Sabah güneş ışığı perdelerden içeri yayıldı, yavaşça gözlerinizi açtığınızda bir inilti duydunuz. Vücudunuzu hala uyuyormuş gibi görünen Chishiya'ya çevirdiniz. Oldukça fazla çalışıyordu, bu yüzden onu uyurken görmek sizi gülümsetti.
Pürüzlü nefesini fark ettiğinizde burnuna bir öpücük koymak için eğildiniz. Elinizi alnına koyduğunuzda onun sıcak, hatta çok sıcak olduğunu fark ettiniz. Yüzün endişeli bir ifadeye büründü, "Chishiya uyan." çok gürültülü olmak istemedin, bu yüzden sadece fısıldandın.
Chishiya inledi, "Bekle, biraz sonra işe hazırlanacağım." battaniyeye biraz daha sarılmıştı. Ellerini yaklaştırmak için sana doladı; Şansına sen yatakta oturuyordun.
"Hayır, Chishiya çalışmayacaksın, hastasın." diyerek elini tekrar alnına koyarak ona söyledin. "Çok sıcaksın." diye iç geçirdin yataktan kalkarken.
"Teşekkür ederim." diye yanıtladı, "Hayır aptal, o anlamda değil." diye inledin, kapıya doğru yol aldın, "Nereye gidiyorsun?" diye sordu Chishiya hâlâ üzerine örtülmüş battaniyeyi kaldırırken.
Saçları dağınıktı, gözleri yorgundu ve nefesinin dengesiz hale geldiğini görebiliyordunuz. "Sana biraz çorba yapacağım, kendini daha iyi hissetmene yardımcı olacak." cevabı Chishiya'yı bir nedenden dolayı üzdü. Yavaşça sürünerek sana doğru gitti, kollarını arkadan belinin etrafına sardı.
"Ne yapıyorsun?? yatağa geri dön chishiya." kaşlarını hafifçe çattın, Chishiya kayıp bir çocuk gibi sana yapıştı. Kolları belinize sarılmıştı ve sıkıca tutuyordu, yüzü boyununuza gömülmüştü.
Hiçbir şey söylemeden seni yatağa geri götürdü, onu oldukça sevimli buldun. Hasta olmasına rağmen oldukça zayıftı, "Hayır Chishiya sana biraz çorba yapmam gerekiyor."
"Çorba bekleyebilir." Dudaklarından bir iç çekişin kaçmasına engel olamadı. "Sadece beş dakika."
Göz açıp kapayıncaya kadar Chishiya ile yatağa uzanıyordunuz, yanlış anlamayın, o büyük kaşık ama bugün küçük bir kaşık gibi hissetti. Elleri gömleğinizin altından vücudunuza sarılmıştı, vücudunun geri kalanı kavurucu sıcak olmasına rağmen elleri hala aynı soğukluğunu koruyordu.
Ellerinizi saçlarının arasından geçirerek karışmış saçlarında ki küçük düğümleri çözüyorsunuz. Üzerinizde uykuya daldığı için pozisyon en rahat pozisyon değildi, ancak şikayet etmeye yer yoktu, küçük homurtularını duymaya başlamıştınız bile.
Chishiya yüzünü göğüsünüze daha fazla bastırdı, neredeyse dikkat çekmek isteyen bir kediymiş gibi. Saçlarını parmaklarının etrafında döndürürken gözlerini kapattın.
Geriye dönüp baktığınızda beş dakikadan fazla bir süre geçtiğini fark ettiniz. Yarım saat geçmişti, kendinizi onun kavrayışından kurtararak yataktan kalktın. Yakın zamanda uyanmaması için yerine bir yastık koymuştun, bir dahi olduğunu söyleyebilirsin.
Mutfağa giderken bir tencerede ısıtmak için konserve tavuk erişte çorbası çıkarttınız. "Beş dakika yatakta kalacağını söylemiştin...bu beş dakika bile değildi." Chishiya arkadan belirdi ve hafifçe zıplamanıza neden oldu.
"Yemek yapmak zorundaydım. Aç karnına duruyorsun." Tavuklu erişte çorbasıyla dolu tencereyi karıştırdın. Başınızı geriye doğru çevirdiğinizde yüzünde bir kaş çatma belirdi. "Yatağa geri dön Chishiya hazır olduğunda sana yiyecek getireceğim"
"Yapma."
"Ne?"
"Yapma işte."
"Chishiya."
"Sen benimle gelene kadar yatağa geri dönmeyeceğim."
"Bugün çok yapışkansın."
Chishiya tezgaha yaslanıp çorbayı yapmanı izledi, sözün arkasında durdu. Sen onunla yatak odasına dönene kadar oradan ayrılmıyordu. "Yemek bekleyebilir, (Y/N)"
Çekmeceden bir kase çıkarırken ona göz verdin "Hayır bayım yemek bekleyemez, bir şeyler yemen gerekir, böylece ilaç alabilirsin, doktor değil misin? bunu şimdiye kadar bilmen gerekiyordu." diyerek çorbanın bir kısmını yavaşça kaseye koydun.
"Madem buradasın, sana bunu vermek için odaya gitmeme gerek yok." kaseyi yorgun bakışlarla seni izleyen Chishiya'ya verdin. "Bu eğlenceli değil." diyerek kaseyi aldı ve çorbayı içmeye başladı.
Dolaptan biraz ilaç çıkardın, sıvı portakal aromalı bir şuruptu; tadın hatırlamak, ilacı küçük bir kaşığa dökmeden önce mideni bulandırdı. "Yemeğini bitirdiğinde bunu al." çorbayı yudumlayan Chishiya kaşığa baktı, "Cidden? turuncu?"
"İçmen gerekiyor."
Birkaç saniye uzaklara baktın ve Chishiya temelde ilaç da dahil olmak üzere tüm çorbayı içti. Yüzünde bir ifade belirgindi. "İşim bitti."
"Cidden? yemeğin soğumasına bile izin vermedin mi?"
"Hayır, şimdi uyuyabilir miyiz?" sorusu daha çok bir talep gibi geldi, sizi yatağa geri götürmek için elinizi tutmadan önce cevap vermeniz kısa sürmedi.
"Chishiya işim var." dedin. Yatağın üzerine uzanıp yanındaki tarafı okşayarak. "İş bekleyebilir." diye devam etti noktayı okşayarak, "Sadece hasta olduğunu söyleyerek işyerini ara." diye kolunu tuttu ve seni yatağa çekti. "Hasta biriyle birlikte olduğun için bu tam bir yalan sayılmaz."
Gülümsedin, "İyi ama bir saat içinde kalkıyorum." diye uyardın. "Mm çok emin değilim."
"Çok yapışkansın."
