I Love You, Goodbye

Chapter Nineteen

Last night was a night that too painful for aurora. Kinailangan niya ng tapang para hindi lumabas ang totoo niyang nararamdaman.

Kinailangan niya din na magpanggap ng ayos lang siya kahit ang totoo ay nasasaktan siya.

She saw last night how jerrick kissed the other woman inside the bar. Infront of her. Kitang kita niya kung paano ito makipaglandian. Deep inside she was hurt. Ang akala niyang sugat na naghilom na ay hindi pa pala.

She knows that theres no room for the other pain. She wanted to wake up in this nightmare. She wants to end this to the way it should be.

Tanga siya kung lolokohin pa niya ang sarili niya at sasabihing hindi siya nasasaktan. Jerrick wasn't inlove with her anymore.

Hindi pwedeng siya nalang ang aasa. Hindi man niya maibigay kay jonathan ang totoong pamilya na para dito. Ibibigay nalang niya ang pamilyang buo na pangarap nito.

In two months time she will become Mrs. Miguel Villegas. Ikakasal siya sa lalaking mahal na mahal siya. Gusto niyang ibigay ang buong pagmamahal niya dito. Yung walang kahati. Because miggy deserved that.

Kahit inaasikaso na nila ang kasal nila ay pumasok parin sa trabaho si aurora. Hindi pa kasi nakafile ang leave niya.

Sa president ang approval niyon. At wala siyang magagawa kung hindi ang magpapirma sa boss niya.

Maghapon silang hindi nagiimikan. Jerrick was too cold ang formal. Kung tatawwgin man siya nito ay kung may iuutos sa kanya. He's very distance. Para bang wala siya. Para bang hindi siya nageexist.

Hinayaan nlang niya ito. Maybe it will help her to forget him. Totally. Ang hindi lang niya maintindihan ay kung bakit kahit iniwan siya nito noon ay hindi nagbago ang nararamdaman niya para dito.

Maya maya'y tinawag siya nito. Marahan siyang lumapit dito. Nakayuko parin ito sa mga papeles na binabasa nito. Napakaseryoso ng aura nito. This man is kinda intimidating.

He's oozing in powers ang pride. Very aristocratic ang dating.

"Ms. Alcantara. Kindy give this file to engeneering department. Look for Mr. Sanchez. Sa kanya mo iaabot ang file na yan." Utos nito sa kanya.

"Anything sir?" Tanong niya.

Doon lang ito tumingin sa kanya. Nagtama ang mga mata nila at doon nakita niya ang jerrick na paulit ulit naglalaro sa isil niya.

"Just make me a coffee after that." He dismiss her.

Dali dali niyang sinunod ang utos nito. Pumunta siya sa engeneering department.

Wala siyang karapatang tumanggi sa utos nito. Binaybay niya ang hallway papunta sa elevator at sumakay. Muli ay napabugtong hininga na naman siya.

Bakit parang sunod-sunod ang nangyayari sa kanya. Una, ang proposal ni miggy. Pangalawa ang pagkikita nila ni jerrick. Pangatlo ang pagigiit nito ng karapatan kay jonathan. At panghuli ay ang pilit na pakikipagusap ni nadja sa kanya kahapon.

She preparing her dress for tonight when someone knocked her door.
She open it immediately. Then she saw her mother outside.

"May bisita ka." Pagbabalita nito sa kanya.

Sino naman kayang bisita? Wala siyang inaasahang darating ngayon. Imposibleng si miggy dahil alas-cinco palang at ang usapan nila ay alas syete ng gabi.

"Nay sino po ba ang dumating?" Tanong niya sa kanyang ina bago muling binalik sa closet ang damit.

"Mabuti pa ay ikaw na ang tumingin. Marami akong ginagawa sa kusina." Sabi nito sa kanya. "Anak sana mahanap mo sa puso mo ang pagpapatawad". Masyado siyang nalilito sa sinasabi ng kanyang ina.

Gaya ng sinabi nito. Sinunod niya. Ngunit laking gulat niya ng makita kung sino ang bisita niya.

"Anong ginagawa mo dito?"  Malamig na tanong niya.

Nakita niya ang marahan nitong paglapit sa kanya. Hilam ng luha ang mga mata nito.

"Rory, im sorry." Marahang sabi sa kanya. Hinawakan nito ang mga kamy niya. Ngunit agad din niyang niwaksi.

"How could you nadja?" Mapait niyang tanong. She trusted her. But yet she betray her.

"Mali ang iniisip mo. J-jerrick and...-"

"Anung mali doon? Diba kaya ka nga nagmamadaling bumalik ng pilipinas. Diba kaya ka nga biglang naglaho na parang bula? Wow ha! Now you show what really you are." Galit na sabi niya.

Napakasakit isipin niloko siya ng pinakamatalik niyang kaibigan. Ang sakit isipin na niloko siya.

"Rory makinig ka muna please. That's not what you think." Pagmamakaawa nito sa kanya.

"LEAVE!" sabi niya bago ito tinalikuran.

Narinig pa niya na tinatawag siya nito. Pero sarado na ang isip niya sa paliwanag nito. Isa lang ang alam niya niloko siya nito.