Με την πρώτη μάτια

Κεφάλαιο 4

Ο ανθρωπος πρέπει να έχει ψυχολογικά δεν εξυγητε. «Ρε δίκιο είχε η Μαρία» μουρμούριζα μπροστά στο καθρέφτη ενώ ετοιμαζόμουν να πάω να πάρω τις εξετάσεις. Λες να έχω τίποτα και μου είπε να πάω από εκεί αναρωτιόμουν μόνη μου.

«Σε περιμένω στις 8:30» είπα με μια γκριμάτσα προσπαθώντας να τον μιμηθώ. Να βάλω λες ένα κόκκινο κραγιόν. Μπα άστο καλύτερα. Μια χαρά είμαι έτσι.
Έβαλα το σακάκι μου λίγο άρωμα και εφυγα.

Χτύπησα το κουδουνη είχα αργήσει λίγο. Άνοιξε η πόρτα και τον είδα να στέκετε μπροστά μου φορούσε ένα λευκό πουκάμισο με τα δυο πρώτα κουμπιά ανοιχτά ίσα ίσα για να φαίνεται η αλυσίδα που φορούσε στον λαιμό και ένα μαύρο υφασμάτινο παντελόνι. Ομόλογο ότι χωρίς στολή είναι πιο κούκλος. Ξεροκατάπια.

«Άργησες, έλα μπες» μπήκα και δεν υπήρχε κανείς μέσα. Και να με σκωτοσει δεν θα με βρει ποτέ κανείς. Ας δικαιολογηθώ τουλάχιστον για την καθυστέρηση.

«Είχε πολύ κίνηση » είπα αλλά δεν φάνηκε να με πίστεψε.
«Είμαι σίγουρος» με ειρωνεύτηκε και συνέχισε « έλα κάτσε»

Καλά τι στιλ υποταγής είναι αυτό. Ααααα δεν θα τα πάμε καλά. Καθόλου.

«Τι καθόλου Ελένη»
«Όχι τίποτα» του απάντησα καταλαβαίνοντας πως με είχε ακούσει. «Θες να μου πεις τι έγινε με τις εξετάσεις»

Με κοίταξε για λίγο. Τι με κοιτάει έτσι ο μαλακας θα μου πει.

« δεν έχεις κάτι οι εξετάσεις είναι μια χαρά αλλά» ψυθίρισε σχεδόν και με ξανά κοίταξε έντονα « αλλά θα ήθελα να σε ξανά δω λίγο να κάνω έναν υπέροχο να είμαι σίγουρος για κάτι» τον κοίταξα

«Εντάξει» ειπα και συκωθηκα για να πάμε στο δωμάτιο της εξέτασης. Αφού έβγαλα το εσώρουχο μιας και φορούσα φόρεμα πήγα και ξάπλωσα στην καρέκλα.
Έβαλε τζελ στην περιοχή μου και μόλις τέλειωσε με τον υπέρηχο ένιωσα δυο δάχτυλα να μπαίνουν μέσα μου. Πάγωσα δεν ήξερα τι να κάνω. Πρώτη φορά μου το κάνει αυτό κάποιος γυναικολόγος και δεν νομίζω πως είναι μέσα στην εξέταση όλο αυτό. «Όλα καλά» ρώτησα αλλά απάντηση δεν πήρα.

Αρχισα να νευριάζω. « καλά είσαι τόσο μαλακας τι κάνεις» τότε ένιωσα τα δυο του μάτια να με καίνε ενώ τα δάχτυλα του ήταν ακόμα μέσα μου. « πως με είπες για ξανά πες το αυτό» είχε σηκωθεί όρθιος και με κοιτούσε ενώ κουνούσε τα δάχτυλα του μέσα μου και είχε αρχησει να μου αρέσει. Αλλά έπρεπε να αντιδράσω. «Μαλακας είσαι αυτό» νευριασμενη πια με την συμπεριφορά του σήκωσα το χέρι μου και του έδωσα ένα χαστουκι. Τότε τραβήχτηκε και με κοίταξε θυμωμένος.
Σηκώθηκα απότομα και αφού έβαλα το εσώρουχο μου πήρα την τσάντα μου και έφυγα.

Κατέβαινα τα σκαλιά μουρμουρίζοντας ποσό μαλακας είναι μέχρι που εφτασα στην εξώπορτα και παρατιρησα ότι βρέχει. «Σκατα» φώναξα μιας και δεν είχα έρθει με το αυτοκίνητο μου αλλά με ταξί και μέχρι να ξανά βρω θα γίνω μούσκεμα. Αλλά είχα τόσα νεύρα που πραγματικά δεν με ένοιαζε και τόσο.

Καλα ποιος νομίζει ότι είναι και μπορεί να κάνει ότι θέλει. Πως τόλμησε. Άνοιξα την πόρτα και ξεκίνησα να περπατάω μέσα στην βροχή να βγω στον κεντρικό δρόμο μπας και βρω ένα ταξί. Και εκεί που περπατούσα ένιωσα κάποιον να με τραβάει από το χέρι. Γύρισα τρομαγμένη και ήταν αυτός. «Τι θες. Άσε με» αρχησα να φωνάζω. « έλα θα σε πάω εγώ βρέχει και δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις ταξί εδώ τώρα.»

Ναι τώρα αε επιασε ο πόνος « δεν υπάρχει περίπτωση δεν πάω πουθενά μαζί σου άσε με» του ειπα και προσπάθησα να τραβιξω το χέρι μου από την λαβή του αλλά μάταια. Ίσα ίσα που άρχισε να με τραβάει και να βρίζει. «Ρε γαμωτο σου που έχω μπλέξει. Δεν θα το συζητισουμε προχωρά» μουρμούριζε τραβώντας με. Άνοιξε την πόρτα και με έβαλε μέσα στο αμάξι. Μπήκε στην θέση του οδηγού και ξεκινήσε. Δεν μιλούσε ούτε με κοιτούσε. Κάποια στιγμή με ρώτησε « που μένεις» δεν του απάντησα καν. « άκου αν δεν μου πεις που μένεις θα σε πάω σπίτι μου διάλεξε» είπε κοφτά.

Τον κοίταξα άγρια αλλά τι να έκανα έτσι όπως ήταν τα πράγματα του ειπα που μένω. Μετά από 15 λεπτά και αφού επικρατούσε μια τεράστια σιωπή «φτάσαμε έδω μένω» σταμάτησε κατέβηκα και χτύπησα την πόρτα δυνατά πίσω μου. Στάθηκε για λίγο και έφυγα.

Ανέβηκα πάνω να βγάλω γρήγορα τα ρούχα. Κρυώνω πολύ.