I Love You, Goodbye

Chapter Twenty

"Jerrick and I are not in a relationship. Hannah wasn't my daugther."

Paulit-ulit na umuukit sa isip niya ang huling sinabi ni nadja sa kanya. Hindi nito anak si hannah.

Hindi niya alam kung ano pa ang papaniwalaan niya. Kung ano pa ang totoo. Kung ano pa ang tama.

Lahat ay pawang magulo na. Malayo na sa katotohanan.

Mali ba siya ng husgahan niya ito? O patibong na naman ito na tatapos sa kanya?

She was ready to open the door when she heard a voice. Boses na parang nagtatalo o mas madaling sabihin na nagaaway.

"Stay away from hannah!" Boses ni jerrick yon. At base sa tono nito ay galit na galit ito.

Hindi niya alam kung sino ang kaaway nito. Marahil ay ang ina ni hannah.

"Give hannah back to me. Jerrick" hindi kay nadja ang boses na iyon.

Alam niya sa sarili niya kung sino iyon. Dahil pamilyar ito sa kanya.

Alam niyang hindi tama na nakikinig siya sa usapan nila. Usapang pamilya iyon, pero tila ba may sariling buhay ay isip niya at sinasabing tama ang ginagawa niya.

"Damn it! Jerrick. Anak ko di hannah. Kaya dapat na nasa poder ko siya. Bakit hirap na hirap kang intindihin iyon?" Narinig niya ang galit sa mga tinig na iyon.

"Anak? Anak ang tawag mo sa anak ko? Kailan mo pa siya naging anak? Natatandaan ko na noong hindi mo pa sinisilang si hannah ay munghing munghi ka na sa kanya. At noong isilang mo naman. Halos ayaw mong kilalanin. Ngayon sagutin mo ang tanong ko? Kailan ka ba naging nanay sa kanya?"

She feel his pain. Pati siya ay nasasaktan. Mahal nito ang anak nito. Maswerte si hannah at naramdaman nito ang pagmamahal ng isang ama.

Unlike his son. She feel sorry for jonathan. Hindi nito naranasan makasama ang ama.

"Gusto mong malaman kung bakit? Dahil mula noon hanggang ngayon yang AURORA paring yan ang mahalaga sayo. Ginago at iniwan ka na nga nagpapakatanga ka pa rin."

Hearing those words was make her boiled hot. Parang biglang dumilim ang paningin niya.

"Stay her away with this nonsense argument melody." Sabi ni jerrick.

Tama siya si melody nga ang kausap nito.

"Ang sabihin mo you still the same pathetic idiot jerrick! Sino ba ang nasa tabi mo nung panahon na iyak ka ng iyak dahil sa walang kwentang babaing iyon? Habang hawak mo ang kwintas na yan na nagpapaalala ng katangahan mo? Hmm?" Naguuyam na sabi ni melody.

Gusto niyang hagipin ang buhok nito.

Kung ganoon hundi siya iniwan ni jerrick? Hindi siya nito niloko?

"Woke up. Jerrick ano ba ang mahal ng babaing iyon? Diba ang sarili lang niya?" Narinig pa niya ibang mga sinabi ni melody.

Nanlalabo ang paningin niya sa galit at sama ng loob. How could her? Wala itong karapatang paratangan siya at sabihan ng mga masasakit na salita.

She's nothing too. Wala itong alam sa mga pinagdaanan niya at pagdadaanan pa.

Dahil wala ito noong panahong naghihirap at nahihirapan siya. In short.. wala itong alam.

Speaking of wala itong alam? Paano nito nasabi na ganoon ang nangyari five years ago?

"You know what? Papaikutin kalang ng babaing yan at papapaniwalain ulit. Then what? Drop you like a hot potato? Uhhh... so pathetic. Believe me jerrick. She's a---."

"One last word coming from you. I swear hindi mo na gugustuhin na humarap sa salamin." She cut her off. She pissed off with her.

Tama na ang minsang pangiinsulto nito sa kanya noon. Tama na ang mga panlalait nito sa kanya.

Eversince, melody was always love to ruined her life. At ito ang isa sa dahilan kung bakit nanganib ang buhay nilang magina noon.

Both melody and jerrick was caught off guard when she started to step inside.

Hindi nila alam na nabuksan na niya ang pintuan.

Ang naglalagablab niyang tingin ay dumako kay melody. Nakita niya ang pagkamangha sa mukha nito. Marahil ay hindi nito inaasahan ang pagsulpot niya.

Saglit ay tumingin siya kay jerrick na noon ay nagulat din. Pero tila siya ang mas nagulat.

Jerrick was holding her necklace!

Nakakapagtaka? Paano napunta dito amg kwintas niya?

"Paano napunta sayo... y-yan?" Tukoy niya sa kwintas na hawak nito.

Bigla ay nangunot ang noo nito. Kasabay nang pagdilim ng mga mata nito. Umuusig ang mga tingin nito. Pakiramdam niya ay gusto nitong pasukin pati ang kaluluwa niya.

Nangingig ang boses na muli siyang nagsalita. "P-paano n-napunta... s-sayo a-ang .. k-kwintas na y-yan?"

Jerrick didn't uttered at least a single word. He still starring at the girl in front of her.

As per aurora, natulala rin pati siya. Sa pagkakatanda niya. Hindi niya binigay kay jerrick ang kwintas na iyon. At ang alam din niya ay nawala ito noong araw na atakihin siya.

Sumalubong muli kay aurora ang mga mata ni jerrick na kung kasing dilim ng gabi ay tila mas dumilim pa. Nanguusig ang mga tingin nito? Tingin na nagtatanong.

"Really? Aurora? Tinatanong mo ko kung paano napunta sakin ito?" Sabay taas ng kanang kamay kung saan hawak ang kwintas niya.

She shooked her head. She can't say anything. Naguguluhan siya.

"Hindi mo ba natatandaan? O sadyang ayaw mo lang alalahanin?" Muling baling ni jerrick sa kanya.

"Stop! Please don't talk in riddles. Deretsuhin mo ko. Hindi na kita naiintindihan. Itatanong ko ba sayo kung alam ko kung paano napunta yan sayo?" Nagpupuyos sa galit na sagot niya dito.

Suddenly, melody spoke. "Ahm, guys pwede ba next...t-time niyo na pagtalunan yan.. ahm.. j-jerrick.. ahm.. i-i h-have to.. to go. Pwede ko na naman s-siguro puntahan si.. h-hannah."

She buckled. Nakita ni aurora kung ilang beses itong napalunok. Bigla ay napaisip siya.

Pero nasira ang pagiisip niya ng muli niyang marinig ang boses ni jerrick. Mga salita nito na muling pumunit sa pira-piraso niyang puso.

"No melody. Stay! Sabay tayong pupunta kay hannah. Sa ngayon, ipapaunawa ko lang sa babaing nasa harapan ko ang pagkakamaling ginawa niya. Let's start to this necklace."

She gulp as she saw how jerrick stare was so intense. Puno ng galit at hinanakit. Puno ng sakit.

F'nally nakapagupdate din po ako. Sorry po readers naging busy lang. Anyway. Congrats sating lahat. Nakakalahati na ang story ni jerrick&aurora. Please stay still guys. Papaiyakin pa nila kayo at bubuhos pa ang mga luha niyo.

I know khit wlang comment and votes i still feel u guys. Keep reading. Thank u

Yours,
Author:)