ကလေးမ အဖေနဲ့ စကားကောင်းနေတုန်း
ထမင်းစားပွဲကြီးမ,လာတဲ့ ကလေးမကြောင့် လူကြီးစကားပြောလက်စကိုပင် အားမနာနိုင်ဘဲ အပြေးကူသယ်မိသည်
"ကလေးမကလဲ ဒီလောက်လေးတာကိုသယ်ချင်ရင် ကိုယ့်ကိုလှမ်းခေါ်မှပေါ့ကွ"
"အယ် အစ်ကိုက ဧည့်သည်ဘဲကို နေပါ
မိအေး နိုင်ပါတယ် "
"ပေးပါ ကိုယ်သယ်မယ်"
"အယ်"
စားပွဲကို လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ပုခုံးပေါ်တင်သယ်သွားတဲ့ အစ်ကို့ကိုလိုက်ကြည့်ပြီး မိအေးမှာ တအံ့တသြဖြစ်ကျန်ခဲ့ရသည်။
နိုင်နိုင်သာဆို "အကြည် ဟိုဖက်ကလာကူသယ်လေ "လို့ပြောမှာအသေအချာ ။
နိုင်နိုင်တို့က မိအေးကို ခိုင်းစားဖို့ဆိုအဲ့လို ။
"အစ်ကို စားနော် အားမနာနဲ့ "
စားပွဲဝိုင်းမှာ ဟင်းတွေကအပြည့်နဲ့ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း မိန့်မိန့်ကြီး ထိုင်စားနေရကာ ကလေးမက ဘေးကယပ်ခတ်ပေးနေသည်မို့ မြတ်မင်းဉာဏ်မှာ ထမင်းတောင်မြိုမကျတော့အောင် အနေခက်နေတော့သည်
"ဦးလေးရော "
"အဖေက ကိုကြီးတို့အတွက် ထမင်းယူသွားရင်း ယာထဲမှာဘဲ တစ်ခါတည်းစားဖို့ သွားပြီ "
"ကလေးမရော စားပြီးပြီလား "
"ဟင့်အင်း မဆာသေးဘူး "
"မဆာသေးလဲ စားလိုက်ပါလား ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းကျစားရတာ မမြိန်ဘူး"
"ဟင် အဲ့လိုလား အဲ့ဆို ခဏလေးနော် မိအေးလက်သွားဆေးအုံးမယ် "
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ "
နဂိုတည်းက တစ်ယောက်တည်းစားတာအကျင့်ဖြစ်နေပေမဲ့ သူမလေးနဲ့ ထမင်းအတူတူစားရဖို့အခွင့်အရေးကို ဘယ်လက်လွှတ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ
"အစ်ကို့ "
"ဗျာ "
ထမင်းပန်းကန်နဲ့ ဇလုံအသေးလေးတစ်ခုကို ကိုင်လာကာ တစ်ခုခုကိုပြောဖို့ ခပ်တွန့်တွန့် ဖြစ်နေတဲ့ကလေးမကြောင့် ကိုယ်ဘဲ အစပြုမေးလိုက်သည်
"ဟို အစ်ကို ငပိရည် စားလားဟင် "
"ဟင် စားတာပေါ့ ကလေးမရဲ့
ကိုယ်လဲ မြန်မာလူမျိုးဘဲကို ငပိရည်မကြိုက်ရှိပါ့မလား "
ESTÁS LEYENDO
ညှို့မျက်ဝန်းရှင်ရယ်
Romance"ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေ ပြောလွန်းလွန်းတဲ့ မောင့်ကိုပင်......." အမယ်လေး တကယ်က ဒီက မိအေးကဘဲ ပြောနေရတာပါနော် (အေးမြသာကြည်) နင်က ငါ့အချစ်တွေကို မြင်မှမမြင်ဘဲကို အကြည်ရဲ့ ....... (နိုင်ဇေယျာမင်း)
