İLK AŞK (Düzenleniyor)

18

OY VE YORUMLARINIZLA DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM ARKADAŞLAR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

"Kader bazen beklenmedik yollardan öğretir." —Anonim

(Lucia)

Mutfağa doğru ilerlerken, Pedro'nun üzerimde gezinen dikkatli bakışlarını hissediyordum. "Burası birine mi ait?" diye sordum. "Hayır," dedi Pedro, buzdolabını açarken. "Genelde iz sürücüler kullanıyor. Bu yüzden sürekli temiz tutulur." Dolaba göz gezdirdi. "Yeterince yiyecek var. Sandviç ve portakal suyuna ne dersin?"

"İyi olur," dedim gülümseyerek.

Birlikte sandviç hazırlarken, Pedro'nun bana olan güvenini hissediyordum. Bugün bana daha samimi yaklaşmıştı ve bu, eğitimimizin başlangıcı için rahatlatıcı bir atmosfer yaratıyordu. O gün ileri seviye eğitimim başladı. Pedro, her hareketimi dikkatle izleyip, "İyisin, daha da gelişeceksin," dediğinde, kendimi onun desteğiyle daha güçlü hissediyordum.

"Teşekkür ederim," dedim hafif bir tebessümle.

Akşam yemeğini birlikte yedikten sonra odama çekildim, Pedro ise alt kattaki odasına geçti. Gece yarısı, su içmek için mutfağa indiğimde, Pedro'yu ayakta buldum. Üzerinde yalnızca pijama altı vardı, ben de bol bir tişört giymiştim. Durumun biraz uygunsuzdu, rahatsız olsam da, hemen hareket edemedim.

Sessizlik uzadıkça rahatsızlık artıyordu. Bir şey söylemek zorunda hissettim. "Susadım," dedim yavaşça. Pedro aynı anda yanıtladı, "Uyuyamadım." Bir bardak alıp su doldurdu ve bana uzattı. "Teşekkürler," dedim nazikçe.

"Odana git, ben biraz daha kalacağım," dedi sakin bir ses tonuyla.

"İyi geceler, Pedro," dedim hafif bir gülümsemeyle.

"İyi geceler, Lucia..." dedi, ardından bir an duraksadı, sanki başka bir şey söyleyecekmiş gibi. Fakat sonra vazgeçti. Gözlerini kaçırdı ve ekledi: "İyi dinlen, yarın eğitimde biraz daha zorlanacaksın."

"Tamam," dedim hafif bir gülümsemeyle, ardından odama döndüm.

Ertesi sabah sessizce kahvaltımızı yaptık ve eğitim, her zamankinden daha uzun sürdü. Kaslarım ağrıyordu, ama Pedro soğukkanlı bir şekilde, "Yarın dinlenmen için izin vereceğim," dedi. Sonra, "Chloe'yi ne zaman göreceğim?" diye sordum.

"Bugün eve çıkacak. Yarın yanına uğrarız, olur mu?" dedi.

"Harika fikir," dedim keyifle.

Tüm gün eğitime devam ettik. Pedro'nun hazırladığı akşam yemeğinden sonra gözlerime ağır bir uyku çöktü. Pedro yemekten sonra evden çıkmıştı, ben ise koltukta uyuyakalmıştım. Bir ara hafifçe bir dokunuşla uyandığımda, birinin beni kucakladığını fark ettim. "Pedro?" diye fısıldadım.

"Benim, uyu K," dedi alçak bir sesle. "K" ne demekti? Merak ettim, ama başımı göğsüne yaslayıp tekrar uykuya daldım.

Sabah mutfağa indiğimde, mis gibi kahvaltı kokuları karşıladı beni. "Günaydın," dedim gülümseyerek. Pedro'nun bakışları alışılmadık bir neşe taşıyordu. "Günaydın," dedi o da gülümseyerek. "Leziz görünüyor," dedim.

Dün iyi çalıştın, hak ettin," diye karşılık verdi.

Kahvaltı boyunca Pedro'nun bakışlarını üzerimde hissettim. Sessizce bana doğru kayıyordu gözleri; dudaklarında anlatması zor bir ifade, düşünceleri saklayan bir bakış... Neyi düşündüğünü çözmek zordu. Üzerinde fazla durmadım. Yine de bakışlarındaki o anlam, içimde derin bir his bıraktı.