Chapter Eight

2.1K 56 0
                                    

She gentle tap her son, bahagya kasi itong nagising ng lapatan niya ng munting halik sa noo. Past eight na ng gabi sya na karating sa bahay nila. Dinaanan pa kasi niya ang kotse niya sa talyer.

Muli niyang sinulyapan ang anak niya. How she can forget that man kung kapag lilingon siya ay ito ang nakikita niya. Jonathan is a spitting image of his father. They both have a same eyes, nose and lips. Its unfair dahil nine months niyang dinala ang anak niya sa sinapupunan niya but yet wala itong nakuha sa kanya.

"I love you son. Mommy will take care of you." Then she gave him again a sweet peck on his cheek.

Marahan niyang sinara ang pinto ng kwarto nito. Dahil sunday bukas, ipapasyal niya ang anak niya.  THey could have a mother and son bonding moment.

Dumeretso siya sa kusina, maybe a glass of milk will help her sleep. She put a glass of fresh milk at the counter maharan niyang iniinom na wari mo'y mainit ito, until she heard a voice.

"Bakit gising ka pa?" Her mom ask. HIndi mo iisipin na matanda na ito. Siguro marahil nakatulong dito ang pag aalaga ng bata. Jonathan made her young.

" hindi po kasi ako makatulog." Aniya dito.

"May problema ba aurora?" She ask again.

"Wala naman po nay, may iniisip lang po ako."

"Siya na naman ba?" Muling tanung nito.

Bahagya niyang nilingon ang ina, bakit tila ba alam na alam nito ang mga iniisip niya?

"Anak baka nakakalimutan mo may nobyo kana. Hindi maganda kung malalaman niya na nagkakaganyan ka." Paalala nito.

"Alam ko po yun nay. Naisip ko lang po si jonathan. Bata pa siya alam ko madalas niyang itanong sa sarili niya bakit parang may kulang sa kanya." Banayad niyang sabi. Paano kapag lumaki na ang anak niya. Sigurado siya maghahanap ito ng kumpletong pamilya. MAy nanay at tatay. How she can fulfill his dream?

"Matalino ang apo ko. Mauunawaan niya ang lahat. Pero anak sa tamang panahon." Ani nito.

Kung sana nandito siya. Pero wala. Kinalimutan na siya nito. Kung paano iniwanan at pinaasa. Pero mayroong isang nandyan. Si miggy. Alam niya handa itong mahalin siya habambuhay. Ang gulo, ang hirap. Bakit ba hindi niya matanggap tanggap ang proposal nito?

Anu pa nga ba ang hahanapin niya dito? Miggy was a best kind of a Man. Lahat ng katangiang gugustuhin ng isang babae sa isang lalake ay narito na. An epitome of a perfect gentleman.

Aaminin niya espesyal sa kanya ang binata. Pero bakit ba pakiramdam niya tila hindi nito kayang pukawin ang damdamin na noon ay umaalipin sa kanya?

"Mabait na bata si miggy. Anak! Kaya sana bago pa man siya masaktan ay naamin mo na ang tunay mong nararamdaman." Her mom reminded her.

"Nay?"

Ano nga ba ang tunay niyang nararamdaman? Bakit sa kabila ng lahat tila isa pa rin siyang alipin ng nakaraan? When will she gonna be free?

"Aminin mo man't hindi alam ko at nararamdaman ko na hindi ganoong kalalim ang nararamdaman mo sa nobyo mo. Kaya kung ako sayo tuklasin mo na yan bago ka pa mkasakit ng iba?" Paalala nito. Maya maya lamang ay nagpaalam na rin ang kanyang ina. Nirarayuma na naman daw ito kaya't gusto na makapagpahinga.

She was breathing a very soothing air comes from the sea, while she peacefully asleep. Katatapos lang ng finals nila at gusto niyang irelax ang isip niya. Sineryoso niya ang pagrereview nitong mga nakakalipas na araw. And this place is her private sanctuary. Dito sa espesyal na lugar na ito niya natatagpuan ang kapayapaan na gusto niya. A peace and love that brings her so much happiness.

I Love You, GoodbyeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon