Alin +18

9.Bölüm

Gökhan'dan

Her şey çok güzeldi, ta ki benim aptallığıma kadar.

Alin, ona seslenmeme rağmen beni dinlemeyip taksiye binerek uzaklaşmıştı. Sanki bir daha onu göremeyecekmişim gibi hissediyordum, göğsüm sıkışıyordu.

Onunla bir yola girmek için çabalayan bendim, her ne kadar yaş sorununu öne sürse de bunu önemsememiştim. Fakat, onu benden daha genç bir erkekle konuştuğunu görene kadar. Yapmak istediğim sadece Alin'in o adamla muhatap olmamasını sağlayıp yerimize geçmekti.

O herif, beni abisi yerine koyana kadarda niyetim hala bu yöndeydi. Evet, söylediği her şeyde haklıydı. Ona zaman tanımamıştım, direkt adamın üstüne yürümüştüm.

Yine haklıydı, aramızdakinin adı yokken ne diyebilirdi. Aşırı derecede kıskanç biriydim ve bunu düzeltmezsem, birlikte olamayacağımızı söylemesi kendimden nefret ettirmişti.

Peşinden koşarsam onu yakalayabilirdim, ancak onu sıkıştırırsam daha çok incitirdim.

Günümüzü mahvetmiştim, bunu düzeltmek içinde elimden gelenin fazlasını yapacaktım.

Şu an da gecenin sonunu Alin'le bitirebilecekken, evimde oturuyordum.

Yarın iş çıkışına çiçek alıp gitsem, özür dilesem affeder miydi? Kesinlikle, çiçekle çözebileceğim bir mesele değildi. Kendimi düzelttiğimde kabul ederdi.

Bunu yapabilecek miydim?

Değer verdiklerime, sevdiklerime karşı kıskançlığım vardı ama Alin de kaybetme korkum da eklenmişti.

Düşünmekten, kafam ağrımaya başlamıştı. Mutfağa gidip dolaptan ağrı kesici alıp, bardağa su doldurarak içtim.

Mutfaktan çıkarak, odama gittim. Üstümde ki gerginliği az da olsa atabilmek için duşa girsem iyi olacaktı.

Banyoya gittiğimde, üstümdekileri çıkartıp kirli sepetine attım. Suyu ayarlayıp, duşa kabine girdim.

Kısa bir duştan sonra kendimi yatağıma atmıştım. Gece, uykunun bana uğramayacağından emindim.

Alin'den

Öğlene doğru, zar zor yataktan kalkabilmiştim.

Dün, anneme bir şey anlatmamıştım ama bugün anlatmam gerekiyordu. Ne zaman soracak olsa, dolu gözlerimi görünce vazgeçiyordu.

Bir şey yemek istemediğim için kendime kahve yapmıştım. Annemde, beni yalnız bırakmak istemediği için evde kalmıştı.

Mutfak masasına geçtiğimde, annem sessizce bana bakıyordu.

En başından anlatmaya karar verdiğimde, kendimi hazırlamak için derin bir nefes aldım.

" Yaklaşık 2 hafta önce, birisiyle tanıştım. Güzel gidiyordu, kısa sürede alışmıştım." Annemin ilk tepkisini görmek için duraksadım.

Sadece meraklı gözlerle devam etmemi bekliyordu.

"Yaş farkımız vardı, bu yüzden biraz çekingen davranmıştım. Onunla vakit geçirmeye başladığımda, fark yok gibiydi. Dün, düğüne onu da davet etmiştim. Arkadaşım, kuzeniyle beni tanıştırdığında beklemediğim bir tepki verdi. Onu yanıma yakıştırmadığımı, onu büyük gördüğümü söyledi."

Fazla detay vermek istememiştim. Zaten yaş farkına annemin ne diyeceğini bilmiyordum.

"Peki, kaç yaşında?" yalan söylemenin anlamı yoktu ama doğruyu söylersem tepkisinden de korkmuyor değildim.