KAR ÇİÇEĞİ

《 36. Bölüm 》

Selamın aleyküm kar çiçeklerim 🙋‍♀️

Sembolümüzü alabilir miyim ❄

Keyifli Okumalar...

♡

Haklıydı.

Elvin ile olan konuşmamızın üzerinden aylar geçmişti. Kış bahara soğuk havalar sıcağa bırakmıştı kendisini. Nisan ayının ortasındaydık. Bir hafta sonra vize sınavlarım başlayacaktı ve benim her günüm onun anlattıklarını düşünmekle geçmişti. Annem aradığında annesi aklıma gelmişti ve dediği gibi göz yaşlarımı tutamamıştım. Her güldüğümde Elvin'in elinden alınan anıları, çocukluğu aklıma geldi ve gülüşüm buruk bir hale büründü. Oysa bana daha her yaşadığını anlatmamıştı bile.

Onun yaşadıklarını dinlemeye dayanamamıştım ben.

Artık psikiyatri bölümünü istemiyordum. O meslek gerçekten bana göre değildi. Dinlerken onlardan daha kötü hale gelecek kadar zayıftım ben ve bunu sert bir şekilde anlamıştım. Başka terapistler gibi olmak istemiyordum. İlaç verip başımdan salmak benim yapacağım bir şey değildi. Bu yüzden başka bir branş düşünüyordum.

Bu günler geçerken Demir her an yanımdaydı. Gülüşlerimin buruklaştığını anlıyor ve çaresizce sadece sarılıyordu çünkü bu elimde olmadan oluyordu. Bana bu aylar boyunca her sabah günaydın notu ve gülümü bırakmaya devam ederken gece kollarında uyuyordum bazen ama gelip görmeden iyi gecelerimi duymadan yatmıyordu.

Demir öyle eşsiz bir kalbe sahipti ki onunla olmak beni çok mutlu ediyordu. Şimdi de mutlu olmaya gidiyordum yani onu görmeye. Üzerime geçirdiğim çiçekli elbisemin önünde ki düğmeleri ilikledikten sonra saçlarımı bol bir şekilde balık sırtı örüp arkama bıraktım. Dudaklarıma parlatıcı sürüp parfümümü sıktım ve neşeyle odamdan çıktım.

Havalar ısındığı için benim bebeklerim evde durmayı pek sevmiyorlardı artık. Beraber çıkıp geziyorduk her gün ama bugün tek çıkacaktım. Telefonuma aşağıda olduğuna dair bir mesaj attığını gördüğümde gülümsedim. Çabucak sporlarımı ayağıma geçirip gücük çantamı boynumdan geçirip çapraz bir şekilde taktım. Kapıyı açıp çıktım ve kapıyı bir kez kilitleyip koşar adımlarla kapıdan çıktım.

Demir kendi evinin önünde arabasına yaslanmış yere bakarken beni hissetmiş gibi başını kaldırdığında güneşte bal rengine dönen gözleriyle çarpıştı safirlerim. Yüzümde oluşan gülümsemenin benzeri beni incelerken onun da yüzünde olduğunda olduğum yerden hareketlenip kızaran yanaklarla yanına giderken ona gidişimi izliyordu hayranlıkla.

Yanına varınca kollarını açar açmaz hızla beline sarılıp başımı boynuna gömdüm. Kolları vücudumu sıkıca sararken iç çekerek saçlarıma bıraktığı öpücükten sonra derin bir nefes aldığında "Özlemimden ölecektim." Dediğinde kıkırdadım. Görüşmeyeli bir gün bile olmamıştı ama bende onu çok özlemiştim.

Kollarımı daha da sıkarken "Bu nasıl oluyor, yanımdayken bile doyamıyorum." Dediğinde kırmızının en koyu tonuna büründüğüme emindim. Başımı geriye atıp yüzüne bakmaya çalıştığımda belimde ki bir elini çekip gözüme gelen güneşi engellediğinde gözlerimi aralayarak gözlerine bakabildim. Bu hareketine dudaklarım kıvrılırken "Doyumsuz musun yani sen?" diye sordum.

Oyunbaz tavrıma dudakları kıvrılırken "Hem de çok doyumsuzum. Benden çekeceğin var küçük hanım." Dediğinde yaptığı imayla gözlerim irileştiğinde utançla bakışlarımı kaçırarak kollarından çıktım. Arabaya yönelirken "Çok fenasın ya." Diye sitem ederken erkeksi gülüşü kulağıma geldiğinde yanaklarımı elimle havalandırmaya çalışarak arabaya bindim.