Με την πρώτη μάτια

Κεφαλαιο 12

Είχαμε πάει εκδρομή σήμερα με το σχολείο. Είμαι τέρμα κουρασμένη. Νιώθω περίεργα. Έχω και έναν πόνο πίσω ψηλά στην μέση. Καθόμουν ώρες στο λεοφορειο. Μάλλον από αυτό θα είναι σκεφτικά μπαίνοντας στο γραφείο του Γιώργου.
«Καλησπέρα»είπα στην κοπέλα που ηταν στην γράμματια μπροστά.
«Καλημέρα σας» μου είπε γλυκά.
«Είστε καλά» με ξανά ρώτησε
«Καλά είμαι. Κοιτά δεν ξέρω πως μιλάς στο Γιώργο αλλα εγώ θα ήθελα να μου μιλάς στον ένοικο γλυκιά μου.»

« εντάξει σε ευχαριστώ» μου είπε και μου έσκασε ένα χαμόγελο.

Προχώρησα στο γραφείο άνοιξα την πόρτα και δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα.
Ο Γιώργος να φιλάει μια άλλη.
Βουρκωσα. Δεν είπα κάτι αμέσως γύρισα και και έφυγα τρέχοντας.

Μεριά Γιώργου...

Ηρθε η Άννα στο γραφείο. Και μόνο που την είδα τα νεύρα μου πήγαν στο κόκκινο. Πως μπορούσα να είμαι εγώ με μια τέτοια γυναίκα σκέφτηκα.

«Τι θες» είπα κοφτά
«Εσένα» μου απάντησε και κόντεψα να ξεράσω.
« μεταβολή και έφυγες» είπα και σηκώθηκα χτυπώντας το τραπεζει στο χέρι. Χωρίς να προλάβω να αντιδράσω με άρπαξε και με φίλησε.
Και τότε ηταν που γαμηθηκαν όλα μιας και μπήκε μέσα η Ελένη και μας είδε. Την εσμπροξα από κοντά μου.
«Γαμω το κέρατο σου Άννα τι νομίζεις ότι κανείς. Δεν θέλω να σε ξανά δω εδώ. Φύγε» είπα όσο πιο δυνατά μπορούσα

Τα ρήμαξα όλα μέσα στο γραφείο από τα νεύρα μου αλλά δεν με νοιάζε τίποτα το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βρω την Ελένη. Βγήκα έξω.
«Κλείσε και φύγε» ειπα στην κοπέλα έξω κο έφυγα και εγώ.

Έφυγα για το σπίτι τις. Μετά από 10 λεπτά είχα φτάσει ούτε και εγώ ξέρω πως. Άνοιξα και μπήκα μέσα. Την είδα να στέκεται μπροστά στην τζαμαρία και να κλαίει με λυγμούς.

«Μωρό μου» είπα και την πλησίασα.
«Μωρό σου» είπε και γέλασε ειρωνικά
« ποσά μωρά έχεις Γιώργο πια. Άκου δεν θέλω να πούμε τίποτα αλλά άσε τα κλειδιά στο τραπεζει και φύγε χωρίζουμε». Είπε και κόντεψε να σπάσει η καρδιά μου.
«Σε παρακαλώ άσε με να σου εξηγήσω και θα φύγω αν θες μετά»
«Δεν θέλω να πούμε τίποτα άλλο να ξέρεις θα μπορούσα να σου συνχωρεσω τα πάντα αλλά όχι την απιστία. Φύγε Γιώργο. Τώρα» είπε και δεν με κοιτούσε καν.

Έφυγα την αφησα να ηρεμίσει. Θα προσπαθούσα πάλι αύριο είχε τόσα νεύρα. Μπορούσα να την δικαιολογήσω όμως. Δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ στην θέση της.