Бидний нөхөрлөл /дууссан/

10

Бие маань тасарч байна уу? гэлтэй өвдсөөр эмнэлэгт ирээд үзлэг эмчилгээнд орж бараг хоёр цаг эмчийн өрөөнд байсаны эцэст амрах боломж гаран тэргэнцэр дээр суун өрөөлүүгээ хүргүүлж байхад Юнги ирж таарлаа. Тэр гүйсэн бололтой хамаг хөлс нь асгарчихсан сандаран зогсож байв.

Юнги: Бурхан минь чи өөрийгөө ямар болсоныг хар даа яагаад надаар гэртэй хүргүүлээгүй юм бэ?

Сохён: Дотогш ороод ярьцгаая бас би их ядарч байна гэхэд тэр сувилагчыг явуулаад өөрөө миний тэргэнцэрийг түрэн дотогш орууллаа.
Би хангалттай уйлчихсан тул дахиад нулимас унгаах хүчгүй болсон байх бол Юнги миний өмнөөс уйлж байв. Их л хүчирхэг эр хүн болов ч жаахан хүүхэд шиг л нулимас асгаруулан миний гараас атгаж байлаа.

Сохён: Зүгээр дээ ганц хоёр л хавирга хугарсан төдий

Юнги: Үгүй ээ энэ чинь зүгээр биш! Тэр энэ удаа чамайг зодсон байна дараа нь яах бол? чи ирээдүйгээ бодох хэрэгтэй

Сохён: Цагдаа нар асуудалыг сайн шийдэх байх бас би эцэг эхлүү нь ярьсан тэд энэ талаар сонсоод цочирдож байна лээ тэр шоронд ордоггүй юмаа гэхэд гарч ирээд надтай дахиж уулзахгүй гэж итгэлтэй хэлэх бол тэр миний үгэнд огтхон ч итгэсэнгүй. Угийн хүчирхийлэгч хэзээ ч өөрчилөгдөггүй шүү дээ. Гэхдээ би түүнийг надтай дахиж уулзаагүй надад ийм зүйл дахиж хийхгүй гэдэгт итгэж байна. Тэхён үргэлж л тийм байсан юу ч бодолгүй тэнэг зүйл хийчихээд дараа нь асар ихээр харамсаж бүр гэрээсээ ч гарч чаддаггүй. Энэ удаа ч тэр өөрийгөө зүхэж байгаа.

Эмнэлэгт сар гаруй байх болсоныг дуулсан Юнги хажууд минь байхаар шийдэж ойр зуурын зүйлсээ цуглуулаад ирэв.

Юнги: Компанид хэл хүргэсэн ажил их биш бас орлогч захирал байгаа болохоор асуудал гарахгүй байх, ингээд хоёулаа сар энд амьдархна дээ гэж баяртай хэллээ. Юунд ингэж их баярладаг байнаа. Өөртөө хайргүй хүнтэйгээ сар цуг байна гэдэг там шиг санагддаггүй юм байх даа. Надад бол Юнгигын царайг өдөр болгон харах хэцүү байна. Ингэж байгаад дасчихвал өөрөөсөө явуулж чадахгүй болчихвол яана гэхээс айж байна.

-Сарын дараа-
Саяхан ээжийн авчирч өгсөн жүржыг тэр нямбайлан арилгах бөгөөд надад хэзээ ч юм уулзаж байсан муухай ааштай хүний талаар ярьх бол би бушуухан хувцасаа баглаад гарахдаа бэлдэж байв.

Юнги: Тайван сууж байгаад жимс ид л дээ

Сохён: Үгүй ээ жимсээ дараа нь бол хурдхан юмаа бэлд гарцгаая аав ээж хүлээж байгаа гэхэд түүний нүд гялалзан жимсээ бараг л газар шидчихээд гархад бэлдлээ.
Бүх авчирсан зүйлсээ тэр барих бол би аавлуу залгаж удахгүй очихоо мэдэгдээд авав. Америкт хэдэн жил хэл чимээгүй байсан аав ээж маань саяхан ирж намайг нэг сайн баярлуулаад авсан. Юнги ч надаас дутуугүй баярлаж тэдэнтэй уулзах гэж яарсаар байгаа нь энэ.
Нэг сар дөнгөж 30-хан өдөрт би түүнд дуралжээ. Хэзээ ч бүтэхгүй гэж бодсон ч одоо бол тэр л биш бол өөр хэн ч биш гэж бодогдоно. Магадгүй түүнд ч тэгж санагдсан болохоор намайг сонгосон биз.
Биднийг ирхэд ээж гарын хоолоо хийчихсэн байх бөгөөд аав бушуухан биднийг тосож аваад мэнд ч мэдэлгүй шалгааж гарав. Юнгигын төрсөн өдөр, мэндэлсэн газар эцэг эхийнх нь талаар асуух бол би түүнийг хоолны дараа ярилцахыг санал болгож тэднийг ширээний ард суулгалаа.

С.ээж: Охиныгоо ийм жаргалтай байхыг харсан чинь бүр сайхан болчихлоо

С.аав: Тэхёны талаар сонссон, чи багаасаа л өөрт юу хэрэгтэй сайн ойлгодоггүй хүүхэд байсан тийм болохоор л хайр дурлал дээр алдсан байх гэхдээ алдаж байж энэ сайхан залууг оллоо доо тийм ээ?

Сохён: Аав түүнийг битгий ичээгээд бай хэмээн яриаг өндөрлүүлж зоогонд анхаарллаа хандуулцгаав.
Өдөржин тэр манайд байж аав ээжтэй минь их л дотносоод авлаа. Аав ч угийн нөхөрсөг хөгжилтэй хүн болохоор хурдан дотноссон бол ээж байн байн над дээр ирээд л түүнийг Тэхён шиг зүйл хийхийг нь үгүйсгэж болохгүй учираас анхааралтай байхыг сануулаад л ингэсээр үдэш болход тэр гэрлүгээ хөдлөхөөр болов.

Юнги: Сохёноо өнөөдөр намайг гэртээ урьсанд баярлалаа

Сохён: Чи байнга л хунтайж шиг байх юм эрхэмсэг, донжтой, эелдэг

Юнги: Магадгүй гүнжтэй харьцаж байгаа болохоор тэр байх *гар нь дээр үнсэх*

Сохён: Тоглохоо болио

Юнги: Ингээд явлаа маргааш ирж авья бас мэдэж байгаачлан би чамд хайртай

Сохён: За яв даа гээд чангахан тэврээд салцгаав. Уг нь би буцаагаад түүнд хайртай гэж хэлэх ёстой байсан байх. Гэхдээ би чадахгүй.