Schaduw gave | Deel 1

Hoofdstuk 22 - Popcorn en Melody

Gewapend met twee zakken popcorn en een fles frisdrank, liepen ze naar Dominiques kamer. 'Kijk wat ik gevonden heb,' riep Noah terwijl hij aanklopte.

Er klonk wat gestommel, voor de deur open ging. 'Popcorn,' riep Dominique met een glimlach. 'En Melody!'

Noah grinnikte zacht. 'Je vergeet de cola.'

'De cola is minder belangrijk.' Dominique opende de deur verder. 'Kom er in. We kijken Het Slotakkoord. Ken je dat?'

'Uit mijn hoofd,' zei Melody met een kleine glimlach. 'Kijken jullie hem voor het eerst?'

'Ik heb hem al eerder gezien, maar Noah nog niet,' zei Dominique. Ze plofte op haar bed en duwde de dekens aan de kant. 'Kom er bij.'

Ze gingen naast haar zitten, waarna Dominique de serie aanzette. Melody was opgelucht dat ze niet meer alleen was. Het was makkelijk om de berichtjes te vergeten nu er vrienden naast haar zaten en haar favoriete serie op de achtergrond speelde.

Ze leunde naar voren om een hand popcorn uit de zak te pakken, toen er een zachtte pling van haar telefoon kwam kwam. Met een zucht haalde ze hem uit haar zak. Niet weer... 'Sorry, ik zet hem op stil.'

'Is niet erg hoor.' Dominique gluurde over haar schouder. 'Wat voor een rare berichten krijg jij?'

Melody zuchtte. 'Een paar pestkoppen van mijn oude school zijn een haatcampagne tegen me begonnen.'

'Wacht wat?'

'Op mijn vorige school werd ik gepest en op een of andere manier hebben ze het voor elkaar gekregen om allemaal haat naar mijn Instagram te sturen.'

'Dat is echt laag. Heb je je account al op privé gezet?' vroeg Noah.

'Nee, hoe doe je dat?'

'Laat mij.' Dominique trok haar mobiel uit haar handen en paste wat instellingen aan, waarna de lijst met volgers aantikte. 'Ik blokkeer dat YourGirlGia kind. Zijn er nog andere mensen van wie je af wilt?'

'Iedereen,' vertelde Melody. 'Behalve Dianne en Lucile.'

'Dat is de juiste instelling, je bent beter dan zij.' Dominique verwijderde haar vijftig volgers een voor een.

'Is dat niet een beetje drastisch?' vroeg Noah.

'Ze kan beter krijgen.'

Melody grinnikte zacht. Het voelde bijna alsof Dominique een oudere zus was, die het voor haar opnam. Hoewel ze zichzelf er nooit toe had kunnen zetten om haar volgers te verwijderen, had Dominique gelijk. Ze moest zich niet vastklampen aan mensen die haar leven kapot probeerden te maken. Ze was nu niet die kleine bange Melody meer, ze was niet langer het stille meisje achter in de klas. Nee, ze was nu iemand anders, iemand die sterker was.

'Kijk zo valt niemand je meer lastig.' Dominique gaf haar telefoon terug. 'Accepteer mijn verzoek even.'

Melody glimlachte en accepteerde de volgverzoeken van Dominique en Noah. Ze had nu nog maar vier volgers, maar het voelde als een opluchting. Ze hoefde al die nare woorden niet meer te horen. Als iemand nu nog iets naars tegen wilde zeggen, moest hij eerst langs haar vrienden. Ze stopte haar mobiel in haar zak. 'Laten we verder kijken. Ik wil nu niet aan die stomme mensen denken.'

'Dat is de juiste instelling,' vond Dominique. 'Als ze je nog eens lastig vallen, laat het me weten. Ik wil ze graag een keer spreken.'

'Bedankt.' Melody wist niet of ze dat moest willen. Dominique bedoelde vast niet normaal spreken en hoewel ze ergens graag wraak wilde nemen, leek het haar geen verstandig plan. Maar ze was dankbaar voor de steun van haar nieuwe vrienden. Misschien had ze Dominique verkeerd ingeschat na het incident met de simulatie. Ze was misschien wat direct en dacht niet altijd even goed na voordat ze iets deed, maar gemeen was ze absoluut niet.

Met een glimlach keek ze verder naar de serie. Zo nu en dan wierp ze een blik Noah's richting uit. Hij was de enige die nog niet wist wat er zou komen. Zijn geconcentreerde blik vertelde haar dat hij er helemaal in zat.

'Ze eindigen toch niet met een cliffhanger. Dat is gewoon gemeen,' verzuchtte hij toen het eindscherm in beeld kwam.
'Jawel, dat maakt deze aflevering zo goed,' grinnikte Dominique. 'Ik zou willen dat die man haar had gestopt.'

'Ja, ik ben bang dat het nu niet goed afloopt,' stemde Noah in. 'Maar het maakt het verhaal interessant.'

Melody knikte. 'Ik vraag me wel af wat er zou gebeuren als de verhaallijn anders liep.'

Dominique lachte zacht. 'Dan was de serie niet half zo populair geweest.'
Noah grinnikte. 'Ik kan niet wachten tot ik precies begrijp waarover jullie het hebben.'
'Dat komt binnenkort,' zei Dominique met een scheve glimlach. Ze pakte haar mobiel en keek op haar scherm. 'Het is nog maar elf uur. Zullen we nog een aflevering kijken?'

'Klinkt als een goed pl-' Melody werd onderbroken door twee zachtte pling geluiden. Was ze iemand vergeten te blokkeren? Diannes gebruikersnaam stond op het scherm.

Diann3Cheva

Help!

Diann3Cheva

Iemand heeft Lucile gevangen!

Melody voelde de kleur uit haar gezicht wegtrekken. Dit was niet goed. Wie moest ze om hulp vragen? Lucas? Nee, hij was vast al naar huis. Haastig typte ze een antwoord.

Melody4301
Hoe bedoel je? Waar zijn jullie?

'Wat is er? Heb je nog een volger die ik moet verwijderen?' Dominique keek haar bezorgd aan.

'Nee, Dianne en Lucile...' Melody dwong zichzelf om een ademteug te nemen. 'Ze zitten in de problemen.

Diann3Cheva
Gravenwerfstraat 24
Ik probeer haar te helpen

Melody liet haar scherm aan Dominique en Noah zien. 'Wat moeten we doen? Is er iemand die we kunnen vragen hen te helpen? Is er nog iemand bereikbaar?'

'Alleen Tristen en een aantal personeelsleden. Niemand die snel wat kan doen,' zei Noah gehaast. Hij schoof de zak popcorn aan de kant en kwam overeind. Maïskorrels rolden over de dekens. 'We kunnen beter zelf gaan.'

Dominique knikte en volgde zijn voorbeeld. Ze liep haastig richting de deur en pakte haar sleutelbos van het haakje er naast. 'Ik rij.'

Melody volgde hen de ruimte uit. Ze had niet eerder beseft Dominique al oud genoeg was om haar rijbewijs te hebben, maar ze was er dankbaar voor. Haar nieuwe vrienden konden dit oplossen. Het zou goed komen. Ze haasten zich naar de lift. Zodra de deuren dicht schoven stuurde Melody Dianne met bevende vingers een bericht.

Melody4301
We komen eraan.