desise -- lookism •alldaniel

superstar

Daniel gün içerisinde çok meşguldu. Normalden de fazla.

Sabahın erken saatlerinde kapısını çalan davetsiz misafir zaten mental gücünün büyük bir kısmını tüketmişti. Ama bu da yetmezmiş gibi 'ilk iş günü' sendromunu yaşaması gerekiyordu.

Min Joon'a bir stajyer olduğunu söylediğinde büyük ihtimalle onun tarafından kelepçelenip doğruca merkeze geri götürüleceğini düşünmüştü. Ama gerçekler hiç de tahmin ettiği gibi olmamıştı. Sadece Daniel'a kısa bir bakış atmış ve yemeğine geri dönmeden önce onaylar bir ses çıkarmıştı, "Bu görünüşüne daha çok uyan bir meslek. Sanırım."

Daniel bu kadar olumlu bir yanıt beklemediği için şaşkınlıkla duraksamıştı. Ancak çok kısa bir sürede kendini toparlamış ve umutlanmaması gerektiğini kendine hatırlatmıştı.

Sahip olduğu bu ufak ilgi ve aldığı tüm övgüler, hepsi birer yanılsamaydı. Günün sonunda o hala her an gözden çıkarılabilecek bir araçtı.

Geçmişin gölgesi hâlâ oradaydı ve kolayca kaybolacak gibi görünmüyordu. Damarlarında akan ilaçlar, bütün bu hissettiklerinin fiziksel bir kanıtıydı.

Daha sonrasında, zamanı geldiğinde, Min Joon'u evinde yalnız bırakıp şirkete gitmişti. Normalde okulda olması gerekiyordu ancak gerekli belgeleri hazırlayıp müdüre verdiği sürece yapacağı devamsızlıkların bir önemi kalmayacaktı.

İlgili bölüme girdiğinde hemen tanıdık yüzler gördü. Ona dönen bakışlar anında karmaşık bir hâl aldı. Daniel bunun sebebinin biraz geç kalması olduğunu düşünüyordu ancak çok geçmeden öyle olmadığını anladı.

Oliver, Lasol ve Joy'un yanına gitti. Duk Hwa henüz ortaya çıkmamıştı bu yüzden tanıdığı tek kişiler onlardı. Sorunun ne olduğunu sorduğunda Lasol biraz pişman bir ses tonuyla, "Seni C sınıfına yerleştirdiler. Yani bizimle birliktesin." Dedi.

"Bu kulağa kötü gelmiyor. Neden üzgün görünüyorsunuz?" Daniel ortamı yumuşatmak için şaka yaptı, "Yoksa beni istemiyor musunuz?"

"Yanlış anladın. Senin A sınıfına değilse bile B sınıfına yerleştirilmen gerekiyordu. Oldukça yeteneklisin."

"Ah. Bence doğru olanı yaptılar. Ne de olsa ben hâlâ bir çaylağım. Sizden daha iyi olmadığıma da eminim."

Daniel bir şeylerin yanlış olduğunu sezmişti ama konuyu irdelemedi. Açıkçası, ilgisini çekmiyordu. Bu yüzden konuyu geçiştirdi.

Daha sonrasında Duk Hwa da aralarına katıldı ve kendisi gibi C sınıfında olduğunu söyledi.

Böylece Daniel'ın zamanının çoğu Oliver, Lasol, Duk Hwa ve Joy ile geçecekti. Bundan şikayetçi değildi.

Şikayetçi olması gereken bir şey varsa, bu A ve B sınıfındaki diğer stajyerlerin tavırları olurdu. Yeni gelen ikisine olan bakışları hiç de arkadaş canlısı değildi. Daniel onlar tarafından küçümsendiğini açıkça hissetmişti.

Onlara yönelik olan bu bakışı fark eden Oliver ayağa kalktı, "Hadi size sınıfı gösterelim."

Ortak alandan uzaklaştıklarında, Lasol konuşmaya başladı, "Onları umursamayın. C sınıfında olduğunuz sürece sizi küçümseyecekler. Ne kadar yetenekli olduğunuzun bir önemi yok. Bu sınıf atlayana kadar böyle devam edecek. Ne de olsa çıkış yapmaya en yakın olanlar onlar."

"Bu yüzden onlardan kurtulmanın en etkili yolu tamamen görmezden gelmek."

Daniel omuz silkti, "Gerçekten, umurumda değil. Bizim yerimize bu kadar çok endişelenmenize gerek yok."