Part9
ကျွန်မ၏ အပြုအမူအောက်မှာ မှင်သေစွာ ငေးနေသော မ မျက်နှာမှာ ပျာယာခတ်နေဟန်။ မျက်မှန်အောက်က မျက်၀န်းအစုံက ချာချာလည်နေသည် ။ ကြယ်လေးတွေ မြင်နေရသည်။
ကျွန်မကို ကြည့်၍ ရည်ရွယ်ချက်ကို သိချင်နေပုံပဲ။ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘာကြောင့်ဆိုတာ ရေရေရာရာ မသိဘဲ စိတ်ဆန္ဒအရသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ကျွန်မရဲ့ အကြည့်တို့ မ ၏ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံပေါ်မှာ ရပ်တန့်သွားသည်။ အနီရောင်လိုလဲ အရိုင်းမဆန်ဘဲ ပန်းရောင်လိုလဲ မနူးညံ့လှသော မ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံက သေသပ်လှပသည်။
ထိမကြည့်ဘဲလည်း ထိုနှုတ်ခမ်းတို့ရဲ့ နူးညံမှုကို သိနိုင်သည်။ ထိုအရာတို့ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်သည်။ ထိတွေ့လိုက်ချင်သည်။သို့ပေမဲ့ မ ၏ မျက်နှာလွှဲသွားသော လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ထိုအရာတို့က မြင်ကွင်းမှ လွှင့်သွားခဲ့သည်။
ကျွန်မ ကိုယ်တိုင်လည်း အိပ်မက်မှ နိုးထလာသူလို လက်တွေ့ကို ပြန်ရောက်လာသည်။
"ဆောတီး..ရုတ်တရက်ဆိုတော့ "မ" လန့်သွားလို့"
"ဟင့်အင်း..မောင် ရုတ်တရက် ကိုင်လိုက်တာ မဟုတ်ပါဘူး"
"ဟင်"
မ ဟာ ယခင်က လွှဲထားသည့် အကြည့်တွေကို ကျွန်မ အပေါ် စုပုံခဲ့သည်။ "မ" အကြည့်တွေက ကျွန်မ ကို အံ့သြနေတုန်းပဲလား။ လန့်နေသည်လား။ပို၍ အံ့ဩသွားသည်လား။ စိတ်ဆိုးတော့မည် လား ။ ကျွန်မ မခွဲတက်ပါ။ ကျွန်မ ရင်ခုန်သံတို့ အဆုံးရောက်လောက်အောင် ခုန်နေပေမဲ့..."မ" ဘက်ကရော။
"မောင်...သေချာ စဥ်းစာပြီးမှ..ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ"
မထူးဇာတ်ကို ခင်းဖို့၊ မရေရာသည့် အကြောင်းကို ရေရေရာရာ ဆွဲတွေးကာ ဇာတ်ကို အဆုံးထိ ကခုန်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"အင်းပါ..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်"
"မ..."မ" နဲ့ အစ်ကိုစည်သူ တို့က"
မေးခွန်းမဆုံးခင် အဖြေရနှင့်လိုက်သည်။
"ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းတွေ"
YOU ARE READING
STAY {COMPLETED }
Romanceဒီဇာတ်လမ်းလေးမှာတော့ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ရဲ့ ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူလေးရဲ့ ဆရာမရဲ့အချစ်ကို ပြန်လည်ရရှိဖို့ကို အပူအပင်မရှိဘဲ...ဘေးနာမှာရှိနေပေးပြီး ဂရုစိုက်ခြင်းအပြည့်နဲ့ ချစ်ခြင်းရဲ့အလကာ်ကို တွေ့ရှိရမှာပါ။အချစ်ဆိုတဲ့ ချစ်ဖို့ပဲ မဟုတ်ဘူး...ဖွင့်ဟဖို့ လိုကြော...
