ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြကုန္လို႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေတာ့မယ့္ ႏိုင္ႏိုင္က အဝတ္အစားေတြ ထည့္ကာ ျပင္ေနသည္ကို မိေအးက လာထိုင္ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
"ႏိုင္ႏိုင္ေရ "
"ဟမ္ "
"ျပန္လာေနာ္ "
"ေအးပါဟ "
"ႏိုင္ႏိုင္ေရ ငါဒီေန့ အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူး "
"ဘယ္ျဖစ္မလဲ အၾကည္ရဲ့ "
"မနက္က်ရင္ နင္က ထြက္သြားေတာ့မွာကို
ငါအိမ္ျပန္အိပ္ရင္ နင္နဲ႔ေတြ့ရမဲ့အခ်ိန္ေတြနည္းသြားလိမ့္မယ္ "
"အဟြန္း ငါ့ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ သေဘာက်တာလား "
"ဒါေပါ့
မိေအးက ႏိုင္ႏိုင့္ကို အရမ္းသေဘာက်တယ္ "
အသံေလး တိုးဝင္သြားၿပီး ေခါင္းေလးငံု႔သြားတဲ့အၾကည့္ေၾကာင့္ သူမကိုယ္ေလးကို
ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ့ထားမိသည္
"ငါျပန္လာမွာပါ အၾကည္ရဲ့ ဒီရြာမွာ နင္ရိွေနတာဘဲဟာ "
ရင္ဘတ္မွာ စိုစြတ္လာတဲ့ အထိအေတြ့ေၾကာင့္ အၾကည္ငိုေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္
"မငိုနဲ႔ တိတ္ တိတ္
ငိုေနရင္ ငါမေခၚေတာ့ဘူးေနာ္ "
"အဟင့္...... ႏိုင္ႏိုင္မေကာင္းဘူး "
ရင္ခြင္ထဲကေန ထုရိုက္ကာ ျပန္ေျပာလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ရယ္မိေတာ့သည္
"မေကာင္းလဲ နင့္လူဘဲေလ နင္ဘဲသေဘာက်ပါခ်ည္ရဲ့ဆို "
"ဟင့္အင္း မက်ေတာ့ဘူး "
"မက်ေတာ့ရင္ ထုမွာေနာ္ ေနာက္ေျပာရဲေျပာၾကည့္ ဟမ့္"
ႏိုင္ႏိုင္ဘယ္လိုဘဲ ျပန္ပို႔ပါေစ မိေအးက မျပန္ဘဲ အတင္းကပ္ေနသည္။သူစိမ္းေယာက်္ားေလးအိမ္ ညမအိပ္ရဘူးေျပာလိုက္ေတာ့ အိမ္ေရ႔ွက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ေပကပ္ထိုင္ေနသည္ ။သူ႔အိမ္ကလဲ မႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး အစ္ကိုအႀကီးဆံုးက သူ႔လာေစာင့္ေပးရင္း လိုက္အိပ္ရသည္။
အိမ္ေရ႔ွကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ အေမခ်ေပးတဲ့ လက္ဖက္သုပ္နဲ႔ေရႏြေးၾကမ္းကို တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္စားၿပီး စကားေတြေျပာေနတဲ့ အၾကည့္ကို ၾကည့္ၿပီး ႏိုင္ေဇယ်ာမင္း စိတ္ေလသြားရသည္။
သူ႔အစ္ကိုက ကြပ္ပ်စ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကုလားထိုင္နဲ႔ အိပ္လို႔ေနေလရဲ့ အၾကည္ကေတာ့ သူ႔အစ္ကိုကို မရိွတဲ့အလား ေျပာခ်င္တာေတြေျပာေနသည္
أنت تقرأ
ညှို့မျက်ဝန်းရှင်ရယ်
عاطفية"ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေ ပြောလွန်းလွန်းတဲ့ မောင့်ကိုပင်......." အမယ်လေး တကယ်က ဒီက မိအေးကဘဲ ပြောနေရတာပါနော် (အေးမြသာကြည်) နင်က ငါ့အချစ်တွေကို မြင်မှမမြင်ဘဲကို အကြည်ရဲ့ ....... (နိုင်ဇေယျာမင်း)
