Alin +18

4.Bölüm

İkisi de anlamaz gözlerle bize bakıyordu. Yanlış anlaşılmamak için hemen açıkladım.

"Gökhan Beyin eli yaralanmış pansuman yapmıştım." Aylin Abla şüpheci bakışlarını yok etse de arkasına duran Buse bu konuyu irdeleyeceğini belirtircesine sinsice sırıtıp bakıyordu.

Daha fazla bu ortamda kalmamak için çıkacağım da Gökhan benden önce davrandı.

"Teşekkür ederim, Alin Hanım." Diyerek odadan çıktı.

"Alin, her şeyi anlatacaksın yoksa meraktan çatlarım." Aramızda bir şey olsaydı belki anlatırdım ama öyle bir durum yoktu.

"Ortada bir şey yok sadece yardım, bu kadar konuyu kapatalım." Cevap vermesine izin vermeden bende odadan çıktım.

Mesai bitimine geldiğimde, eşyalarımı alarak hastaneden çıktım.

Şu anda aklımdan geçen tek şey Gökhan'dı. Odadan çıktıktan sonra görmemiştim. Hatta merak edip, bir bahane bularak Mehmet Beyin odasına girmiştim ama yoktu.

Bugün olanları düşünmeye fırsatta bulamamıştım fakat şu an anlıyorum ki ona yakın olmak iyi hissettiriyordu. Bana yaklaşımından sonra rahatsız olmam lazımdı ama aksine tekrar karşılaşmayı ve bana temas etmesini istemiştim.

Bu cinsel yönden bir çekimde olabilirdi, adı yoktu. Ancak yaş farkı bunların önüne bir bariyer olarak geriliyordu. Tamam, göstermiyor olabilirdi ama eminim ki bu fark karakterlerimize ve düşüncelerimize yansıyacaktı o yüzden ne duygusal ne de tensel bir ilişki durumunu düşünmemeliydim

Düşüncelerime bir süre ara vererek evimin bulunduğu sokağa girdim.

Eve girdiğimde evde birilerinin olduğunu anladım. Mutfağa girdiğimde; masada, annemle Samet Abi oturup kahve içiyorlardı.

"Merhaba, hoşgeldiniz"

"Sende hoş geldin. Bize katılsana."

"Üzerimi değiştirip geliyorum."

"Kahve içersin değil mi, annecim?"

"İçerim anne."

Odaya girip üzerimi değiştirdim saçlarımı tekrar toplayarak önce lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım.

Mutfağa döndüğümde, annemde fincanımı masaya koyuyordu.

Bende sandalyeyi çekerek fincanımı koyduğu yere oturdum.

Kahvemden bir yudum alarak ikiliye baktım ama bana çaktırmadan konuşmaya çalıştıklarını fark ettim. Onlara baktığımı anlayınca ikiside bana döndü. Bir şey diyeceklerini belliydi ama bir türlü başlayamıyorlardı o yüzden ilk konuşan ben oldum.

"Bekliyorum, konuşabiliriz." Samet Abi konuşmayı anneme bırakarak biraz kendisi geri çekti. Annem ise derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. Hadi ama sanki son bir günlük ömrümün kaldığını açıklayacaklarmış gibi neyi uzatıyorlardı.

"Samet Abinle birlikte olduğumu biliyorsun. Biz, bir karar verdik az çok tahmin ediyorsundur. Tarihi de bugün konuştuk; Samet Abinle 2 hafta sonra evleniyoruz." Duyduklarıma bir tepki veremedim çünkü çok yeni tanışmışlardı ve bu kadar kısa sürede verilen bu karar mantıklı gelmiyordu.

"Anne bu çok erken bir zaman değil mi?" Annem ne diyeceğini bilemeyince konuşmayı Samet Abi devraldı.

"Alin, aslında biz daha önceden tanışıyoruz." Dediklerini anlamamıştım ve kaşlarım çatılmıştı. Samet abi uzatmamaya karar verip tekrar konuştu.