KAR ÇİÇEĞİ

《 38. Bölüm 》

Selamın aleyküm kar çiçeklerim 🙋‍♀️

Sembolümüzü alabilir miyim ❄

Keyifli Okumalar...

♡

Demir'in ailem ile tanışmak istemesi kadar normal bir şey yoktu ki zaten bende onu aileme söylemek için sabırsızlanıyordum. Bana karşı gelmeyeceklerini hatta yanımda olacaklarını biliyordum ama yine de biraz gerilmiştim.

Demir güzel gözleriyle gözlerime bakarak bir cevap beklerken başımı sallayarak "Yarın İstanbul'a gideyim yüz yüze anlatayım. Sonra sana haber veririm ve sende tanışmak için gelirsin olur mu?" Dediğimde itiraz etmeden kabullenmeme gülümsedi.

Gözleri ışık saçarken "Olur güzelim. O halde beraber gidelim yarın, sen söyledikten sonra gelirim. Sende tek gitmemiş olursun." Dediğinde sessizce onayladım. Onunla yolculuk yapmayı seviyordum. Yol boyu sorularıma sıkılmadan cevap veriyordu ve benimle bebeği gibi ilgileniyordu.

Kendimi onun yanında iken o kadar değerli ve özel hissediyordum ki gerçek bir prensesden daha çok prenses gibi hissediyordum. Demir sevmeyi çok iyi bilen ve bunu hissettirmeden çekinmeyen bir adamdı. Bu ise ona daha fazla çekilmeme neden oluyordu.

Fazla mı hızlı gidiyorduk bilmiyordum ama artık bunu da düşünmeyi bırakmıştım anı yaşıyordum. Her şey olacağına varırdı sonuçta. Onunlayken kendimi çok iyi hissediyordum önemli olan da buydu gerisi çok da mühim değildi.

Demir saçlarımdan iç çekerek öpüp evine giderken bende eve girdim. Daha yirmi iki yaşındaydım ama Demir yirmi yedi yaşındaydı ve dört yıldır beni sevdiği için artık evlenmek istemesini anlıyordum. Ona olan güvenim o kadar fazlaydı ki başka şeyleri ondan öne koyamıyorum bile.

Eğer ailem ile sorunlarım olsaydı okulumun bitmesini beklemek isteyebilir, işimi elime almadan olmaz diyebilirdim ama çok şükür benim maddi yönden hiçbir sıkıntım yoktu. Ailemin tek çocuğu olduğum için ve durumumuz oldukça iyi olduğundan para ve iş en son düşüneceğim seçenekti.

Geriye de evlenmeme engel bir durum kalmıyordu. Sevdiğim adamla rahatça her an yaşamak şu an önceliğimdi. Düşünceler içinde sekerek odama çıkıp güzel bir duş aldım. Çıkıp güzelce kurulandım ve Nihatlara uğrayıp dostlarımı aldım. Onları da İstanbul'a götürecektim.

Günün yorgunluğu ile direkt yatağa uzanırken Demir'in Trabzon da iken bana dedikleri aşkını söyleşisi gezdirirken ki imalı bakışları ve hınzır gülüşleri aklıma geline yüzümde aptal bir gülüş oluştu. O her şeyiyle çok güzeldi.

Deli gibi sevilmeyi hak edecek kadar güzeldi.

Bende seviyordum zaten.

*

Sabah uyandığımda heyecandan içim içime sığmıyordu. Namazımı kıldıktan sonra hızla hazırlandım ve saatin erken oluşunu umursamadan Cemre'yi aradım. Çaldı çaldı açılmadı. Pes etmeden bir daha aradım. Sabırsızlık ile odada volta atarken sonunda Cemre'nin uykulu sesini duydum.

"Rüyanda mı gördün kız sabah sabah. Bekleseydin bir saate zaten kalkacaktım iş için." Sitem etmesine gülerken heyecanla "Cemre ben evleniyorum. " Dedim direkt. Bir süre karşıdan ses gelmezken Cemre şaşkın bir sesle "Lütfen instagram açıp reels izlediğini ve akımda ki kadının hareketlerini komik bulduğun için bu cümleyi tekrar ettiğini söyle." Dediğinde kaşlarım çatıldı.

O ne demekti anlamamıştım. "Cemre uyanmadın mı hala ne diyorsun?" Karşıdan gelen birkaç hışırtıdan sonra "Bu nasıl acıdır Rabbim. Kız ne evlenmesi daha bi dur Bismillah." Dediğinde kendine gelip uykusunun dağıldığını anladım.