desise -- lookism •alldaniel

ansan

Bölümde küfür vardır. Hassas kalplere duyurulur

"Stajyerliği bırakacak mısın!?"

"Neden? Çok iyi gidiyordun!"

Daniel çaresizce arkadaşlarına gülümsedi. Onlara çıkış yapması teklif edildiği için bıraktığını söyleyemezdi.

Fotoğraf çekimin üzerinden üç hafta geçmişti. Bu süre, uzun süredir önleri kapatılan Lasol ve Oliver'ın hak ettikleri şeyleri teker teker geri alması için yeterliydi. Lasol çoktan bir kız grubunun lideri konumunuyla çıkış yapmıştı. Oliver da aynı şekilde bir erkek idol grubuyla çıkış yapacaktı. Bu noktaya kadar sorun yoktu. Hatta her şey oldukça pürüzsüz ilerliyor gibi görünüyordu.

İşler Oliver onun yanına geldiğinde ve şirketin kendisinin çıkış yapacağı Inspirit grubuna onu da dahil etmek istediğini söylediğinde değişti. Olivier bunu Daniel'a söylerken oldukça heyecanlıydı. Çünkü bu kadar kısa sürede çıkış yapabilmek bir mucize gibiydi. Ama beklediği tepkiyi alamamakla kalmadı, Daniel ona çıkış yapmak istemediğini bile söyledi. Daha da şok edici olan şey ise teklifin hemen ardından Daniel'in bütün kariyerini askıya almaya karar vermesiydi. Kimse bu ani kararına anlam verememişti ve onu vazgeçirmeye çalışmışlardı ama ne yaparlarsa yapsınlar nafileydi. Daniel sanki bu kararından geri dönmesi söz konusu bile değilmiş gibi ne söylerlerse söylesinler hepsini reddetmişti.

Şirkettekiler bile ne yapacaklarını şaşırmışken, arkadaşlarının bu tepkisi gayet doğaldı. Bu yüzden Daniel olabildiğince sabırlı davrandı,

"İnanın bana, bu kararı vermeden önce yeterince düşündüm. Yani, endişelenmenize gerek yok. Hiçbir pişmanlığım yok. Çoktan ünlü olmanın bana göre olmadığına karar verdim."

Daniel arkadaşlarının ikna olmadığının farkında olarak hızlıca konuyu değiştirdi,

"Beni boşverin. Bir okul gezisi düzenlendiğini duydum. Ne düşünüyorsunuz?"

Arkadaşları onun konuyu dağıtma çabasını açıkça gördüklerinden dolayı ona eşlik ettiler

"Evet. Bununla ilgileniyor musun?"

"Tabiki de. Birine katılmayalı uzun zaman oldu." Daniel ifadesinde en ufak bir değişiklik olmadan sakince  yalan söyledi. Hiçbir okul gezisine katılmamıştı.

Bunda okul gezilerinin lüks sayıldığı tarzda bir ekonomik gelire sahip olmasının etkisi büyüktü. Buna rağmen sosyalleşmeyi bilmeyen ve yaşıtlarıyla konuşamayan bir çocuk olarak, imkanı olsa da herhangi bir geziye gitmeyecekti.

Daniel bu tarz düşünceler zihninde belirince durgunlaştı. Çocukluğunu hatırlamak onu her zaman kırgın hissettirirdi. Ama birden bire artık eskisi kadar etkilenmediğini fark etti. Yaralarını sarmaya başlamıştı ve geçmişle baş edecek güce sahipti.

Daha birkaç ay öncesine kadar hala nasıl arkadaş edinileceğini bilmiyordu.  Okula geldiğinde oldukça utangaçtı. Arkadaş edinememek onu eskisi kadar etkilemeyecek olsa da yine de reddedilme korkusuyla doluydu. Tabiki o zamanlar bunu kendine asla itiraf etmezdi. Ama ilk 'arkadaş buluşmasına' hazırlanırken ne kadar heyecanlandığını görmezden gelmesi de mümkün değildi. Sonrasında bu buluşma olabilecek en kötü şekilde sonlandığında Daniel hızlıca içinde kaybolduğu gençlik rüyasını geride bırakmış ve kendine neden bir liseye gittiğini hatırlatmıştı. O günden sonra çevresindeki herkesi birer 'iş arkadaşı' olarak görmüş ve iş arkadaşlarına davrandığı gibi davranmıştı. Yani çok daha doğal ve özgüvenli bir şekilde.