Tamamlanma; eksik parça yerine oturunca asıl resim ortaya çıkar ve benim hayatımın görseli de şu anda o minicik parça yerine oturunca netleşmişti.
Belimdeki dokunuşlar karnıma doğru ilerleyince kendime gelip heyecanla Gökhan'a baktım. Zaten bende olan gözleri dolmuş yanağından bir damla süzülmüştü.
"Bebeğimiz olacak, baba olacağım." Pürüzlü çıkan sesiyle söylediklerini onayladım o anda şoku atlatarak sevinç çığlıklarımız ve kahkahalarımız odayı doldurmuştu.
Vücuduma doladığı kollarını çözerek alnıma bir öpücük kondurdu.
" Güzelim, benim minik karım. İlk önce beni kendinle onurlandırıp ardından bebeğimizi bahşettin. İyi ki bu yaşıma kadar beklemişim ve sana kavuşmuşum. Seni seviyorum." Dudaklarından dökülen her kelimede ona olan hislerin ne kadar artabilirse o kadar artıyordu.
"Bende seni seviyorum aşkım, hem de çok." Dudağına yaklaşarak hızlıca bir öpücük bırakıp çekildim.
"Ah ah, beni delirteceksin güzelim." Kıkırdayarak oturduğum yerden kalktım.
"Acıktım, hadi yemek yiyelim artık." Dediğim şeye kahkaha atarak ayağa kalktı.
"Oho, sen ilk aydan bu kadar yersen ilerde yürüyemezsinde." Elimi belime koyup kaşlarımı çattım.
"Ne o şişko olmamdan rahatsız mısın? Hamileyim ben bir kere, her şeyi yerim." Hızla arkamı dönüp odadan çıktığımda arkamdan homurtusunu duyunca gülümsedim.
"Yandık." Bilerek trip atmıştım nedense duyduğum ve gördüğüm kadarıyla hormonlardan dolayı yaşanan duygu değişimlerini yaşamıyordum belki de hamileliğin başında olmamdan kaynaklanıyordu.
Mutfağa doğru yürürken elimi karnıma koyarak okşadım, bebeğim en fazla 5 haftalık olabilirdi tabi doktora gitmeden bilemeyecektik.
Arkamdan mutfağa giren kocama dönerek konuştum.
"Aşkım, internetten yarın için randevu alır mısın? Kontrole gidelim." Yüzünde gülümsemeyle içeriye giderek telefonunu alıp geldi.
Masanın oraya giderek sandalyeyi çekip oturdu hemen yanındakini de çekince bende oraya yerleştim.
"Yakınlarda ki hastanenin doktorlarına bakalım önce hem doğuma kadar aynı kişi olursa gitmemiz de kolay olur, sen ne dersin güzelim." Bunları düşünmüş olması beni mutlu ederken dediklerine katıldım.
"Haklısın, hadi bakalım." Yakınlardaki hastanenin kadın doğum alanında ki doktorlarına bakarken bir tane doktorun isminde durdu.
"Akif Ak; bu doktoru duymuştum, Serdar'ın daha önceki çalıştığı hastaneden arkadaşı. Konuşurken bu doktorun başarılarından bahsetmişti gidelim mi, hem yarın sabah için bir boşluğu da var? İstemezsek değiştiririz." Denemekten zarar gelmezdi.
"Olur hayatım, sen randevuyu oluştur bende hemen yemekleri servis edeyim." Diyerek yerimden kalkıp ocaktaki yemeği tabaklara koydum. Zaten her şey hazır olduğundan bir tek servisi yapmak kalmıştı. Ben yemekleri masaya koyarken Gökhan da randevuyu oluşturmuş olmalı ki telefonunu kapatıp koyarak bana yardım etti.
Birlikte hazırlayıp yedikten sonra bulaşıkları kendisinin toplayacağını söyleyerek beni mutfaktan kovmuştu.
Evlendiğimiz günden bu güne kadar her şeyi eşit bir şekilde sırayla yapıyorduk, bir gün ben yemek hazırlıyorsam ertesi gün bu işi Gökhan üstleniyordu. Hala bir işe girip çalışmadığımdan evde çoğunlukla ben duruyordum birazda can sıkıntısından bütün ev işini yapıyordum. Tabi Gökhan buna karşıydı ama gerçekten sıkıldığımı anlayınca ses etmemeye başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alin +18
BeletrieBu hikaye Alin Özker ve Gökan Şahin'in hikayesi. Onlar için önemsiz bir detayken aslında yaş farkları tek sorunlarıydı. "Yaş farkı, hala sorun mu?" fısıltı şeklinde çıkan sesi içimi ürpertmişti. Söylediği şeyi anlamam ise uzun sürmüştü. Dediklerimi...
