Bilmediklerimiz

15. İyiliğin İçin

Ablasını alıp uzaklaşırken, o pis adam bana yaklaştı.

"Artık benimsin yavrum."

Kafamı bacak arasına bastırdığında iğrenmeyle geri çekmek istedim fakat daha çok bastırdı, midem bulanıyordu. En kötüsü de bunların hepsini Çınar'ın görmesiydi.

"Hisset..."

Bileğimi hızla bacak arasına geçirdiğimde, demir acıtmış olacak ki bağırarak geri çekildi. Ağlamaya devam ederken iki adam gelip diz çökmek zorunda kalana kadar bastırdılar.

"Fazla oluyorsun küçük hanım, sana fantezi yaşatmak istiyordum ama fazla cadı çıktın."

Silahını çıkarttığında doğrudan kalbimi hedef alıyordu, korkuyla gözümü bile kırpmadan ona bakmaya başladım, ölmeden önce son göreceğim yüzün bu olmasını istemezdim.

"Baba!"

Tek kurşun, tek ses. Sımsıkı yumduğum gözlerimi açtığımda karşımda gördüğüm beden haykırmama neden oldu;

"Hayır, hayır..."

Dizlerinin üstüne düşmesiyle hızlıca elim nabzını yokladı, yavaşlıyordu. Kurşun tam kalbinin yakınıydı. Duyduğum ambulans ve polis sirenlerini boğuk bir şekilde duyuyordum. Üstüme doğru gelen 3 beden; Cesur, Gamze, Beste abla...

Hızlı bir şekilde ambulansla hastaneye getirilip ameliyata alındığında ben ise ağlamaktan nefes alamıyordum. Çınar'ın tüm arkadaşları toplanmıştı, ben ağlamaktan içi çıkmış bir sıfatla dururken Cesur da olanları anlatıyordu.

Diğerleri olayları kavradıktan sonra suratıma sinirli bir ifadeyle bakıyordu, İltan'nın yakama yapışmasıyla kafam duvara sert bir şekilde çarptı;

"Napıyosun sen!"

"Senin yüzünden oldu! Sen hayatına girmeseydin benim kardeşim şuan yanımızda olucaktı!"

"İltan bırak!"

Cesur'un işin içine girmesiyle İltan beni bir kez daha duvara çarptı;

"Eğer o burdan sağ çıkamazsa, seni o adama bırakmam; bizzat ben sikerim!"

"HEEY! DOĞRU DÜZGÜN KONUŞ!"

"Cesur tamam."

İltan yakamı bıraktığında ellerimin titremesini durduramıyordum, haklıydı. Ne işler açmıştım onun başına, ama o beni bırakmamıştı. Ondan uzaklaşmam onun hayatı için daha mantıklıydı.

Tuvaletten çıkıp elimle yüzümü yellerken Çınar'ın doktorunun bir şeyler anlattığını duydum.

"Kurşun kalbi sıyırıp geçmiş, hayati tehlikesi kalmadı, güvence altında tutucaz, ameliyat başarılı geçti. Daha çok genç, bünyesinin kaldıracağını düşünüyorum."

Yıkılmanın arasındaki o çizgideydim, iyileşmesi bir ihtimaldi; ama iyileşmeme gibi bir ihitmali de vardı. Ama dediğimi yapıcaktım, ondan uzaklaşacaktım. Evet çok zor olacaktı ama yapmam gerekiyordu.
Onun iyiliği için...