNIZSIN
YAŞ 16.
Öğle arasının bitmesine yirmi dakika vardı, Adrian yanımda yürürken ben de tekerlekli sandalyemi joystick ile öne doğru sürüyordum. Genelde yemekhaneye gitmek dışında sınıftan pek çıkmazdık, öğle aralarında ise her zaman olduğu gibi birkaç göz bana takılırdı. Şimdi ki gibi.
Bana takılan gözler hemen ardından, yanımdaki Adrian'a dönerdi. Ve işte bam! Bütün gözler üstümden çekilirdi.
Kızlar, Adrian'ın yakışıklılığına tutulup kalırken; erkekler Adrian'ın kötücül bakışları yüzünden, gözlerini bana fazla dikemiyorlardı. Adri, bir aslanın yavrusunu koruması gibi bana kalkan oluyordu.
İnsanları görmezden gelerek, "Bence bütün aileler, zorbanın ta kendisi." diyerek homurdandım. "Aileler kapatılsın!"
Adrian başını, omzunun üstünden bana çevirdi ve neden böyle bir şey dediğimi anlamaya çalıştı. Aslında dediğimi anlamıştı ama yine de açıklamamı bekliyordu çünkü ne kadar konuşursam o kadar içime atmayacağımı düşünüyordu.
