"...Şey."
Daniel elini ensesine attı. Biraz utangaç hissediyordu.
Gereken tepkiyi alamayınca boğazını temizlemek gibi oldukça klişe bir yönteme başvurmak zorunda kaldı
Çıkardığı küçük ses sayesinde, tezgahın arka tarafında uzanmış genç adam aceleyle toparlandı,
"AH! Ben g-gerçekten çok üzgünüm."
Daniel hafifçe gülümserken kafasını iki yana salladı, "Problem yok. Lütfen arkanızdaki dolaptan bir enerji içeçeği verir misiniz?"
"E-evet, elbette."
"Harika teşekkürler."
Utançtan kızarmış kasiyer ürünleri geçtikten sonra hala düzelmemiş sesiyle, "10 dolar, efendim." Dedi.
Daniel ücreti uzattı ve ürünleri küçük bir market poşetine yerleştirdi. Son anda aldığı enerji içeceğini ise masada bıraktı, "Buna ihtiyacın olacak. Ve uyarmam gerekiyor, son hareketi yanlış yapıyordun. Seni yönlendirmesi için birkaç video izlemelisin."
Tekrar gülümsedi ve ona şaşkınlıkla bakan çocuğu markette yalnız bırakarak uzaklaştı.
Gecenin ilerleyen saatleriydi. Yaklaşan görev yüzünden gözüne uyku girmeyen Daniel, küçük bir yürüyüşe çıkmaya karar vermişti. Serin gece havası, tam da tahmin ettiği gibi ona çok iyi gelmişti. Fark etmeden evinden oldukça uzaklaşmıştı. Geri döndüğünde, susadığını hissederek küçük bir markete girmişti ve kasiyerin spor yapmaya çalıştığını görmüştü. Şişman olan kısa boylu çocuğa baktığında, bir şekilde kendi küçüklüğünü hatırlamıştı ve ona destek olmak istemişti.
Henüz marketten çok uzaklaşmamıştı ki kaba kahkahalar ve gürültülü seslerle yürüyen bir grup gence denk geldi. Yanlarından sessizce geçti ve onlara bulaşmaktan kaçındı.
Yine de istemsizce konuştuklarına kulak misafiri oldu,
Keskin gözlere sahip, siyah saçlı, iyi görünümlü olanı -açık ara gruptaki en iyi görünüme sahip kişiydi- homurdanıyordu, "Kaybetmeyi nasıl başardın? Şimdi yeni bir tane çekmek zorunda kalacağız. O domuzu bir kez daha çıplak görmek için nasıl bir günah işledim!"
"Yeni bir fotoğraf çekmek zorunda değiliz. Zaten bizi gördüğünde altına işeyecek gibi oluyor."
Grup gülüştü ve az önce çıktığı markete doğru yürümeye başladılar. Daniel'in aradaki bağlantıyı kurması fazla vaktini almadı. Sonuçta...zorbalık konusunda deneyimliydi.
Yürümeyi bıraktı. Ne yapması gerektiğini düşünmek için kendine iki dakika verdi. Ardından döndü ve geriye doğru yürümeye başladı.
Cam kapının üstünde asılı olan 'açık' yazısı, 'kapalı' ile değiştirilmişti. Daniel bunu umursamadı ve kapıyı iterek açtı.
Tam da beklediği gibi bir manzarayla karşılaştı.
Kasiyer çocuk dizlerinin üstünde çökmüştü. Eliyle yüzünü kapatarak burnundan akan kanı durdurmaya çalışıyordu. Daha demin sokakta yanından geçen grup çevresini sarmıştı. Liderleri gibi gözüken çocuk ise şişman kasiyerin hemen önünde duruyordu. Bunu yapan kişinin o olduğu belliydi.
Kapının çıkardığı sese rağmen kimse Daniel'in içeri girdiğini fark etmedi.
"Formdan düşüyor olmalısın Zack."
Zack önünde diz çöken adama tekme atarken kaşlarını çattı, "Saçmalama. İzle şimdi."
Tekmesi gerçekten güçlüydü. Rastgele vurmuyordu. Daniel vuruştaki dövüş sanatını görebiliyordu. Gücünü kötüye kullanıyor olmasaydı, takdir edebilirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
desise -- lookism •alldaniel
FanfictionAslen ao3te İngilizce yayınlanan kitabın Türkçe (orijinal) versiyonu. ~Daniel polis olmasıyla sonuçlanan trajik bir geçmişe sahiptir. Son görevi J lisesine sızmaktır. Park Hyungseok = Daniel Park Tek beden +18 ve tetikleyici unsurlar içerir! bxb