i'm pregnant¡, alker

altı; baba oluyorum

eylül,2022

altay, sessiz bir şekilde masada otururken kerem'de yaslandığı tezgahtan ayrıldı ve karşısına oturdu. merakla karşısındaki çocuğa bakarken ağzından çıkacak kelimeleri bekliyordu.

"senden bir şey beklemiyorum, sadece haberinin olması gerekiyordu." kerem alışkanlıkla, hissettiği gerginlikten dudağını ısırmaya başladı.

"sadece biraz düşünmem gerek... çok fazla ani oldu, beklemiyordum fakat sanırım bende istiyorum. sonuçta o benim de canımdan bir parça."

kerem, derin bir nefes verirken açık olan camdan içeri gelen kokuyla midesinin bulandığını hissetmişti.

mutfak dolaplarından birinden aldığı lolipopu açarken aynı zamanda yüzünü buruşturmamaya çalışıyordu.

altay'ın, "iyi misin?" sorusuyla bunu başaramadığını anlayınca kafasını iki yana salladı.

"bu hafta midem çok fazla bulanıyor." elindeki lolipopu gösterip, "hamileler için yapılmış fakat pek faydasını göremedim."

"kaç kere kontrole gittin?"

"ağustos'un sonuna doğru kan testi için gittim, ondan bir kaç gün sonra da kendi isteğimle ultrasona bakmak için gittim. asıl randevum 1 hafta sonra, gelmek istersen gelebilirsin."

"geleceğim. bir sıkıntın, problemin var mı?"

kerem, biraz düşünüp, "yok sanırım. tek sorun mide bulantım."

altay, kafasını sallayıp önüne döndü. derin bir nefes alırken beyni son yarım saattir öğrendiği bilgileri hazmetmeye çalışıyordu.

kendi kendine gülerken ellerini yüzüne koyup bekledi. kerem, karşısındaki adamın durumu idrak etmesi için susup ona gereken zamanı verdi.

"benden yapmamı istediğin bir şey var mı? yardımcı olabileceğim herhangi bir şey?"

kerem, kendine hakim olamayıp gülümserken bunca zamandır boşuna stres olduğunu hissetti.

altay onu pişman edecek bir şey yapmamıştı.

"hayır, şuanlık yok. daha çok başındayım, eğer bünyem fazla zayıf olmasa daha fark etmemiştim bile gebeliğimi."

kerem aklına gelen şeyle yüzü düşerken konuşmaya devam etti. "aslında bir şey var. antremanlara gitmiyorum ve gitmeyi de düşünmüyorum risk almamak adına. yarın menejerime durumu açıklayacağım, sende burada olursan daha kolay olur."

itiraf etmek istemesede kerem o adamla tek başına mücadele edemeyeceğini biliyordu. bu dönemde böyle bir şey yaşadığı için üstüne gelecekti.

yüzünün oldukça kasvetli göründüğünü, altay'ın çatılmış kaşları ve endişeli haliyle fark ederken yüz ifadesini düz tutmak için çabaladı.

"eğer istersen, tabii ki. bir sorun mu var?"

"sayılmaz, yarın anlarsın."

altay kafasını sallayıp gözlerini masada gezdirmeye devam ettiğinde kerem merakla sordu.

"ne hissediyorsun?"

altay, derin bir nefes alıp kaşlarını çattı. "şaşkınım. böyle bir şeyi beklemiyordum ama zaten çocuk istiyen biriydim, sadece bu planlanmamıştı o kadar. her şeyim bir ebeveyn olmak için yeterli, o yüzden bu kadar sakinim sanırım."

kerem kafasını salladığında elindeki bitmiş lolipopu çöpe attı. çok da faydasını görmemişti.

"geçti mi bulantın?"