I Love You, Goodbye

Chapter Nine

Aurora heard a girl voices in school parking lot, akala mo may artista. May tumitili at kinikilig.

"Anong mayroon?" Tanong niya kay nadja.

"Hindi ano kungdi SINO?" Sagot nito.

Nagpatuloy sila sa paglabas hanggang makarating sa parking lot. And then she froze. Because JERRICK SANTILLAN was wearing his jersey while holding a bunch of roses. Sino ang hinihintay nito? Nasagot ang tanong sa isip niya ng lapitan siya nito sabay abot ng bulaklak.

"Hi tweety b-."

"Bakit ka andito?" Putol niya sa sinasabi nito.

"Sinusundo ka."

Napasighap siya. "Bakit mo ko susunduin?" Takang tanung niya. Pinagtitinginan na sila ng ibang mga istudyante.

"Dahil gusto ko." Presko nitong sagot.

"Bakit parang sigurado ka na sasama ko sayo?"

"Dahil wala kang choice, unless bubuhatin kita at itatapon sa sasakyan ko." Sabi ulit nito.

Muli ay napasinghap siya. Bakit ba bigla nalang pumasok sa buhay niya ang lalaking iyon? Pinagbubulungan na siya ng mga kapwa niya estudyante. They were talking about her na para bang wala siya doon.

Pagkatapos isauli ni jerrick ang scarf niya ay pumunta pa sila sa beach. She was learn anything from him. Actually mabait pa nga ito. He was bubbly, sweet and kind. Very gentleman. Then, they became friends. A friendship that take them in a sweet relationship.

Jerrick was her first love and first boyfriend. She love him the way he love her too. At mahal na mahal niya ito. Hindi sumagi sa isip niya na mahiwalay dito. Because jerrick was her life. Without him, she was empty. No life, no color.

HIS jerrick.

They were walking inside a arcade when someone caught her attetion. She was seeing someone she was known. Sinundan niya ang babaing nakita niya. May kasama itong bata. Kaedad marahil ng anak niya.

Nakita niyang pumasok ng comfort room ang mga ito. Kaya naghintay siya sa labas. Hinawakan niya ng mahigpit si jonathan habang nakatayo sila sa labas ng CR.

Maya maya pa'y may lumabas na babae. And she was right, she know that woman. Shocked was written all over her face, when she see her.

"R-rory." The girl said in shocked.

Napatingin siya dito at sa batang babaeng kasama nito.

"Nadja!" Sabi niya ng makabawi siya ng pagkabigla." Your here?"

"Yeah! Last month." Sagot nito.

"Kamusta?" She ask in surprise. She thought she's here in philippines all the way.

"Ok naman, ikaw? " tanung nito sabay tingin sa anak niya." Siya na ba si jonathan?" Muling tanung nito.

Marahang tumango siya at pinakilala ito sa anak niya.

"Ok lang naman kami, si nanay malakas pa. Dito na rin kami nakabase. " kwento niya

"That's nice." Alanganin sabi nito.

"Hindi mo ba ko ipakikilala sa batang kasama mo? Is she your daugther?" Tanung niya.

"A-ahm, rory this is h-hannah m-my.. my.."

"Nadja nandito lang pala kayo. I been looking for the two of you since a while ago." The man said from her behind.

Nakita niya ang biglaang pagkatakot ni nadja. Kaya dahan dahan siyang lumingon. She knew that voice. Kilalang kilala niya. Dahil iyon ang boses na kahit tulog siya ay rinig na rinig niya.