Naveah en haar uitdagingen de vermiste kroon

hoofdstuk 16

Ik zat naast Emily aan tafel. We aten spaghetti. Ik hield wel van spaghetti. Ik at snel mijn bord leeg. Ik veegde de tomatensaus van mijn mond af. Ik zat tegenover Thomas. 'Het was heerlijk,' zei ik. Emily lachte. 'Ja het was echt heerlijk,' zei Thomas sarcastisch. Wat was die Thomas toch een zuurpruim. Emily keek hem toen ook even nijdig aan. 'Waarom doe je nou zo raar?' vroeg Emily geïrriteerd. Thomas haalde zijn schouders op. 'Ik doe niet raar,' zei hij. Emily en ik keken hem bedenkelijk aan. We gingen toen allebei van tafel. We liepen weer naar Emily haar kamer. Ik vond Emily oprecht aardig, maar ze was wel heel anders dan mij op sommige gebieden merkte ik.

'Dus hoelang ga je hier verblijven?' vroeg Emily tenslotte. 'Ik ga morgen weer weg,' antwoordde ik. Emily keek toen teleurgesteld en verdrietig. Alsof ze wilde dat ik bleef. 'Jammer, ik vind je aardig,' zei ze. Ik werd toen rood. 'Ach ik ben niet super aardig hoor,' zei ik bescheiden. 'Het spijt me trouwens van Thomas, hij doet opeens zo raar,' zei Emily verontschuldigend. Ik lachte toen. 'Opeens?' vroeg ik lachend. Emily lachte toen ook. 'Thomas vindt je waarschijnlijk gewoon leuk daarom doet hij zo gek,' grapte Emily. Ik voelde me toen weer ongemakkelijk. 'Ik hoop het niet,' antwoordde ik. Toen was het even stil.

'Als je Livay of Felix nog eens ziet, zeg tegen ze dat je mij ontmoet hebt,' zei ik. Emily snapte niet waarom ik dat wilde zag ik aan haar blik. 'Waarom? Je wil toch juist niet ontdekt worden?' vroeg ze in de war. 'Je mag het gerust zeggen als ik het dorp uit ben, daarvoor mag je inderdaad niks zeggen,' vertelde ik. Emily knikte toen. 'Deal!' zei ze blij. De rest van de avond waren we gewoon aan het praten over nutteloze dingen. Dingen die echt nergens over gingen kwamen aanbod. We gingen vroeg slapen die nacht. Ik kon moeilijk inslaap komen die nacht. Ik maakte me zorgen over mijn vader. Misschien was er wel iets vreselijks hem overkomen. Het was niks voor hem om zomaar te verdwijnen. Ik hoorde Emily zachtjes snurken. Ik draaide me om naar de kant van het raam. Ik zag de bomen bewegen door de wind. Ik stond zachtjes op en ik keek uit het raam naar het uitzicht. Het was pikkedonker buiten. Het enige licht wat ik zag was van de straatlantaarn die in de verte scheen. Ik ging toen maar weer in bed liggen. Ik vind het heel fijn om weer eens in een bed te liggen. Afgesloten nachten had ik op de grond geslapen en dat is nou niet bepaald zo zacht als een matras.

Toen werd ik opeens wakker vroeg in de ochtend. Ik keek op Emily haar klok. 'Half 5 in de ochtend,' mompelde ik slaperig. Ik had nog genoeg tijd om verder te slapen. Ik sloot mijn ogen en ik viel weer inslaap. Ik werd toen later wakker door het geluid van Emily die de gordijnen aan het open doen was. Ik stond nog steeds slaperig op. 'Goedemorgen,' zei Emily vrolijk. 'Goedemorgen,' zei ik tegen Emily terwijl ik verblind werd door het felle zonlicht. 'Hoe laat is het eigenlijk?' vroeg ik. Emily keek toen naar de klok. 'Half 8 in de ochtend,' antwoordde ze nog steeds vrolijk. 'Gaan we zo ontbijten?' vroeg Emily. 'Is goed,' antwoordde ik. Emily kleedde zich om. Ik had geen niet echt andere kleren. Dat zag Emily toen ook. 'Wil je wat van mij lenen?' vroeg ze toen vriendelijk. 'Dat zou erg fijn zijn,' antwoordde ik dankbaar. Ze koos voor mij een lekkere warme joggingbroek met een t-shirt met een vest.