Saiki Kusuo nigdy nie miał szansy przeżyć swojego życia w normalny sposób. Jego moce już od dziecka mu to uniemożliwiały, stając się jego przekleństwem.
Dlatego właśnie nie mógł być bardziej podekscytowany, gdy całkowicie się ich pozbył i stał się...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Tego dnia [kolor]włosa weszła do środka szkoły z podniesioną głową. Już za niecałe dziesięć minut miał rozpocząć się sezon egzaminów semestralnych, na które ona przygotowywała się już od miesiąca. Była pewna swoich umiejętności, dokładnie tak.
– [Imię], twoje nogi się trzęsą. – Wytknął Kusuo, który maszerował zaraz obok dziewczyny. Wyglądała całkiem zabawnie w jego opinii, gdy podbródek sięgał sufitu, a jej nogi ledwo ją utrzymywały.
„Urocze.”
– Mimo wszystko dalej się denerwuję. Nie chcę spaść z rankingu, Kusuo. . . – Przyznała nieśmiało [Imię], gdy byli już pod jej salą lekcyjną. – Moja klasa to sami kujoni.
Ignorując zaprzeczenie od jakichś dwóch przypadkowych dziewczyn, które przechodziły obok, Kusuo zmarszczył brwi. Zauważenie obsesji [Imię] na punkcie jej stopni nie zajęło mu dużo czasu. W pewnym sensie mógł to zrozumieć, bo on sam zawsze celował w sam środek rankingu.
– Nie przejmuj się tym tak. Jestem pewien, że sobie poradzisz. – Powiedział w końcu, chociaż nie miał bladego pojęcia jak kogoś pocieszyć. Miał nadzieję, że będzie w stanie wyczuć jego wsparcie. – Będę trzymał za ciebie kciuki, [Imię].
– Dziękuję, Kusuo. Jesteś kochany!
Kusuo odwrócił głowę w drugą stronę chcąc ukryć swój mały rumieniec, na co [Imię] zaśmiała się cicho.
– Tak, tak. Lepiej już idź. Yare yare.
𖡼.𖤣𖥧𖡼.𖤣𖥧
Tydzień pełen napięć, stresów i wewnętrznej paniki dobiegł końca. Weekend ciągnął się w nieskończoność, ale ostatecznie minął — tak jak wszystko inne. W poniedziałek na tablicy ogłoszeniowej wywieszono wyniki uczniów Akademii PK, podsumowując ich w skali roczników oraz pojedynczych klas.
Reakcje były podzielone: niektórzy byli wniebowzięci, inni byli kompletnie załamani, a znalazły się nawet osoby, które miały to wszystko gdzieś. Wśród tych drugich, którzy kwestionowali swoje wybory życiowe, znalazła się [kolor]włosa drugoklasistka. Patrzyła w wielkim szoku na swoje imię i nazwisko oraz numerek zaraz obok tego.
„Chyba jeszcze w życiu nie poszło mi tak tragicznie.” Stwierdziła w głowie, a frustracja zalała jej serce. Wielka gula w gardle uniemożliwiała jej przełnięcie śliny. „Jestem dziewiąta w mojej klasie, a piętnasta w roczniku. To kompletna porażka!”
– O, [Nazwisko]! Jak ci poszło? – Zagadnął Kuboyasu, który zauważył dziewczynę w tłumie innych uczniów. Za nim stali Kaidou, Kusuo oraz Nendou, każdy mający inny wyraz twarzy; od zadowolenia, przez obojętność, do skwaszonej miny.
![Tego dnia [kolor]włosa weszła do środka szkoły z podniesioną głową](https://img.wattpad.com/ab4118f32e4795b13e4723a95271701853720f06/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f465579496834464d532d754154413d3d2d313333323431393138332e313735346165323739316435356637363730393436333733333739332e6a7067?s=fit&w=720&h=720)
