DEPT
"တီတီ...တီတီ"
နိုးစက်သံတတီတီက အချက်ပေးနေသည်မှာအတော်အတန်ကြာလို့နေချေပြီ။ကင်ထယ်ယောင်းတို့ကတော့ အခုထိအိပ်ယာနဲ့နှစ်ပါးသွားလို့နေတုန်း။အိမ်မက်ထဲတွင် နာရီ၏တီတီဆိုသည့်အသံကနေ အဒေါ်ကြီးရဲ့ဒန်ဒန်ဒန်အဖြစ်ကြားယောင်နေသည်။
ဖက်အိပ်ထားတဲ့ခေါင်းအုံးကိုခေါင်းကိုဖိကာ ဖင်ပူးထောင်းထောင်နေပြီဖြစ်တာတောင်ကင်ထယ်ယောင်းတို့ မထဖို့ ဇွဲမလျှော့။
"တီတီတီတီ"
"အား....အဒေါ်ကြီး ခဗျားလွန်လာပြီနော်!!"
ဒုန်း*!!
အိပ်ပုတ်ကြီးသည့်အကျိုးစက်ကတော့ ကင်ထယ်ယောင်းတို့ကုတင်ပေါ်ကနေခွေးကျ၀က်ကျ ကြတော့သည်။
အထိနာသွားတဲ့ မက်မွန်သီးလုံးလေးကိုကိုင်ကာညီးညူးနေချိန်တောင်မရလိုက် 6:30ထိုးနေပြီဖြစ်တာကြောင့် ကုန်းရုန်းထကာအလုပ်သွားဖို့ပြင်ဆင်လိုက်ရသည်။
တက္ကစီခလဲ မရှိ၊ဘာပိုင်ဆိုင်မှုမှမရှိတော့တာကြောင့် ဒီနေ့တော့ လူ့ဂွစာကြီးအကူအညီနဲ့သွားမှဖြစ်မည်ဟု တွေးမိတာကြောင့်။
အမြန်ပြင်ဆင်ပြီးထွက်လာတော့ အချိန်က...7:00တိတိ၊အရင်တုန်းကဆို ဒီအချိန်ခေါင်းအုံးလေးကိုဖက်ပြီး သိုးနေအောင်အိပ်နေရမှာ၊ထိုအရာများကိုတွေးမိပြီး အနည်းငယ်၀မ်းနည်းမိပေမယ့် ဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ...။အခုတော့အကြွေးတွေကြွေအောင်ဆပ်ဖို့ကိုပဲအားစိုက်ရတာပေါ့။
"ဒီမုန့်တွေကိုလူ့ဂွစာကြီးပေးတာများလား?"
လက်ထဲက အသားညှပ်ပေါင်မုန့်နဲ့ Americano ခွက်ကိုမြောက်ကြည့်ရင်းစဉ်းစားမိလိုက်၏။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါလေ ဒီလိုလာပေးတော့ ကျေးဇူးတင်မိသား။
Americanoကိုတစ်ဖက်ကကိုင်၊အသားညှပ်ပေါင်မုန့်ကိုတစ်ဖက်ကကိုင်လို့ထယ်ယောင်းကြော့ကြော့လေးထွက်ခဲ့သည်။စောစောထထားတာမို့ ယုံကြည်ချက်တွေလည်းရှိနေသည်မို့။
Confidence level highနေတုန်းတစ်ဖက်ကထွက်လာတဲ့ လူ့ဂွစာကြီး၊ထယ်ယောင်းမျက်ခုံးပင့်လိုက်မိသည်။
