DENEK 301

Bölüm 17

Mira, Arda'nın gözlerinin içine bakarak konuşmaya devam etti.

"Kağan, sen misin?"

Kağan, Mira'nın anlamasına şaşırmıştı. İçinden hep bu bedende kalmayı diledi. Kendini hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti.
Mira, hâla Kağan'dan bir cevap bekliyordu.
Kağan ise kendinden bile beklemediği bir hamle yaparak elini Mira'nın yanağına yerleştirip yavaşça ona doğru yaklaştı ve sanki hasret çekiyormuşçasına Mira'nın alt dudağını hafifçe ısırarak öpmeye başladı.
Mira, ilk etapta şaşırmış olsada o da Kağan'ın öpüşüne karşı koyamadı.
Mira ve Kağan sahil kenarındaki bankta özlemlerini giderirken aniden Arda'nın bedeni Kağan'ın ruhunu dışarıya attı.
Kağan ne olduğunu anlayamadan karşısında gördüğü manzarayla şoka uğradı.
Arda ve Mira tam karşısında öpüşüyorlardı.

Mira, Arda'nın dudaklarından ayrılarak onun gözlerinin en derinine baktı ve konuşmaya başladı.

"Çok özledim."

Mira, gözlerinden akan yaşlara engel olamayarak konuşmaya devam etti.

"Benim yüzümden..."

Konuşamadı. Arda ise şok olmuş bir ifadeyle Mira'ya bakıyordu. Senelerdir platonik olarak aşık olduğu kız onu öpmüştü. Şok olması gayet normaldi.

Kağan, olan biteni köşede şaşkınca izlerken sinirle yumruğunu sıktı. Bu olanlar yanlıştı. Mira'ya yakın olması gereken kişi Arda değil Kağan'dı.

Mira aniden Arda'ya sarılınca Kağan onu durdurmak istedi ama yapamadı. Çünkü o sadece bir ruhtu yani bir hiçti.
Arda, Mira'nın başını okşamaya başlayarak konuştu.

"Senin de bana karşı bir şeyler hissettiğini fark etmeliydim. Özür dilerim."

Mira, aniden Arda'dan ayrılarak şaşkınca yüzüne baktı.

"Arda?"

Arda, neden bu kadar şaşırdığını anlamayarak yutkundu.

"Sorun mu var?"

Mira, aniden ağlamaya başlayarak ayağa kalktı.

"Gittin mi?"

Arda'nın aklına o an da aynada gördüğü yansıma gelmişti. Yoksa bedeni bir ruh tarafından kullanılıyor muydu?

"Kağan? Ne olur gitme!"

Daha da önemlisi Mira, gerçekten o ruhu mu seviyordu?

Kağan, Mira'nın haykırışlarına dayanamayarak onun önüne geçti ve diz çöktü.

"Sana yalvarıyorum ağlama. Ben buradayım bir yere gitmedim."

Mira'nın bacakları güçsüzleşti ve o da dizlerinin üzerine düştü. Kağan, Mira'nın omzuna dokunmak istedi ama eli içinden geçince görünmeyen elini yumruk yaptı.

"Mira, iyi misin?"

Arda, hemen Mira'nın yanına gelerek onu kucağına aldı. Arda'nın bu hareketi Kağan'ı daha fazla sinirlendirmişti. Ayağa kalkarak Arda'nın duymayacağını bilmesine rağmen bağırmaya başladı.

"Elini sürme ona! Ona sadece ben dokunabilirim. Bırak onu hemen!"

Arda, hemen Mira'yı banka oturtarak eli ile ateşine bakmaya başladı.

"Mira iyi misin?"

Mira gözünden akan yaşlara rağmen gülümseyerek cevap verdi.

"Hissettim."

Arda anlamayarak kaşlarını çattı.

"Neyi hissettin?"

"Onu..."