Saiki Kusuo nigdy nie miał szansy przeżyć swojego życia w normalny sposób. Jego moce już od dziecka mu to uniemożliwiały, stając się jego przekleństwem.
Dlatego właśnie nie mógł być bardziej podekscytowany, gdy całkowicie się ich pozbył i stał się...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
– Zanim zaczniemy. . . Co powiecie na podejście do Starbucks'a? – Zaproponowała Chiyo, kiedy szła wraz z Kokomi, Mikoto oraz [Imię] po jednym z wielu chodników Hidariwakibary. Kierowały się do jednego z centrum handlowych w poszukiwaniu sukienek na bal pożegnalny.
Była to oficjalna uroczystość, więc wszyscy pragnęli wyglądać jak najlepiej. To będzie ostatni spokojny oddech przed egzaminami, które będą decydowały o najbliższej przyszłości trzecioklasistów.
– Chętnie! Jestem głodna. . . – Zgodziła się [Imię], teatralnie łapiąc się za brzuch.
– Mm, napiłabym się ich kawy. Jest naprawdę pyszna. – Dodała niebieskowłosa, już myśląc o swoim ulubionym zamówieniu. Jeżeli to jej szczęśliwy dzień, to może załatwi sobie i jej przyjaciółkom spore zniżki!
– Ekstra pomysł, Chiyopipi! Nie wiem, kiedy ostatni raz byłam w Starbucksie. . . – Dopowiedziała na koniec wesoła Mikoto, pieczętując nowy cel podróży dziewczyn — kawiarnia.
Tematy ich rozmów krążyły przeważnie wokoło nadchodzącego balu, ale też codziennych, szkolnych spraw. [Imię] nasłuchała się nawet niespodziewanych plotek o osobach z jej poprzednich klas, kiedy jeszcze była w swoim odpowiednim roczniku. Ta z tym, tamten zrobił to. . . Niesłychane!
– Właściwie, Miko-chan, z kim idziesz na bal? – Spytała nagle Chiyo, patrząc na gyaru.
– Akechi mnie zaprosił, ale to przyjacielskie! Oboje stwierdziliśmy, że głupio byłoby pójść samemu, więc idziemy razem. – Oznajmiła dumnie dziewczyna, będąc zadowolona, że nie musi iść sama. I Toritsuka nie ma u niej szans, ew.
Kokomi zmarszczyła delikatnie brwi, a światło dookoła niej nieco pobladło.
– Chwilunia, a co z tym chłopakiem, który ci się podobał? – Pytała dalej rudowłosa. – Jest zajęty?!
[Kolor]włosa cała się spięła, doskonale wiedząc, jak wygląda sytuacja. Nie chciała do tego wracać. . . Udawanie, że całe te kłamstwa między dziewczynami nie istniały było łatwiutkie, więc wyciąganie tych brudów na wierzch nie było mile widziane.
– Ach, wiesz jak to jest, Chiyopipi! Znalazł sobie kogoś! – Odpowiedziała blondynka, wyglądając na nieprzejętą. Z całej siły starała się nie spoglądać na [Imię]. – To nic wielkiego. . . Znajdę kogoś innego, na pewno!
– To może Akechi będzie chętny?! – Zaproponowała automatycznie Chiyo, robiąc znaczący wyraz twarzy.
– Nie, nie! Jest dla mnie jak brat!
Podczas, gdy dwie dziewczyny toczyły ze sobą dyskusję na temat Akechiego i bycia możliwym kandydatem do związku, Kokomi i [Imię] znalazły się za nimi. Chodnik był też zasadniczo wąski, więc wyszło to dość naturalnie.
Kokomi zerknęła kątem oka na [Imię]. Widziała, że jest zamyślona i może nawet nieco zmartwiona. Wiedziała, że Mikoto podobał się Kusuo — przecież swego czasu rywalizowała z nią o miejsce u jego boku. . .
