DLMLU | Chanmin

8🎶

Sizce nasıl gidiyor

Rica edersem yorum yapar mısınız
😊

"Uyumuyorum sevgilim"

Seungmin in ağlamaklı ve hasta sesi ile kafamı hemen kaldırıp o güzel gözlerine baktım. Bana gülüyor ve yüzümü inceliyordu.

"g..güzelim"

"Efendim sevgilim"

Sevgilim... Bana sevgilim diyor. Beni , beni affetti. Yatakta doğrulunca ayağa kalktım ben de. Karşı karşıyaydık, göz hizamdaydı, yakınımdaydı, kokusu beni mest ediyordu. Masal gibi...

"Birşey söylemeyecek misin chan"

Şaşkın şekilde gözlerini bakıyordum.

"Söyleyecek birşey yok güzelim, sadece üzgünüm"

Elini yanağıma yaklaştırdı. Dokunundu sıcak güzel elleriyle, baş parmağıyla yanağımı sevmeye başladı. Biraz daha yüzüme yaklaştı. Nefeslerimiz birbirine karışırken derin bir sesle konuştu.

"Seni affetmemek saçmalık olurdu.."

Gözlerini kırptı ve dudaklarıma dikti güzelliklerini. Biraz durduktan sonra cümlesine devam etti.

"Seni seviyorum "

"Ben de seni seviyorum"

* * *

Seungmin in ağzından:

Yatağımda oturmuş önümdeki tepsideki çorbayı karıştırıyor ve gözlerini benden alamayan chan a bana dik dik bakmamasını söylüyordum. Aniden ben uyurken söylediği şey aklıma geldi.

"Bir dakika sen bay h..hyunjin mi dedin p..patronum da dedin??"

"Evet güzelim neden sordun adı hyunjin"

Şaşkın şekilde yüzüne bakarken o hiçbirşey anlamamış şekilde bana bakıyordu.

"Sevgilim nerde çalışıyorsun sen?"

"**** *******" (aklıma birşey gelmedi)

Şaşkınlıkla ağzım açık kalmıştı. Tanrım bu babamın şirketi.

"Neden sordun güzelim?"

"Sevgilim hyunjin benim abim "

Kaşlarını anlamsız bir şekilde çatarak bakıyordu.

"Yani sen jeongin in hyungu musun hadi canım "

Kahkaha atarken o tekrar konuştu.

"Sevgilim neden sen de diğer kardeşlerin gibi şirkette çalışmıyorsun?"

Çorbamı bitirdiğim için tepsimi kenara bırakırken konuştum.

"Çünkü... Üniversite okumak istiyordum, babamın şirketiyle bu yerlere geldim demek istemiyordum. Hyunjin in aksine."

"Öyle deme sevgilim bay hyunjin gerçekten iş konusunda harika. Jeongin ise çabalıyor ve o da mükemmel."

Seungmin in yüzü düşmüştü. Başını yere doğru eğdiğinde dudaklarımı büzdüm ve elim çenesindeki yerini aldığında bana bakmasını sağladım.

"güzelim yanlış birşey mi söyledim?"

Elimi elinin üstüne koydum. Kafasını iki yana salladı ve normal bir ses tonuyla konuştu.

"hayır söylemedin, sadece hyunjin ile biz kavga ettik ve o benimle konuşmuyor kendimi affettirmek için herşeyi yaptım ama benimle konuşmuyor"

Söylediği ile benim de yüzüm düşmüştü. Bay hyunjin sert birine benziyordu ve seungmin gerçekten bu duruma üzülmüş ve çok kırılmış görünüyordu. Kollarımı açıp bana sarılmasını söylediğimde hemen belimi sardı ve kafasını göğsüme sakladı.

"üzülme güzelim elbet bir şekilde barışırsınız"

Elimi saçlarına daldırdım ve o güzel kokusunu içime çekemeden edemedim. Kafasını bana çevirip hafif kızarmış gözlerle bana baktı.

"beni affeder değil mi"

Tebessüm ettim ve alnına bir öpücük bıraktım.

"tabiki de siz kardeşsiniz"

Benim gibi o da bana tebessüm etti ve sarılmasını bırakıp yüzüme yaklaştı. Kalp atışlarım hızlanırlen kurumuş dudaklarımı yaladım. O benim dudaklarıma bakarak sırıttı. Derin bir sesle konuştu.

"sevgilim..."

"e..evet güzelim"

Vücudunu bana daha çok yaklaştırır. Sapık değilim ama sevgilim kucağımda oturmanı istiyorum...

"sevgilim beni öper misin?"

"sevgilim.."

"hm?"

"kucağımda oturur musun?"

Yatağının başlığına yaslanmamı sağladı ve bacaklarını iki yana açarak narin bir şekilde bacaklarıma oturdu. Bacaklarım, hayır sadece bacaklarım değil tüm vücudum tir tir titriyordu.

Dediği gibi yaptım. Gözlerimi dudaklarından hiç ayırmadan yanağını tuttum ve aramızdaki mesafeyi hiçe indirdim. O narin, dayanamadığım dudaklarına artık dayanmak zorunda değildim. Çünkü onlar artık benim...

Bu bölümü kısa yapmak istedim

neden bilmem

💞💘💕💗✨