Bölüm şarkıları:
- Teoman / Bana öyle bakma
- Sena Şener / Porselen kalbim
<3
Defne'nin anlatımıyla
Kapının çalmasıyla masadan fırlayan Feride'nin arkasından gülüyordum, çok tatlıydı. Bende masayı toparlayıp arkasından kapıya ilerledim, abimin birisini terslediğini duyduğumda kaşlarım çatıldı. Kapının önüne geldiğimde Feride'nin arkasında dikilmiş bir şekilde onu gördüm. Kerem'i. Uzun süredir görmüyordum onu, kısa bir şaşkınlıktan sonra kendime geldim ve
"Hoş geldin Kerem abi, nasılsın?" Gözlerinden kırgınlık geçtiğini gördüm, kalbim sızladı. Ama yapacak bir şey yoktu, böyle olmasını o istemişti. Kerem abimin hem lise hem de akademiden arkadaşıydı. Ben lise son sınıfta Kerem'e aşık olmuştum, bir gün okul çıkışı abimin halı saha maçına gitmiştim. Keremle de orada tanıştık zaten, sahanın girişinde abimi beklerken bir anda onu gördüm. Esmer kısa kesilmiş saçları,uzun boyu ve ciddi ifadesiyle bana doğru geliyordu, yanıma gelip
"Sen Defne olmalısın, Egemen senin burada olduğunu söylemişti. Kerem ben, abinin liseden ve akademiden arkadaşıyım." Ona hayran hayran bakmayı keserek kafamı salladım
"Memnun oldum." Diye mırıldandım sessizce. O gün gözüm sadece Kerem'i görmüştü, bütün maç sadece onu izledim. Böyle böyle ona aşık olmaya başlamıştım fark etmeden. Üniversite sınavından sonra bir cesaret gidip açıldım. Daha doğrusu açılmaya çalıştım.
"Kerem, benim sana bir şey söylemem gerekiyor. Ben senden ç-" derken lafımı bitirmeme izin vermeden konuştu
"Defne dur devamını getirme, biliyorum ne söyleyeceğini. Ama olmaz o dediğin. Yani senle ben olamayız, kusura bakma lütfen." Her zamanki ciddi ifadesiyle beni yanıtladığında gözlerim dolmuştu. Bu kadar net reddedecek kadar mı sevmiyordu beni? Tekrardan cevap vermemi beklemeden konuştu
"Bir de bana Kerem demezsen sevinirim. Abinle aynı yaştayım doğru olmaz böyle seslenmen." Cümleleri ok gibi kalbime saplandığında hızlıca yanından ayrıldım. Eve geldiğimde sabaha kadar ağlamıştım, abim bir şeyler olduğunu anlasa da sorup da beni üzmek istemediği için sadece sarılıyordu. Bu aşk acısını atlatmamda en büyük rol abimindi, konunun ne olduğunu bilmese bile hep yanımdaydı. Sınav sonuçları açıklandıktan sonra abim beni tebrik yemeğine çıkarmıştı. Abime sonsuz güveniyordum ve ondan sır saklamak istemiyordum. Ağlaya ağlaya her şeyi anlattım o gece. Abim Kerem'e küfürler ederek beni teselli etti, onun bu hali beni o gece güldüren nadir şeylerdendi. Daha sonra aralarında ne olmuştu bilmiyorum ama iyi şeyle olmadığı kesindi. Çünkü abim Kerem'i eskisi kadar sık eve getirmiyordu, ona gerçekten minnettardım. Abim de biliyordu Kerem beni sevmek zorunda değildi tabii ki ama kız kardeşini ağlatmasını es geçememişti. Abimin sesiyle kendime geldim.
"Defne abiciğim bir gelir misin? Feride güzelim siz de geçin salona biz geliyoruz." Onu onaylayarak Feride ve Kerem içeri girdiler, biz de abimin odasına geçtik. Abimin endişeli bakışlarla bana dönerek
"Defne güzelim sana soramadım bir anda kendisi gelmek istedi, it herif işte." Dedi. Ona gülümseyerek
"Abi sorun yok, gerçekten. İstediğin zaman getirebilirsin arkadaşlarını eve." Ona yaklaşarak sıkıca sarıldım. İçeri geçtiğimizde Feride sofrayı hazırlamıştı, Kerem ortalıkta gözükmüyordu. Abim hemen sevgilisinin yanına geçip belini sardı.
"Ellerine sağlık güzelim." Dedi ve eğilerek yanağını öptü. Tiksinerek onlara baktım ve
"En yakın arkadaşım ve abimin sevgili olması çok güzel bir şey ama siz hep böyle flörtleşecek misiniz? Ha bir de abiciğim yengemle birlikte hazırladık her şeyi aşk olsun sana da." Dedim. Feride beni onaylar bir şekilde başını salladığında abim de ikimize gülerek
"Senin de ellerine sağlık fıstığım. Ama yengenle aramıza girmezsen sevinirim." İçeriye giren Keremle gülen gözlerim buluştuğunda hızlıca önüme dönüp sofraya oturdum. Feride hariç hepimiz bu gerginliğin sebebini bildiğimizden ağzımızı bıçak açmıyordu. En son Kerem dayanamayarak konuştu
"Böyle ani geldim ama sabah iyi bir tanışma olmamıştı yenge telafi etmek istedim, kusura bakma tekrardan." Onun bu soğuk ve ciddi sesini başkaları duyduğunda muhtemelen korkutucu geliyordu, ama onun ağzından çıkacak tek bir kelime benim içimde yaz mevsimi yaşanmasına sebebiyet veriyordu. Feride'den önce abim sinirli bir şekilde konuştu
"Kapıda ne dedim oğlum ben sana? Olur olmadık yenge deyip durma utanıyor sonra." Abimin sözleriyle Feride abime öldürücü bakışlar attı ve Kerem'e dönerek
"Önemli değil Kerem istediğini söyleyebilirsin. Sabah ki olay da büyütülecek bir şey değildi." Yemek genel olarak çok sessiz geçti. Yemekten sonra çay içmek için salona geçtiğimizde abim sevgilisini yamacına oturtmuş saçlarıyla oynuyor aynı zamanda da karakolda olanlardan bahsediyordu. Ben ve Kerem ise iki ayrı köşede oturmuş birbirimize kaçamak bakışlar atıyorduk. Çayım bittiği için mutfağa geçtim, çayımı doldurup geri döneceğim sırada Kerem de mutfağa geldi.
"Ben su alabilir miyim?" Dedi. Kafamı sallayıp sürahiden suyu doldurup verdim, bardağı alırken parmaklarımız temas etti. Elimi hızlıca geri çekip
"Sana afiyet olsun Kerem abi." Abi kelimesini bastırarak söylemiştim. İçeri girdiğimde o da peşimden gelip yerine oturdu. Birkaç dakika sonra Kerem ayaklanmıştı
"Ben artık gideyim, her şey çok güzeldi elinize sağlık." Dedi. Ona iyi akşamlar diyerek kapıya kadar geçirdik, çıkmadan önce son bir kez dönüp bana baktı. Bütün akşam boyunca olduğu gibi şimdi de sadece gözlerimiz konuştu. Kapıyı kapattığımızda sessizce odama geçtim. Yatağıma oturdum ve tuttuğum göz yaşlarımın akmasına izin verdim. Telefonumu elime alarak bir şarkı açtım. Şarkının nakaratı geldiğinde ağlamam şiddetlendi.
" Sen hatırlamazsın ben unutmam. Nasıl kıydın? Yüreğim kandı sana bir umut avunmaya."
Odamın kapısı çalındığında gözyaşlarımı silerek kapıyı açtım. Feride yüzümün halini görünce şok olmuş ve neler olduğunu sormuştu. Ondan saklamak için bir sebebim yoktu o yüzden her şeyi baştan sona anlattım. Yaklaşık bir saat sonra birbirimize sarılmış ikimiz de ağlıyorduk. Ona uyumak istediğimi söyledim, anlayışla karşılayıp odadan çıktı. Bende ağlamaktan yorulmuş gözlerimi kapatıp uyudum.
_______________________________________________________________
Bölüm sonuuu
Arkadaşımın da dediği gibi EGEMEN DEĞİL EGE MAN diyeceksiniz cödmcöskxö.
Ben yazdım diye demiyorum ama Egemen çok tatlı bir abi ya. 💗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk-ı çiçek
Fiksi Remaja"konumun gösterdiği binanın önüne geldiğimde onu gördüm, üstünde bedenini saran polis üniforması vardı yere eğilmiş apartmana girmek isteyen bir kediyi seviyordu. O formayı giyip de yakışmayan hiç kimseyi görmedim ama Egemen o an, o üniformayla eğil...
