Schaduw gave | Deel 1

Hoofdstuk 46 - Corvee

'Je bent te laat,' was het eerste wat Tristen zei toen ze die middag naar de balie toe liep.

'Sorry, ik kom net van gave beheersing. Ik moest me nog omkleden.' Ze veegde met haar hand langs haar pijnlijke lip.

De man zuchtte. 'Nou oké, leg dat maar aan je vriendin uit. Dominique is bezig in lokaal 2.14 je mag haar gaan helpen.'

'Waar zijn de anderen?' Ze keek hem vragend aan. Noah zou hier toch moeten zijn?

'Die zijn met de niverials mee om voorlichting te geven op scholen. Als je eerder was geweest, dan had je ook meegekund.'

'Ik ben bang dat ik daar niet voor in aanmerking kom.' Ze pakte een emmer vanuit de bezemkast en liep naar de toiletten om hem te vullen. Tristen behandelde haar tenminste nog normaal. Of had hij niet door wat er gebeurt was? Nee, hij had het vast wel gehoord.

Ze liep met haar gevulde emmer naar de lift.

'Melody?' klonk Tristens stem.

Ze draaide zich om naar de man. 'Ja?'

'Ik was het je vergeten te vertellen, maar volgende week maandag heb je je meeloopdag. Je moet je om half acht hier melden. Wees dan wel op tijd.'

'Bedankt,' ze schonk hem een kleine glimlach en stapte de lift in. Haar meeloopdag was dus echt geregeld. Ze had geen flauw idee wat ze ervan moest vinden, maar even ontsnappen aan de starende ogen in het Niverium was altijd welkom.
Ze ging naar de verdieping en liep de gang in. Lokaal 2.14 bevond zich halverwege de hal. Uit de ruimte klonk zacht gezang. Nieuwsgierig liep Melody naar binnen.

Daar zat Dominique op de grond naast een gekantelde tafel met een krabber in haar hand en neon roze oortjes in. Ze stopte abrupt met zingen en keek op. 'Oh jij bent het. Waarom ben je zo laat?'

'Ik had gave beheersing en moest me nog omkleden.' Melody zette haar emmer neer en pakte een van de lappen.

'Kan gebeuren.' Dominique trok de oortjes uit haar oren. 'Wil je naar muziek luisteren?'

'Graag.'

Dominique zette haar muziek aan en zong onverstoorbaar verder. Haar stem was niet onaangenaam.

'Waarom ben jij niet mee met de voorlichting,' vroeg Melody terwijl ze de kozijnen afstofte.

'Tristen vertrouwt me niet meer.' Haar vriendin lachte. 'De vorige keer heb ik de hele dag rondgelopen met vampier tanden. Ik heb de niverial met wie ik meeliep wijsgemaakt dat het niet mijn gave was, maar dat ik er gewoon zo uitzag. Helaas zag Tristen het toen we terugkwamen. Dus de komende vier maand mag ik niet meer mee.'

Melody grinnikte zacht. 'Dat is een goede grap.'

'Dat dacht ik ook, maar blijkbaar was het niet goed voor de reputatie van begaafden ofzo.'

'Plezier hebben moet kunnen. Ik snap dat ze mij niet in een klaslokaal willen hebben, maar dat was onschuldig.'

'Precies!' riep Dominique uit. Ze zette haar muziek wat harder en maakte een klein dansje door het lokaal maakte. Haar haren veranderden een aantal keer van kleur voor ze weer hun normale bruine kleur terug kregen. 'Het zou veel leuker zijn als iedereen wat minder strak was.'

Melody knikte instemmend. Al snapte ze de niverials ook wel. Dominique kon soms wel eens te ver gaan En ze kon niet ontkennen dat wat Dominique en haar vrienden tijdens gave beheersing. deden gevaarlijk was. Toch mistte ze het nu al.

'Hoe is het eigenlijk bij gave beheersing?' vroeg Melody toen Dominique haar krabber weer had opgepakt.

'Saai. Zonder jou zit ik alleen met een stel macho's en Noah. Het was een stuk interessanter met die niverial erbij. Hoe is het bij jou?'

Melody grinnikte. 'Stil.'

'Kwam Noah niet om je gezelschap te houden?' Dominique keek haar verward aan. 'Wij wilden ook gaan, maar we dachten dat we jullie beter alleen konden laten.'

'Nou,' Melody voelde het koude gevoel dat ze bij training had gehad terug komen. 'Het is ingewikkeld.'

'Wat is er gebeurt?'

'We hebben gepraat en besloten dat wij twee niks worden.'

'Niet?' Dominique keek haar verrast aan. 'Maar jullie houden toch van elkaar?'

'Niet op die manier.'

Dominique's ogen werden groot 'Wacht, dus je deed alsof?'

'Nee dat is het niet,' stamelde Melody. 'Ik vind hem aardig en zie hem als een goede vriend, maar niet meer dan dat.'

Dominique zette haar muziek uit en legde haar krabber neer. 'Maar hij zei dat jullie hand in hand hadden gelopen. Ik ben in de war.'

'Ja, dat is waar,' bekende Melody.

'Je bent toch niet bang om verliefd te zijn?'

'Nee, ik ben niet bang. Ik voel gewoon niks voor hem, maar durfde het niet te vertellen.'

Haar vriendin keek haar hoofdschuddend aan. 'Waarom heb je hem dat niet eerder verteld?'

'Omdat ik bang was.'

'Zo lastig is het toch niet? Het is Noah, hij vat het echt wel goed op.'

'Ik weet het. We hadden het eerder moeten bespreken.' Alleen was dat lastig als je om iemand gaf. Het was fout van haar, dat gaf ze toe. Maar het was niet makkelijk.